hayatimin hikayesi by kayip seyyah

Baslayalim amk… bundan tam 14 sene oncesi yil 1998… 18 yasinda lise son ogrencisiyim. Sinava 3 ay falan kalmis zamanin cogu test cozmeklegeciyo. Bide anadolu lisesi ogrencisiyiz hedefler debuyuk ya amk, baski baski baski sen de iyi bir yerikazan, bak sunun oglu surada okuyormus bu boyle yapmis falaan. Devamli bir gaz… bir yandano zamanlar yuzucuydum. Ama harbi yuzucu yani ara sira yuzenlerden degil. Zamaninda turkiye rekorlari olan, milli takimla ordan oraya yarislaara giden turunden. Aranizada eski yuzuculer varsa 25 yas ustu fln ismimi versem tanirlar.

Neyseee. Bir yandan okul dersane oss testler falan, digger yandangunde 4 5 saat antreman. Her sabah 4.30da antreman. kalkar sonar okul sonar yine antreman 9 a dogru evdesin. sonra yemek ve yat zibar. Zaten eben gibilmistir, olu gibi uyursun hemen. Butun bir senem boyle gecmisti picler. Okulda da biraz uyuyodum biraz da test falan cozuyodum. zaten okuldaki hocalar biliyolardi yuzucu flan oldugumu pek tinlamiyolardi. Rahattim yani. Oysa ki hayatimda gecirebilecegim en zor gunler olarak geliyodu bana o zamanlar. Zorun daha da zoru oldugunu, ne kadar yukselebilsek te yukseldikce her zaman dibe batma olasiliginin da ayni zamanda arttigini, bundan daha kotusu olamaz, artik dibe vurmusuzdur heralde derken, o dibin 2 3 kati hatta 10 kati daha dibe indigini daha henuz maalesef bilmiyorduk. E bizde kiatp gazette okuyoduk, dizi film falan izliyduk, goruyoduk nasil hayatlar varmis, vay amk beaa diyorduk.ama kimse gelecekte onlara benzer bir hayata sahip olabiliecegini tahmin edemez.