sensizlik o kadar zor ki

dışarıya çımaya korkar oldum artık. etrafımda bir çift görücem diye. seninle geçtiğimiz yollarda işim olucak diye. oralardan geçicem diye. yapamıyorum yapamıyorum. seni düşünmeden bir an bile alamıyorum kendimi. bu sözlükten başka birşeyim yok belki de şu hayatımda. burda da içimi dökmüceksem kime dökücem. size anlatmıcam da kime anlatıcam bunları. kimlerle ağlıycam ben..

ahh ulen ahhhhh.. neden yaşıyorum ki ben bu acıları ? günahım neydi allahım.. al canımı bende kurtuluyum beni sevmeyenlerde kurtulsun. yapamıyorum artık cidden çok yoruldum. kalbimin her gün bıçaklanmasından yoruldum. her gün ağlamaktan gözlerimin şişmesinden yoruldum. yapamıyorum ağlamadan. her aklıma gelişinde gözlerim doluyor be sevgili.. seni hala o kadar çok seviyorum ki, ilk günkü gibi. hala o kadar aşığım ki.. arkadan hep uzun kıvırcık saçlı birisini görsem senin boylarında kalbim durucak gibi oluyor. dönüp bakıcak sen çıkcan diye yüreğim ağzıma geliyor. o kadar zor ki bu durum. o kadar zor ki.. herkesi sen sanmak. aradan 2 yıldan fazla bir zaman geçti. ama hiç kimse sarılmadı bana. sen gittiğinden beri hiç kimse bir kere bile sarılmadı bana. senin gibi bakmadı kimse bana o sevgi dolu gözlerle. kimse sevmedi lan. o kadar özledim ki birisinin bana sarılmasını. senin sarılmanı. o kadar çok boşluktayım ki..