inci itiraf

yarım saat dolaşıp geleyim diye dışarı çıkmıştım. sahilde biraz yürüdüm. saat 23:00. eve geri dönerken geçmekte olduğum ara sokakta bir polis arabasından inen iki polis beni durdurdu ve kimlik istedi. gösterdim. şüphelendiler herhalde o saatte o boş yürüş şekliyle falan. neyse bunların işi bitti iyi akşamlar deyip bindiler arabalarına. ben de yürümeye başladım. derken aklıma ütüyü fişte unuttuğum geldi. ters mi duruyodu düz mü duruyodu derken benim zütüm tutuştu bacaklarım zütüme vura vura koşmaya başladım bi an. daha bir dakika bile geçmedi ki polis arabasının sesini duydum, sirenini açmış, trafiği yara yara peşimden geliyordu. benim peşimden geldiğini bile fark etmeden bi kaç dakika daha deli gibi koştum. nefes nefese kalınca beynime kan gitmiş olacak ki "lan bu araba beni kovalıyo olmasın" diye düşündüm bi an. durmak istedim ama içimdeki ses "suçsuz olsan bile dur ihtarına uymadığın için artık suçlu konumundasın dakikalardır polisten kaçıyosun" dedi. tamam dedim koşmaya devam ettim. ama baktım olacak gibi değil, trafik seyreldi, bana yetişmek üzereler. hemen yol kenarındaki ağaçların arasına dalıp koşmaya başladım. sonra araba durdu arkamdan bağırdılar. ne dediklerini anlamadım. artık iyice korkmuştum. "bu yaşta hapse girmek istemiyorum, hayır, daha çok gencim" diye ağlayarak var gücümle koşuyordum. peşimden koşmaya başladılar. 5-10 dakika kadar peşimden koştular ama sonra sesleri kayboldu. demek ki arayı iyice açmıştım. korkudan öyle bi koşuyordum ki o an yanımda noter olsa rekor kırdığımı bile defalarca tescilletebilirdim herhalde. daha sonra ağaçlık alan bitti. evden bi kaç sokak yukarıdaydım. koşarak eve girip kapıyı kilitledim. ki bunlar olup biteli yarım saat oluyor. sanırım az sonra helikopterle gelecekler. ütü de fişte değilmiş zaten dıbınakoyim.