hayatın bize yaptığı kaşarlıklar

o günler hep öyle geçiyordu ki hapla tanıştık. işte hayatımızın yannanı yediği an. günlerimiz cigara alkol hap üçgeninde dönüyordu. geceleri sık sık taksime çıkmaya başlamıştık. hap atıp bütün clublara giriyoduk muallak clublerine bile giriyoduk. kapıdaki güvenliklere cigara verip içeri giriyoduk bazen kavga çıkartıp içeri giriyoduk. paramız olursa para veriyoduk. hiç bir zaman taksiye para vermiyoduk zaten genelde kafamız güzel biniyorduk. sonra kaçıyoduk parayı vermeden. ona kendi aramızda çift kapı derdik. onu yapmak için dümenler hazırlardık. mesela mahallede sensörlü lambası olan bir apartman vardı. dönüşte taksiyi oraya çektirirdik. bir arkadaş arabadan iner evden para alıcam zile basıyım aşşağı getirsinler derdi. o binanın önüne gidince ışık yanar bizde taksiciye bak iniyolar apartmanın ışığı yandı falan der yavaş yavaş inerdik. sonra topuk yapardık.