nasıl cinlere inanmaya başladım anlatıyorum

telaşla içeri girdim. babamın odasını sordum. hemen çıktım yanına. uyuyordu. annemin gözleri ağlamaktan yumruk gibi olmuştu. doktoruyla konuştum. tehlikeyi atlattığını söyledi ama bundan sonra ağır işler, sigara, alkol, kahve yok dedi. ki babam bunların hepsiyle uğraşan biridir beyler. 50 yaşında adam bench mi basar amk? basıyo işte pekekent. ama artık öyle bir dünya yok tabi. gerçi o krizden sonra babam çok güzel yaşadı ama yine de arada viskisini içiyor, ondan vazgeçiremedik. konuya dönersek ben artık her şeyi bu nesrin huursuna bağlamaya başlamıştım. dolayısıyla gibip atıcaktım gördüğüm yerde. ertesi gün okula gitmedim. babamın yanında kalmak istedim. ziyarete bu zütlekler de geldi. işleri bitince de nesrine 2 dakka konuşabilir miyiz yenge dedim, çektim bi kenara. dedim bak sen bi işler çeviriyorsun, ben farkındayım bu durumların. parada pulda anlaşılır ama bunları yapma artık, allah belamı versin katilin olurum dedim. bana baktı, müstehzi bir şekilde kahkaha attı ve madem olan bitenin farkındasın sıranın yavaş yavaş kime geldiğinin de farkındasındır herhalde diyip güle gle odaya yöneldi. kapıyı açmadan arkasını döndü ve bu arada, arkadaşlarımın selamı var; seni çok özlemişler dedi. ve bi kahkaha daha attı huur.