yaş 21 üniversite okuyorum ev araba var

paran, araban,evin gibimde değil. aslen istanbulluyum ev ve ailem orda benimde altımda araba var (istanbulda)şimdi ise akdenizin kuzeyindeki bir ilde tek başıma kalıyorum. aslında ilçede okuyorum kız arkadaşım için merkez de apart tuttum demem o ki istanbula gidince insanlardan ve arkadaşlarımdan sıkılıyorum ıspartada sadece kız arkadaşımla birlikteyim başka kimseyle samimi olmuyorum istemiyorum belkide yalnızlığa alışıyorum bilemicem.ve istanbula gidince sürekli sahilde arabada müzik dinleyip içerken buluyorum ne zaman gitsem istanbula hiç içmediğim kadar çok içiyorum. bu dıbına koyduğumun istanbulu bana stres yapıyor. velhasılı kelam para, araba,ev,karı, kız mutluluk getirmiyor. şuan kız arkadaşım var ama yarın yanımda olacağının garantisi yok ne kadar çok sevsemde ayrılıcam diye kendimi adapte ediyorum. bence senin asıl sorunun ne istediğini tam olarak çözememektesin senin sorunun yalnızlık değil ben sürekli yalnızım ve bunu dert etmiyorum kız arkadaşımla tartışıyoruz çekip gidiyor gibime takmıyorum çünkü yalnızım kimseye ihtiyacım yok çok şükür diyip devam ediyorum.

özet: asıl ne istediğini bil dostum samimiyet bir yalandır samimiyetin dıbına koyayım.