nasıl cinlere inanmaya başladım anlatıyorum

ertesi gün hastaneye gittim elifi görmeye. çok büyük moral bozukluğu olacaktı benim için ama elif için yapacaktım sonuçta. o kadar güzel bi kız, hayatı güzel kız ne hallere düştü gözümün önünde. elifi en başından beri sevmiyordum. daha doğrusu aşık değildim. aşkı tanıyacak bi yaşta zaten değildim. ama onla vakit geçirmek hep hoşuma gitmişti, hoşlanıyordum çünkü. hastaneye geldim, odasına çıktım. uyuyordu. yüzünün hala bir kısmında irili ufaklı sargılar falan vardı, bir kısmıysa çıkmıştı. annesiyle selamlaştım, beni görünce gene gözleri doldu. dedim vildan teyze aman, şimdi zamanı değil. moralimizi yüksek tutucaz, elif için iyi olucaz dedim. haklısın yavrum dedi. uyandıralım seni bi görsün dedi. çok hafif dürttü kızı. elifim, bak kim geldi yavrum dedi. elif gözlerini araladı ve beni gördü. beni gördü dediğim sanki şeytan gördü, iblis gördü. beni gördüğü anda sen 12 yaşında bi kızın ettiğine inanamayacağınız küfürlerle kovdu beni, ama nasıl bir bağırmak! sen nerden çıktın, gibtir git, lanetli huur çocuğu, şeytan tohumu gibi... bu kadar da olamaz demeye kalmadı kıza hemşire gelip sakinleştirici yaptı. biraz daha beklemek istedim, uyurken izlemek istedim. iki iki buçuk saat yanında kaldım. sonunda uyandı. daha sakindi.