nasıl cinlere inanmaya başladım anlatıyorum

geldik okula ama okula falan gitmedim. doğru hastaneye gittim bi taksiye atlayıp. elif ölmemişti ama ölmekten beterdi. bi ayak kırık, ağız burun yer değiştirmiş. zavallım benim. uyuyordu beyler. hiç uyandırtmadım, annesine olanları falan sordum. geçmiş olsun diyip ayrıldım ordan. sonra aklıma dayımı aramak geldi. bu işi kullanarak aşama kaydedebilirdim. zaten hazır ağlamıştım, bankosu vardı. dayımı aradım hazırla rakıyı mezeyi geliyorum dedim. tamam dedi. 1 saate falan zekeriyaköydeydim. akşam maç da vardı hem ziyaret hem ticaret hesabı geldim eve. yengem huursu evde yoktu. hoşbeş arasında yengem nerde dedim, kadın kadına muhabbet etmeyi gitti arkadaşlarıyla dedi. içimden oh yeah dedim dışımdan eyvallah. dayımın elinden yemek memek gelmeyeceğini biliyordum, zaten masada da sırf meze vardı. gitmiş macroya acaip mezeler almış züt. oturduk demleniyoruz bi yandan da elifi anlatıyorum, seviyorum aabi ayakları. ben bi tuvalete gidiym dedim bi yarım saat sonra. yalandan ağlamıştım sızlamıştım o hesap. indim aşağı. bu odanın ne tak olduğunu anlıycaktım sonunda.