nasıl cinlere inanmaya başladım anlatıyorum

akşam 3 gibi ter içinde uyandım. beyler tek kelimeyle altıma sıçmıştım. o gece rüya görmedim ama önceden duyduğumu söylediğim sesler beni çıldırttı. inanılmaz çoğalmışlardı. artık tek değildi benle uğraşanlar. devamlı benle oynuyorlardı, hissediyordum, duyuyordum. evet, onlar ses değiller ama onları hissetmeyi en güzel tarif edebileceğim kelime duymaktır. onları duyuyordum beyler. gülüyorlardı, salağa bak diyorlardı, ne kadar zavallı diyorlardı ve nedense onları düşününce hayal edebildiğim tek renk kırmızı oluyordu. siyahın içinde kırmızı çizgilerdi sanki onlar ama ben çok yorulmuştum ve yavaştan delirmeye başladığıma inanmıştım artık. sabah kalktım servise bindim. binmez olaydım. herkes aynı olayı konuşuyordu ve tek kelimeyle yıkılmıştım. oracıkta delice ağlamaya başladım beyler. inanıp inanmamaktan da öte artık çaresizliğime ağlıyordum

elife araba çarpmıştı beyler.