nasıl cinlere inanmaya başladım anlatıyorum

neyse beyler hastane faslı böylece bitti. annem hocaları sordu soruşturdu ama o gün çok yorulduğumdan ben istemedim hacıyla hocayla uğraşmak, zaten suratım yanıyordu dıbına koyim. bi yandan da odayı düşünüyorum gene. napıyodu gecenin bu saatinde o dıbına kodumun karısı kafasında siyah tülbentle mumlarla falan. öte yandan da iyice manyağa bağladım, düşünmiyim bunları falan dedim kendi kendime. o sıralarda hoşlandığım bir kız vardı, hatta hoşlandığım ilk kızdı zaten. elifti ismi. ona daha çok konsantre olmaya biraz daha çocukluk yaşamaya karar verdim. ne bileyim mc.donaldsa gidelim, sinemaya gidelim falan fişman. ben o ara nişantaşı ışıkta okuyodum. pazartesi okula gittim elifi buldum. tabi o ara öyle telefonlar falan yok çoluğun çocuğun elinde, estafurullah. facebook flan da yok. en büyük olay icq tabi ki büyük devrimdi. ama genel itibariyle insanların yüzyüz bişeyler konuştuğu, yaşadığı, sowsyalleştiği son dönemlerdi ve bu sizi daha cesur kılıyordu sonuçta.