+3
-8
BAŞLIK: BiR TUTAM iNSANLIK...
Yine her zamanki gibi otobüsteyim. içim bi ayrı buruk bugün. Canım sıkkın. Ufaktan gözlerim bile doldu açıkçası. Kaldırımda yürüyen genç kızlara bakıyorum. Aynı rezalet onların da başına gelebilir mi? Peki ya ablamın? Kuzenimin? Arkadaşlarımın? Peki o sevdiğim kızın? Yalandan kurulmuş adalet çarkının içinde dönen hamsterlardan bi farkımız olmalı buna karşı koyabilmek için. "Hay çarkına sıçayım be adaletini gibtiğim." Diyesim gelmiyor değil. Hep geliyor açıkçası, ama ne çare...
Henüz benden 2 yaş büyüktün. Tıp okuyordun, mutluydun. Hedeflerin vardı, belli ki hayallerinde.. Ancak engel oldular bazı densizler engel oldular cahiller engel oldular haysiyetsizler engel oldular... Üzülüyorum biliyor musun? Acıyorum sövüyorum. Hayır ne sana ne onlara. Bizlere üzülüyorum, sığı görüşlülere acıyorum, göz yumanlara sövüyorum. Şimdi bakıyorum da olmaz bizden bir cacık olmaz. Olan bu denli genç insanlara olur...
Kapanış cümlemi kurup susmak istiyorum.
Bugüne kadar bi gib yapamadığım için tüm Özgecan'lardan özür diliyorum. Senin acın benim kalbimde olacak. Böyle olması gerekmiyordu.. Üzgünüm...
imza: Cuksuztay