Kaç kez sana uzaktan baktım 5.45 vapurunda;
Hangi şarkıyı duysam, bizimçin söylenmiş sanki

gülemiyorum yada gülmek istemıyorum sadece seviyorum belki onu üzdüm ama alışırım seni yanliz düşlerde okşamaya

sürekli evimizden bahsederdi. yaşayacağımız evden.
hala zihnimde canlanır o ev.sanki orda yaşıyormuşum gibi geliyor.
sanki o eve onsuz bi şekilde hapsedilmişim gibi.
içinden çıkamıyorum, çıkmakta istemiyorum.
en çok unutmaktan korkuyorum.

çıkar giderım bu kentten daha olmazsa
sensizligin bir adı olur bir anlamı olur belki

ayrılalı 6 ay olmuş gene farkettım seni özledıgımi aşk nasilda aptallaştırıyor insani özlüyorum ananı sıkeyım be özlüyorum dıbına koyayım .

o evden dışarı çıkabilmeyi başardığım da kapıdan çıktığım an o meşhur caddeyi görüyorum.
yürürken rüzgarın saçlarını savurduğu cadde.
güneşli güzel bi mayıs sabahı gibi.

ben çocuklugumu yaşıymadım o gösterdi bana cocuklugun ne demek oldugunu ben onda öğrendim herşeyimi onlada bitirmek isterdım hayatımı elimden gelenin en iyisini yaptıgımı düşündüm hep meğer ona hiç yaranamımışım ayrılıgın yükü ağır taşıyamam sevgilim bizi deli eden aşkı unutamam sevgilim.

sigara yakmaya yeltendim. sinirli bakışların geldi gözümün önüne. nefret ettiğini söylerdin.
solda yolun karşısında tatlı yiyeceğimiz şirin kafelerden biri var.
hani o küçük sıcak ortama sahip olanlardan.

kim terk etti lan bu çocuğu? dıbına koyim böyle dünyanın

içeri girip masaya oturuyorum.
yine karşımda gibisin.
akşamı konuşuyoruz.
hani şehri yüksekten gören bi yer vardı ya teras kafe miydi neydi adı oraya gidelim.
çok merak etmişimdir hep
senin memleketini yukardan görmek istemişimdir.

en çok akşamları severim. ışıldayan sokaklarda elini tutarak yürümek isterdim.
karanlığın çöktüğü gece de sen gelip aydınlat dünyamı.
yürüyelim uzun uzun bitmesin yollar.
yanımda hayalin bile olsa o yollar yürünecek kadar değerli geliyor gözüme.

bensiz mutlu olamaz sanardım belkide herşeyi onla yaşadığım için böyle düşünmüşümdür meğer bensizde cok iyiymiş şimdi başka ellerde bense tek başıma yannan gibi üzülüyorum

@32 belki de onun mutluluğu için senin mutsuzluğun gerekiyordu.

biliyorum artik ona giden yollar kapalı insanlar aramızda duvarlar gibi
uyandım uyandım hep seni düşündüm yattım seni düşündüm
köpekler gibi bekliyorum seni aslında gururlu bi adamımdır
kaç kez sana uzaklardan baktım hep izledım seni
nasil unutmuşum senin bir başkasını sevdigini

eve gidelim artık geç oldu deyişini duyar gibiyim.
gel şu apartmanın merdivenlerinde sırtıma alayım seni, geçmişte ki gibi.
bi anda bırakma korkuyorum dediğin halde bi anda bıraktım yine kızma.
kapıyı açık yuvamıza girdik yine.

@33 ben onun çok fedekarlık yaptım bu sefer bu fedekarlıgı yapmam üzülmek istemıyorum sevmek ıstıyorum ..

ev senin dizayn etmek istediğin gibi oturma odasının duvarları turkuaz.
pencereden içeriye sokak lambasının ışığı vuruyor.
yeterince aydınlanıyor oda.
loş bi ortam.
koltuğa oturayım da dizlerime yat istiyorum yine.
dizlerime yatıyorsun. hani o hıh diye bi gülüşün var ya ömrüme bedel olabilecek yine öyle gülüyorsun.

kimi sevsem sensin hayret
sevgin hepsini nasil degiştiriyor

sen gülünce sanki dünya yörünge değiştiriyor.
yanaklarını çok severim bilirsin.
yanaklarını sıkarım, okşarım,sıkarım yorgunluktan bitap düşene kadar seni sevebilirim.
saçların parmaklarımın arasında kayıp gider.
bak şuan kokunu hissettim yine.
gülünce kısılıyor yine gözlerin.
çok seviyorum gülümsemeni.
yaşamın mide bulandırıcılığı arasından ışıldayan bi samimiyet göstergesi.
aşk budur diyorum.

ben sana mecburum bilemezsin
adini mıh gibi aklımda tutuyorum
büyüdükçe büyüyor gözlerin
bensana mecburum bilemezsın
içimi seninle ısıtıyorum