/i/Hikaye

Herkesin bir hikayesi var, ya senin hikayen nedir?
    başlık yok! burası bom boş!
  1. 26.
    +1
    Rez alakta okuruz bi ara
    ···
  2. 27.
    +1
    Okuyacağım kardeşim.
    ···
  3. 28.
    +1
    Şu şurada kalsın
    ···
  4. 29.
    +1
    Yaz ulan amina godum
    ···
  5. 30.
    +1
    Başladı reis
    ···
  6. 31.
    +25 -1
    arkadaşlar hikayeyi kesinlikle yarıda bırakmayacağım ancak okuyanlar başlığa bi şuku atarsa sevinirim, okuyan yoksa çok detaya girmeden kısa bir sürede sonuca bağlayıp bitireceğim. prim diyenler olabilir, prim için yazsam ciks içeriği eklerim bol bol başlığada bir erotik resim atar primime bakarım. ancak o kadar satır yazı yazdım, ortada bir emek var okuyan olmayınca benimde yazma şevkim kaçıyor işin açıkcası.
    ···
  7. 32.
    +1
    rezerve
    ···
  8. 33.
    +1
    Hocam buradayız devam seri up
    ···
  9. 34.
    +1
    Rezervasyon
    ···
  10. 35.
    +1
    Yazsana işte okuyoruz
    ···
  11. 36.
    +1
    Park edeyim
    ···
  12. 37.
    +22
    (bkz: Part 9)

    Dur bekle diyerek seslendim bernanın arkasından. Defol git diyerek koşar adım uzaklaşmaya çalıştı ancak yakaladım kolundan ve kendime çevirdim. Tamam özür dilerim benim aptallığım diyerek sakinleştirmeye çalıştım. "ne özürü thefucking az önce sen bana ne ima etmeye çalıştığının farkında mısın" diyerek çıkıştı. Biraz dil döktükten sonra nihayet yumuşadı. Nasıl yapacağız, nasıl olacak korkuyorum ben çocuğu aldırmaktan diyordu.

    Sana söz ben yanında olacağım, herşeyi ayarlayacağım korkma berna diyebildim sadece. Sonuç olarak bir kadın ile erkek düşünceleri aynı olmuyor. Aynı zamanda o masaya yatacak olanda ben olmadığım için çok fazla derdim tasam yoktu aslında açıkcası. Bir kaç telefon trafiğinden sonra özel bir hastanenin evrakta sahtecilik yaparak kürtaj yaptığını öğrendim. Berna yanımda ağlıyordu ancak elden gelebilecek birşey yoktu.
    ···
  13. 38.
    +1 -1
    Sardı panpa
    ···
  14. 39.
    +8 -1
    (bkz: Part 10)

    3 gün sonrası için gün almıştım. Berna çok korkuyordu, ancak hiçbirşey söylemiyordu bana sadece ağlıyordu. O an içimden sarılmak geldi ona, sarıldımda. "korkma ben yanındayım" dedim. "ne zamana kadar yanımdasın, çocuğundan kurtulana kadar mı? çocuğumuzu öldürene kadar mı? biz napıyoruz ya Allah kahretsin" dedi. içim acıdı o an ne diyeceğimi bilemedim.

    Ellerimin titrediğini farkettim, üzerimdeki bu şey sinir miydi, korku muydu, üzüntü müydü bilmiyordum. Gözlerim doldu, ancak yaşlar gözümden boşalmadan gel bırakayım seni evine diyerek tutup kolundan kaldırdım. Ağlaması durmuyordu, evde ailesinin birşey anlamaması için sakinleşmesini söyledim. peki dedi sadece. Evinin önüne gelmiştik tam araabadan inecekti ki tuttum kolundan çektim kendime, öptüm dudaklarından. Kendini hızlı bir refleks ile geri çekti. "olmaz hayır olmaz" diyerek indi arabadan eve doğru yürümeye başladı.
    ···
    1. 1.
      +3 -1
      Delikanli kiz cikti
      ···
  15. 40.
    +1 -1
    Okurum sonra
    ···
  16. 41.
    +1
    Rezerve
    ···
  17. 42.
    +14 -1
    (bkz: Part 11)

    Kafamın içinde binbir türlü şey dönüyordu. Sahile geçtim bomboş gözlerle izliyordum yine şehri. ilerden önceki akşam tanıştığım kadir abi göründü, beni görünce gülümsedi ve gelip yanıma oturdu. Bugün nasılsın bakalım genç adam değişen pek birşey olmamış anladığım kadarıyla dedi.

    Nedendir bilinmez ama o an ona anlatma gereksinimi duydum kendimde ve içinde bulunduğum durumdan bahsedip herşeyi anlattım, uzun süre hiçbirşey söylemeden dinledi beni. Sonra ayağa kalkıp gel benimle evlat dedi. Nereye gidiyoruz dedim, gidince öğrenirsin diyerek yanıtladı.
    ···
  18. 43.
    +8
    Mobile geçtim arkadaşlar bilgisayardaki kadar seri yazamayabilirim.
    ···
  19. 44.
    +1
    Rrzerved
    ···
  20. 45.
    +12 -1
    (bkz: Part 12)

    15-20 dakika kadar yürüdükten sonra müstakil tek katlı küçükte bahçesi olan bir eve geldik. Belinde asılı olan anahtarları çıkartıp, bir tanesini kilide sokup kapıyı açtı. Gel evlat hoşgeldin evime dedi yüzünde tebessümle. içeri girdim, biraz etrafı inceledim, kocaman bir kitaplığı vardı ihtiyarın ağzına kadar kitaplarla dolu.

    Buraya neden geldik diye sordum, iki dakika beklememi söyleyip çıktı odadan çok geçmeden, elinde birkaç eski resimle geldi tekrar yanıma. Fotoğrafları uzattı, yıllar önce çekilmiş olduğu besbelliydi, genç haliyle, yanında bir kadının olduğu bir fotoğraftı. Dönüp yüzüne baktım, eşin mi diyecektim ki benden önce davrandı.

    O benim hayatta ulaşamayacağım tek şeydi, ama hiç pes etmedim, başıma ne badireler geldiysede hepsi vız geldi. Onu savaştım ve kazandım. Diğer resime baktığımda 5-6 yaşlarında bir çocuğun resmi vardı, ihtiyar yine benden önce davranmıştı. Oda benim oğlum, hayatta bağlı yaşadığım iki güzel şeyden sadece fotoğrafları kaldı elimde dedi.

    Şimdi nerdeler diye sorduğumda, karımla ayrıldık, oğlumda onunla yaşıyor. Uzun zaman oldu görmeyeli, zaten beni görmekten pekte haz etmiyor dedi. Neden ama, uğruna o kadar savaştığın birşeyden nasıl böyle kolay vaz geçebildin, bak birde üstğne çocuğunuz varmış onu görmeden nasıl dursbiliyorsun dedim.
    ···