Suudi Arabistan'da anılarımı anlatıyorum bir kaç panpam burdaysa şukulasın yeter

evet beyler anlatmaya başlıyorum.
hikayede kullanacagım isim: serkan olsun.

25 yaşında sağlık meslek lisesi mezunu üniversitede hemşirelik okumuş birisiyim. herşey gazetede gördüğüm ve ardından internette gördüğüm ilanlar sonrasında başlamıştı. Fakir bi mahallede normal bütçeli çalışırken iş yerinde doktorlarla ve diğer hemşirelerle yaşadıgım sorunlar yüzünden bulundugum yer bana cehennem gibi geliyodu. bize verilen paralar doktorlar kadar değil bunu bilirsiniz. ailemin yanında yaşıyordum bu yuzdende parasızlık yüzünden. ama yinede şükrediyordum. evet dinim islam ama namaz kılan birisi yani çok düşkün birisi değildim. sonra internette takılırken ve gazete haberlerinde arabistanın bi yerinde çok yüksek maaşlı ve herşey dahil bir iş buldum. hemşirelik yapacaktım ama bu sefer arabistan halkına ve daha yüksek maaşla. görünce gözerim kamaştı. hemen aramak istedim. o zamanki arkadaşım serpilde bunu çok güzel bi teklif gördü ve oda aramak istedi. ama detaylı bilgilerde baktıgımda orda katı islam ve bizim ülkemizde olan onlar ayrıcalıklar orda yoktu. örneğin bi kızla aynı yerde olunmuyordu. cezası idama kadar yolu vardı. onu okuyunca hevesim kursagımda kaldı ve tereddüt yaşadım.

dinleyecek var mı?

serpille biraz düşündükten sonra aradık ve bizim yapacağımızı söyledik. bizi mülakata çağırıp kabul ettiler. gittiğim zaman son derece lüks insanlar ve takım elbiseli insanlar bize nerde kalcagımızı orda ne yapacagımızına kadar herşeyi söylediler. ayrıyetten uçak masrafımızı bile onlar ödeyecekti. ilk başlarda kendimi çok şanslı görüyordum. küçük bi mahalleden kurtulacaktım. param cok olacaktı. ve annemle babama para gönderebilecektim. arkadaşlarımla vedalaştım. annemin babamın elini öptükten sonra serpille atatürk havalimanına gittik ve ordanda suudi arabistanda. suudi arabistan televizyonlarda gösterilen gibi çokta zengin biyer değildi. bugunkü suriyeliler ordaydılar işte. insanları pisti. bize gösterilen lüx dairenin burda olabilceğinden bile şüpheliydim. bize siyah minibuse bindirip benle serpili ayırdılar beni öne onu arkada oturttular zorla dillerini bilmiyorduk el kol hareketleriyle anlaşabiliyorduk. 40 dk yol aldık ondan sonra bir yerde durduk ve adam bana yarım yamalak ingilizceyle burada kadınlar burada kadınlar diyordu. ama anlaşmada hiç bu yoktu. serpili indirdiler. benide kalacağım iğrenç bi apartman dairesine zütürdüler.

edit: dinleyecek yoksa kapatıyım başlıgı beyler

çok yorgundum uçakta zütüm terlemişti. burasıda istanbuldan cok ama cok daha sıcaktı. nefes alınmıyordu. insanları ter kokuyordu. içimden nerden geldim ben buraya amk diyip diyip duruyordum. yine 30 dk sonra benim kalacak yerime getirdiler. her katta bi daireydi.. benimkide 2.kattı. yanılmıyorsam 75 metrekare bir yerdi. girdiğimde ufak bi televizyon. tek kişilik yatak ve küçük bi masayla bi sandalye vardı. evi tak zütürüyordu. aradıgınız her türlü böcek vardı. beni getiren adamlara derdimi anlatamıyorum. amk adamları bana öküz gibi bakmalarına ragmen bişey anlamıyorlardı. ama verilen para ve annemle babama para gönderme isteğimlen mecbur kaldım. ilk gün çok yorulmuştum biraz uyumaya karar verdim. ertesi gün oldugunda tek başıma temizlige basladım. serpilden haber alamamam beni endişelendiriyordu. buranın insanları yabanin önde gideniydi. daha şimdiden memleket özlemi başlamıştı bile. ama hastanede serpili görecektim. umarım ki görürdüm. o gün temizlik ve eşyalarımı çıkarmamla geçti.

ertesi sabah olduğunda işe gitmek için çıktım beni yine o minibüs aldı sanırım buraya alışana kadar hep böyle olacaktı. beni hastaneye bıraktılar. hastanede hastane olsa. türkiyede sağlık ocakları yeterlilik açısından burdan daha iyiydi.
gittigimde serpili görmüştüm iyi olmasına çok sevinmiştim ve aramızda nerden geldik biz buraya gibisinden şeyler dönüyordu. bu arada imzaladıgım anlaşmada 6 ay çalışma sözü vermiştim. özel durum olmadıktan sonra akrabaların ölümü gibi şeyler olmadıktan sonra geri dönemiyorduk. serpil ve ben pişmandık ama mecburduk. benim yanıma birisini onun yanınaada asistan gibi birisini verdiler. bize yolu gösteriyodu. ne yapılcaklarını falan. ben sadece erkek hastalara bakıyordum amk yerinde. oda sadece kız hastalara. ama bir şekilde birbirimizden haber alabilip az da konusabiliyoduk. ve daha önce milli olmuştum. bi kızı gibme hayaliyle tutuşurken düştüğüm yerden lanet okuyordum ilk günler böyle geçti hatta haftalar yavaş yavaş alışıyordum. eve internet bağlatmıştım. annemle babamla skype üzerinden konusabiliyoduk onlara pc yi az cok ögretmiştim. ama suudi hükümeti interneti yakın bi takiple izliyomuş. türkiye gibi değil. çekmek için sitelere bile giremiyordum

devam edeyim mi beyler?

beyler dediğim gibi apartmanda tek başıma yaşıyordum. genç adamız bizimde herkesin oldugu gibi cikse ihtiyacımız var. ama ülkede kadına bakmak bile idama kadar yolu var. ister istemez herkesin zütü tutuşur. neyse orda hastanede tanıştıgım bi abi bana hükümetin girdigin siteyi görmemesi için bi cd verdi. onu bile adam soguk terler döküyodu.

hastaneden tanıştıgım bi abi cok yardımcı olmuştu bana yabancıyım diye herşeyi anlattı bana. Ben orda normal polis vardır diye düşünürken bana din polislerinden bahsetti. Bu din polisleri yobazın tekilrr ve katı şeriatçılardı. Görevleri ise hırsızlık gibi şeyleri yakalamak değil. Kadınlara bakan eşcinsel olan yani ters olan herşeye bunlar bakıyordu. Çok sert bi tipleri vardı. Güçlü ve göğüslerine kadar siyah sakalları vardı. Abinin bana dediği şey ise" onlara sakın bulaşma ve asla yakalanma" demesiydi. Bende onun dediklerini hiç unutmadım. Eve geldim kurdum programı ve cok rahatladıgımı farkettim insan 31 i özlüyormuş. Ama içimde yine korku vardı ya yakalanırsam diye. Haftalar geçti ve bi sorun cıkmadı. Bu haftalar geçerken Serpille her gün lanet okuyorduk.

neyse ki maaşım anlaşmaya uygun verilmişti. türkiyedekine göre çok ama çok iyi bi maaştı. evdekilere rahatca para gönderebiliyordum. ve ihtiyaçlarımdan sonra banada bayaa para kalıyodu. Bende yavas yavaş para biriktirmeye başladım. Ufak ufak. Ama orayı hiç begenmemiştim. Nefret ediyordum. Çok yalnızdım kafayı yemek üzereydim. Serpille işten baska konusamayıp görüşemiyoduk. Bende internetten huur karılar bakmaya calıstım. Cebimde para coktu. Kafam rahattı bu yönden. Ama çok korkuyordum . Din polisleri günden güne sanki bile bile benim mahallemde dolaşıyordu. Gözgöze gelmemeye çalışıyordum. Cagırmak istedigim bayan fransız kokenli oldukça güzeldi kocaman memeleri vardı. Abinin bana söyledigi diger seyse sakın suufi kadınlarla birlikte olma uyarısıydı. Fransız kadınla skype üzerinden görüntülü konuşmaya başladık saf bi güzelliği vardı. Fiziki muhtesemdi tam gibmelik hatundu. Konusup anlastik ona evimin adresini verdim. insan mecburiyete kalınca ingilizceyi zorla da olsa ögreniyor onunda ingilizcesi benden cok daha iyiydi.

Onunla sabahın 6 sına kadar durmadan veriştim. işinin hakkını veriyordu. Kocaman memeleri onu giberken sallanıyodu. Ve kulagımın dibinde inlemesi hiç gitmiyordu. Bi daha görüşmek istedigini söyleyerek aldı parasını gitti. Ama din polisleri tarafından yakalanıcam diye vol korkuyodum o gün izinliydim ve öglene kadar züt korkusuyla oturdum. Ama bişey olmadı. Ve bu durum beni daha cok teşvik ediyordu.

Dinleyen var mı lan?

2.cagırısımda bu sefer bi kadın benle tanışmak istedigini söyleyerek yazdı. Biraz konuştuktan sonra onuda davet ettim. Kadın yine suudi değildi. Çünkü altın kural suudi olmayanlarla yatmaktkı. Bendede para bol oldugundan hiç zorluk çekmiyordum. Gelen kadın sarışındı. Orda isteyebileceginiz en güzel şeydi. Heryer arap iken o bi melekti sanki gözümde. Onunda memesi küçük olmasına ragmen güzeö gibiştik. Ve onunda parasını vererek yolladım. Artık züt korkusu kalmamış gibiydi bende onca sey yapmama ragmen başıma hiç bişey gelmedi. Günler geçti aradan ve yine bi kızla konuşuyordum. Keşke konuşmasaydım. Olacakları bilmiyodum.

kızla tanıştığımda öğrenim bilgilerinde U.K. Yazıyordu ingilterede egitim almış zeki bi kız diye düşünüyordum ancak suudiydi. Benim zütümün rahatlıyla onu cagırdım. Altın kuraldan bahsetmiştim suudi kadın digerlerine göre cok isteksizdi. inlemedi bile robot gibmekle aynı şeydi. Altın kuralı çiğnemiş oldum. Normalde diger kadınlar 6-7 lere kadar kalırlardı. Ama bu saat 2:30 3 gibi gitti. Bi anormallik seziyordum. Normal din polislerinin arabasını mahallede 1-2 kez görürken artık her an görüyordum. Yavaş yavaş istanbula dönmek istiyordum. Ama bi yolunu arıyordum bulamıyordum delirmek üzereydim. Yediğim içtiğimden zevk almaz hale gelmiştim. Züt korkusu baska hiçbişeye benzemez. Bu züt korkusuyla ev-iş gider oldum. Carsamba günüydü. Acile bi hasta geldigi için normal saatimden cok daha geç cıkmıştım. Apartmana dogru ilerlerken arapların o beyaz uzun elbiseli bi adam ben nereye dönersem oraya dönmeye başladı. Daha hızlı yürümeye basladıgımda oda hızlı yürüdü. En sonunda koşmaya basladım adamda arkamdan geliyordu. Ne istiyodu benden suudi kadın mı ihbar etmişti beni? Ama suudi kadının da başı yanacaktı. Ama ihbar edilmiştim. Deliler gibi koşmaya basladım. Lanet ülke suudi arabistan sokaklarında. Issızında ıssızıydı. 20 dk aralıksız yüksek tempoyla koştum. Beni kovalayan adama dönüp baktıgımda tek bi yorulma belirtisi yoktu. Dalagım şişmişti. Nefes alamıyordum. Bi kaç metre sonra beyaz bi kargo arabası durdu içinden 4-5 kişi çıktı. Arkadaki adam yetişti. Ve ingilizce ben bişey yapmadım noluyor diyordum. Adamların biri kolumu digeriyse bacaklarıma bastırıyordu. Kovalayan adam sanırım o kadar koştu diye gözüme yumruk attı kaşım açıldı. Ve direnmeye basladım zar zor beni arabaya bindirmeyi başardılar. Hayatımda hissettiğim en korku dolu anlardı.

arabanın arka kısmında oturuyordum. din polisleri oldugunu anlamam uzun sürmemişti. kafama bişey geçirmemişlerdi zaten ne fark edecekti gibtigim ülkesinde hiç biriey bilmiyordum. Beni bi dükkana getirdiler dükkanın bodrum katına zütürüp sağlam bi dayak çektiker. Bugun bile dayagın izleri hala vücudumdadır. Galiba ilk defa ölüm korkusu yaşamıştım. Aklıma buraya gelmeden önce idam haberleri geldi. Çok korkuyodum. Geceyi orda geçirdim. Her yerim inanılmaz agrıyordu. Sabahın geç saatlerinde beni normal polisler aldı ve kendi nezarethanelerine zütürdüler. Ve o gün beni ingilizce sorguya cektiler. Sordukları şey ise bi kadınla ilişkiye girdin mi diyeydi. Hiç birisini kabul etmedim. Yapmadıgımı söyledim. Eger kabul edersem idam olcagını biliyordum. Zütüm tutuşuyordu. Hiçbir suçlamayı kabul etmedim. Ve 20 dk sonra memur elinde arapça yazan kagıtla bi kalemle geldi imzalamamı istiyordu. bende Reddettim dilini anldıbını bilmedigim şeyi imzalamak pek doğru gelmiyordu. Ölüm emrimi imzalıyosam diye düşünürken. Memur sert bi tokat attı. Bende imzaladım. Geri nezarethaneye döndükten 1 saat sonra beni serbest bıraktılar. Neden oldugunu anlamadım. Bilmekte istemiyordum. Pasaportum anlaşma yaptıgım hastanedeydi. Onu alıp geri dönmek istiyordum. Yüklü bi miktar paramda vardı çalışmak istemiyordum. Eve geldim ve abinin bana verdiği cd yi kırdım yok ettim. Hiç bir delil bırakmadım. Eve dönüşün bi yolunu aramaya basladım.

Beylet dinleyen var mı?

türkiyeyi aradım. komşumu arayıp zor durumdayım bana annemin yogun bakımda olduguna dair bana e mail atmasını istedim. Sagolsun attı. ve bende pasaportumu geri almak için aldıgım e mail çıktısıyla zütürdüm müdüre hayatımda o kadar iyi rol yaptığımı hatırlamıyorum. Gittim ve bana sabıka kaydını getir dedi. Nerden cıkartıcam diye sordum bana polis dedi o an zütüm üc bucuk attı. Neden diye sordugumda burda devam eden mahkemen var mı yok mu diye söyledi.

artık kurtulmak istiyordum tüm yaşadıklarımdan sonra bir dk bile durasım kalmamıştı cesaretimi toplamalıydım. karakola gidip sabıka kaydımı istemeliydim. yavaş yavaş içeriye girdim ve sert bakışlı kıl bi memurun masasında bana sabıka kaydı gerekiyor dedim. sadece ismimi ve soyismimi uyrugumu sordu. söyledim bi arkadasına söyleyip arkadası arşive gitti. o bekleme anına kadar ömrümden ömür gitti. bekledikçe gelmiyordu sanki. kıl adam bana ne iş yaptıgımı sordu söyledim. sanki adam beni tanıyormuş gibiydi. ödüm patlıyodu. en sonunda diğer memur geldi ve arapça bişeyler dedi. ve sabıkamın olmadıgını söyleyerek sarılmak istedim amk addıbına. sabıkamın olmadıgına dair kagıdımı imzaladı. ve müdüre zütürdüm müdür pasaportumu geri verdikten sonra pasaportumda gördüğüm ay yıldızı öptüm. çok mutluydum. cebimde bolca miktar para vardı. kurtuluyordum aq şehrinden. doğruca eve gittim serpil olani biteni bilmiyordu. onuda arayarak bilgilendirdim. ve benden sonra oda 3 hafta sonra istanbula döndü. havalimanına gidip ilk ucaga atladım. ve atatürk havalimanına gittim. resmen hayatımın en rahat günüydü. kurtulmuştum. 2 hafta evden dısarıya cıkmayıp olayın sokunu atlamaya çalıştım. yaptıgım araştırmada türk oldugum için idam etselerdi büyük bi sorun olcakları için bana bişey yapamamışlar. o gün bugundur tüm araplardan nefret ederim. sultanahmette bi arap bana yolu sorsa bildiğim halde yanlış yöne gönderirim.
-end-

okudugunuz için eyvallah beyler pek şukuyla karşılamadınız ama yinede okudunuz. sagolun.