üniversitenin ilk yılını noktaladığımız aylar, bir senelik özgürlük son buluyor diye üzüntülüyüm eve dönmeye hazırlanıyorum

bi de “ilk ciddi ilişkimi” yaşıyorum o sene, onun da büyük sıkıntısı var ilk defa uzak kalacaz nasıl olacak diye dertleniyoruz

ilk ilişki kadar illet, olmayasıca, eğri büğrü bir ilişki türü olamaz. en ilkel iletişim biçimi bu olabilir bak yemin ediyorum

ben daha ilk ilişkisini güzellikle iyilikle yad eden görmedim, öyle biri varsa da muhtemelen ağır ruh hastası falandır

benimki de kabus gibi bi ilişkiydi ama o zamanlar ben yaşadığım şeyi aşk, yaşananları da çok normal sanıyodum

kız arkadaşım tanıdığım en manyak insanlardan biriydi bu arada. onun bi tık daha delisini ayağından kömürlüğe zincirliyolar öyle söylim

çok kıskanç, paranoyak, şiddet eğilimli falan bela yani, ben de nasıl bi malsam hiç demiyorum deli bu diye çok seviyo falan diye takılıyorum

bugün ulan bütün ilişki boyunca mı sarhoştum amk diyorum ama o zamanlar yahu neden bu müthiş aşk hala filmlere konu olmadı diye şaşırıyodum

neyse ilişki görünümlü sapıklıktan büyük bir haz alarak geçirdiğim bir yılın sonunda yaz geldi okul kapandı uzun mesafeli moda geçtik biz de

uzun mesafeli ilişkiyi şu an seviyorum, az baş ağrısı daha verimli cinsellik daha fazla hareket alanı falan. bi yaştan sonra oturuyor bunlar

ama o yaşlarda uzaktan ilişkinin sözlük karşılığı cehennem azabıydı tabii, ben “bugün ne çok tuvalete girdin???” diye trip yediğimi bilirim

neyse yaz geldi baba evi iyi hoş da gece tuvalete kalkıp kınayan bakışlarla hayatı zindan eden ebeveyn gerilimi bana battı epey

yaşadığım ikilem şu: ya bütün yaz babamın laf sokmaları eşliğinde akşam yemeği yiyecem, ya da evden uzaklaşıp günde 3 öğün trip yiyecem

dedim tribi zaten öyle de böyle de yiyoruz bari kafam rahat etsin, dedim baba gidip çalışıp ben harçlığımı çıkaracam, iyi sen bilirsin dedi

işi zaten önceden ayarlamıştım, 2-3 gün ev yemeği takviyesi yapıp doldurdum sırt çantasına alevli şortu tişörtü güneye doğru düştüm yola

ayarladığım iş de şu: turistleri balık istifi güverteye yığıp mezdeke çala çala koyları gezdiren tur teknelerinden birinde meydancılık

ayarladığım iş de şu: turistleri balık istifi güverteye yığıp mezdeke çala çala koyları gezdiren tur teknelerinden birinde meydancılık

fix menü dahilince tüyü yolunmamış tavuk kızartmasıyla kola ikramı, turist zütü izleme, tekneyi sil süpür, bi gibim yok yani iş demezsin

teknenin sahibi çakal fehim okuldan tayfun diye bi arkadaşın dayısı, tayfun konuşmuş fehim gelin demiş kalktık gittik biz de

tekne diyorum da yani tövbeler olsun, turizmi baltalar gibi konuşmayayım ama gerçekten üste para verip mülteci deneyimi yaşıyosun, neyse

gittik tekneye yerleştik, işi anlattılar öğrendik, başladık mis gibi takılmaya tayfun’la. servis yap sil süpür gerisi komple goy goy

bi tek aşırı kıskanç sevgilimin darlamaları dert oluyodu, allahtan o zamanlar kontör çok pahalıydı da günde max 2 kere arayabiliyodu

ama yine de tabii ayağı denk alıyoduk zira kendisi bir kıskançlık anında 5.000km yolu üşenmeden gelecek kadar büyük bi deliydi

sevgilimin ne büyük bir manyak olduğunu uzun uzun betimlemeyeceğim, bu aklınızın bi kenarında bulunsun şimdi asıl mevzuya geliyoruz:

bu mevzu herkeste var mıydı bilmem, lisede bize ingilizcemiz gelişsin diye “pen friend” ayarlamışlardı, bildiğin mektup arkadaşı

dünyanın bi yerinden biriyle eşleşiyosun, adres paylaşılıyo, karşılıklı mektuplaşıyorsun neymiş ingilizce gelişecek. akıllara bak akıllara

aşırı kötü ingilizceyle tanımadığın etmediğin biriyle muhabbet açmaya çalışmak. galiba güney sahillerindeki sırtlanları betimledim şu an

tam şimdi hatırlamıyorum biz mi çekiliş yaptık zaten sistem mi eşleştirmişti ama özetle sen seçemiyosun pen friendi, ne çıkarsa bahtına

neyse işte hoca geldi bi gün dedi herkesin pen friend’i belli olacak bugün, hepimizde bi heyecan zarfları dağıttı açtık bakıyoruz tek tek

sınıfta herkese pakistanlı iranlı gürcistanlı falan denk geldi bana denk geleni söylüyorum: FiNLANDiYALI KADIN

pakistan çekenler yırttı attı kâğıdı sanki kendisi oxford’da yaşıyor gibi, bense çoktan Ella’ya mektubu döşenmeye başlamıştım

liselisin, gününün ¾’ünü ciks düşünerek geçiriyosun ve finlandiyalı mektup arkadaşın var… yemin ediyorum bir rüyayı yaşıyordum o günlerde

ella da sağ olsun yanıtsız bırakmadı mektubumu, takip eden 3-4 sene sürekli mektuplaşıp okul nasıl hava nasıl falan bunları konuştuk

o dönem imkanlar kısıtlı öyle şimdiki gibi send nude diyemiyosun mecbur havadan sudan yarak kürek yazışıp duruyoruz nabalım

yav zaten ne konuşacan amk bende yok onda yok kim kimi geliştirecek, iyice geriye çektik birbirimizi, olan ingilizce de bozuldu gitti

ama sarışın, buğday tenli, uzun boylu ve bana bir gün avrupanın kapılarını aralayacak müstakbel sevgilimle iletişimi hiç kesmedim yine de

tabii aradan seneler geçtikçe bizim pen friendliği bi tık ileri taşıdık teknoloji sayesinde, e-mailleşiyoruz artık son 1 senedir falan kızla

fakat tabii o zaman şimdikinden de çirkin olduğumdan, teknolojik imkanların da yetersizliğinden bi tek yazışıyoruz, görme falan yok hiç

bi izin günü yine gittim internet cafeye ella'ya mail atmaya, bi baktıysam benimki tak gibi ingilizcesiyle türkiyeye geliyorum yazmasın mı?

ilk otuz saniye sevinçten ne yapacağımı bilemeyip kola söyledim, ekrana böyle yüzümde kocaman bi gülümsemeyle bakıyorum falan

kola geldi diktim kafaya, biraz kendime geldim düşüncelerim berraklaştı falan, sevinç de yerini ufaktan endişeye bırakmaya başladı o ara

bazı şeyler hayalken çok güzel, gerçekleşme ihtimali doğduğu anda ekşiyip tazeliğini lezzetini yitiriyo, bu ilişki de benim için öyle oldu

ama bu öyle heyecanı kaçar falan tarzı romantik bir endişe değil, direkt ayı gibi ulan ya tipimi beğenmezse diye tribe girdim ben

bi taraftan üzülüyorum bi yandan da “olm onlar zaten esmer erkek seviyo, esmere hasretler” diye bin yıllık yalanlarda şifa arıyorum

Yatıyorum beyler diğer partlar da hazır ilgi gelirse devam ederim yarın öğlen