anlat rez

rez alın beyler, uzun bi hikaye olacak

Bu ilk kısmı çok kısa geçicem beyler, özet bile denmez. Neyse, geçen senem üniversiteye hazırlıkla geçti. hedefim izmirdi. ocakta sevdiğim kıza açıldım, her şey ilk başlarda çok güzeldi. ocak, şubat, mart falan habire muhabbet ettik, görüştük de. ama mayısta arkadaş kalmaya ben bile ikna olmuşken mallığımdan dolayı her şey taka battı, aramız bozuldu. ygsden istediğimi alsam da lysye doğru çalışmayı bıraktım, gidip oyun oynadım. ama kafa sonradan dank etti, ulan bi amlı için hayatını bu kadar gibmeye değer mi, önce kendini bi düzelt sonra gibersin dedim belki de ve 4 gün kala adam gibi çalıştım ve istediğim puanı alıp izmire yerleştim ama o yaz kızla ne kadar konuşmaya çalıştıysam çalışayım kız beni hiç tınlamadı, koskoca yazım zehir oldu.

kimse yok mu lan

Sem anlat ben dinelemedeyim panpa

benim yaz aylarım berbat geçer gençler. her yaz evde yalnızımdır, arkadaşlarım yoktur, hepsi memleketindedir, bense evde tak başıma kendi kafamı giberim. o yüzden kışları daha çok severim, en yakın arkadaşım hep yanımdadır, beraber gezer tozarız, çok severim onu. biz erkeklerin en yakın arkadaşlarıyla aralarında alttana alta yatan inanılmaz bi bağlılık duygusu vardır, ne birbirimize ne de başkasına belli ederiz, kızlar gibi arkadaş konuşur sonra yüze gülmeyiz. neyse, çocukluğumdan beri gelen pgibolojik bi şeydir bende bu yazı sevmeyip kışa hasta olma durumu. fakat bu yaz ben de memleketten kaçıp kafa dinleyeyim dedim, hem istediğim puanı da aldım ya nasıl olsa, ailem bi kıyak yapar dedim.

eyvallah panpa yazıyorum, her yazışımdan sonra uplarsan sevinirim, daha fazla kişi gelir en azından, ilk defa bi hikaye anlatıyorum züte gelmeyelim.

ama bu yaz da pek farklı olmadı tabi. kuşadasına bi akrabamın yanına gittim. 21'inde sınav bitti, ben 23üne bilet aldım fakat hiç beklemeden o bileti de geri 22ye aldırdım ve gittim. kuşadasında her şey iyiydi ama kız beni tınlamadığı için salak salak aşk acısı çekiyordum. bi şekilde toparlarım diye düşündüm, hele bi okul açılsın da falan. kuşadasında da arkadaşım olmadı, sadece havuzda benle yaşıt bi çocukla tanıştım, o da izmirde bi üni kazanmış falan, şimdi burada da beraber takılıyoruz zaten. neyse gittik kayıt olduk. eylül geldi, son kez memlekete gittik her şeyi toparladık, otobüse atladık

ben yazarken dinleyin panpalar

atarım habire böyle https://www.youtube.com/watch?v=2NdmfRt6HVA

otobüste gelirken bu kız whatsapptan engeli kaldırıp bana mesaj atmış. sürekli beni kendinden soğutmaya çalışırdı ama ben soğumazdım ama bu sefer beni kendine daha da bağlamaya çalışmış, amlı aklı işte, ben de gibtiri çektim. Bu kızı mı 5 yıl boyunca sevdim lan ben dedim bu kız için mi günlerimi zehir ettim dedim. neyse geldik izmire, yurda yerleştik, okula başladık. sınıfta bi kızla yakınlaştım, sürekli whatsapptan konuşmalar, sınıfta ve okulda beraber takılmalar falan olmadı tabi, tartıştık falan, aralıktan beridir de muhabbet etmiyoruz. arada görürsek birbirimizi selam falan

olum yıllardır bu sözlükteyim, nadiren kalmış dötüncülerdenim, hiç bu kadar hevesliyken bi şeyler anlatıp içimi dökmeye, bu kadar giblenmediğimi görmemiştim lan

neyse beyler, böyle ufak tefek flört bile denmeyecek muhabbetler ve arkadaşlarımla gezme tozmalarla kendimi iyice düzelttim, kızı aklımdan çıkardım fakat inanılmaz derecede de hissizleşmiştim. her gün okula gider gelirdim salak gibi. ne için yaşadığımı bilmezdim. hayatta hiçbir heyecan olmadan yaşayıp gidiyodum, amaçsızdım. akşam okuldan gelirken içim üşüyordu bildiğin yalnızlıktan. ki izmiri bilen bilir, ekşide falan yazarlardı da gülerdim. inanılmaz bi kuru soğuğu vardır. neyse, arkadaşları güldürmekten öldüren ben, akşam yurda yalnız yürürken, içime işleyen soğukla dünyanın en mutsuz adamı oluyordum.

kendi kendimize anlatıyoruz bi bakıma ama olsun lan

neyse,
o kızla muhabbeti kestikten sonra hiçbir kızla muhabbetim daha olmadı. aralık, ocak, şubat, mart derken zaman hep böyle yalnız akıp geçti ki ocakta da oda arkadaşım memleketinde intihar etmişti, bu da eklenince hayatım iyice gib gibi oldu. her gün amaçsızca yaşayan ben, şimdi de içimde bir intihar isteğiyle dolaşıyordum ama benden daha kötü insanlar da var, oysa ki ben istediğim şeyleri başarmışım, hayalim olan bu şehre gelmişim, bundan alası mı var diye kendimi iyi kötü düzeltiyor ve yoluma ulan belki karşıma biri çıkar diye düşünüyordum ve çıktı da

okuyom yaz

bu arada beyler, klagib gelecek ama ben ne yakışıklı ne de çirkin bi adamım. çok şükür alıcımız olabilecek bi tipiz amk. boy 1.85, kilo 76-77 arası gidip geliyo, pek kaslı değilim ama vücut yine de yapılı. saçlarımı herkes çok beğenir, sakalı falan da yapınca bi şeye benzedik, yakışıklı denecek seviyeye geldik ama dişler her şeyi bozuyo, dişleğin tekiyim anasını gibeyim, tel de taktırmayı düşünüyorum zaten. dıbına koyim etrafta kız falan varsa rahat rahat gülemiyoruz lan böyle hayat mı olur.

neyse beyler 12 nisan mı ne, yine aptal aptal okula gitcem ve yine diyorum ki, bugün de hayatımda bir şeyler değişmeyecek, biri karşıma çıkıp da bana güzel şeyler yaşatmayacak, beni mutlu edecek birisi karşıma çıkmayacak. neyse, normalde okula tek giderim ama bu sefer oda arkadaşımı bekleyeyim dedim. o da geldi birkaç foto falan çekildik öylesine, dedim instagrama atarım, çekildik falan ben de otobüste o fotoyu attım, sonra gittim okula

beyler kimse yok mu lan, efsane olacak bi hikaye elden gidiyo amk

bütün hevesim kaçtı lan, yok mu kimse

okuyorum ben sen yaz