sanki hayatımdan taşınıp gitti

'ben taşınıcam' dedi, anlamadım. sarıldı, öptü beni. 'çok özliycem seni, beni unutma sakın' dedi. durumun ciddiyetini kavrayamadım.
kamyonlar, eşyalar gördüm evinin önünde. ben, bizim kapının önünde toprağı eşelerken, orda burda dizlerimi kanatırken, koca koca adamlar eşyalarını taşıyordu onun. görmek istemedim. perdelerimi kapattım hep.
masum, çocukça sözler vermiştik birbirimize. saçına taktığım çiçeği hiç atmayıp kurutacaktı. ben de onun bana verdiği tokayı atmayacaktım hiç. canımdan değerliymiş gibi saklayacaktım. altı üstü pembe, lastik bir tokaydı ama ben çok seviyordum. o da çok seviyordu.
yine de inanmıyordum gideceğine. bir sabah uyandım. yoktu. zilini çaldım, kimse açmadı. penceresinden baktım evinin. dehşete düştüm, cidden de kimse yoktu. ben hiç inanmamıştım oysa gideceğine. gitmişti ama. arkadaşımın topunu çatıya attım. anahtarımla arabaları çizdim. zilleri çalıp kaçtım. içim soğumuyordu yine de, nasıl giderdi? hiç gelmeyecek miydi bir daha? ya verdiğimiz sözler?
bir süre sonra da beni unuttu zaten. gittiği yeri sevmişti. ama o olmadan, buraların anlamı kalmamıştı benim için, mutsuzdum. evinin önüne geldim. camın önüne dikildim, boş boş bakıyordum. camı yumruklamaya başladım ağlayarak. her yerim kan içindeydi. sanki hayatımdan taşınıp gitmişti.

en azindan depozitosu da cebine kar kaldi panpa.

iyiydi lan sevdim. yaz biraz daha ama az daha acılı olsun

faturaları ödemişmi lan

ödemedi ertanabi