yaklaşık iki buçuk hafta önce halı saha maçında sakatlandım beyler. öküzün biri çivili kramponla tam bileğime bastı, sağ bileğime.
tabi bize de acilin yolu göründü. gittik kırılmış. alçıya falan aldılar.
rapor aldık iki haftadır işe gitmiyoruz.
neyse hastaneye gideceğiz, alçıyı çıkarmaları için. sabah erkenden bindim otobüse. iş saati tıklım tıklım. allah'tan ilk duraklarda biniyorum da o kadar kalabalık değildi. ortalarda bir yere oturabildim. ardından her durak sonrası otobüs iyice dolmaya başladı. hastaneye gidenler mi dersin, işe gidenler mi hınca hınç dolu otobüs.
tam benim olduğum sıralarda da okula giden kızlı erkekli bir tayfa. kulağında kulaklıklar falan. az sonra baktım ileriden bir teyze yavaş yavaş tutuna tutuna bir elinde bastonla geliyor. orta sıraya kadar yemin ediyorum kimse yer vermedi.
şaşkınlıklar içerisindeydim. az sonra bizim olduğumuz bölmeye kadar geldi ve orada yoruldu. bir demire tutundu ve hızlı hızlı nefes almaya başladı. dedim bu gençler şimdi yer verir bu yaşlı kadıncağıza. kadın nerden baksan 85-95 arasında. hani az daha yürüse ölür.
vicdansız huur cocukları gülüyolar, eğleniyolar biri de kalkıp geç nine demedi. o kırık, alçıdaki ayağımla kalktım teyzeye yer verdim
böylece teyzemin hayır duasını da aldım. otobüstekileri de kınamadan edemedim tabi.