Benim de aynı böyle bir sevdiğim vardı. Ne isterse yapardım sanki ona köleymiş gibi hissederdim kendimi, belkide beni büyülemişti güzelliğiyle ya da benim gözlerim kör olduğu için hep onu en güzel kız olarak görürdüm. Bir gece yine onu güşünüp sabaha kadar müzik dinlemekle geçecekti ki içimden bir şeyler ona mesaj atmam gerektiğini söyledi. Bende Allah ne verdiyse yardırdım ama aşqum (o daha bilmiyor çıktığımızı) bana sadece ok, hm, saol diyerek geçiştiriyordu. Ben de dedim bu böyle olmaz uzun bir destan yazdım, normal bir insanın sadece düşünmesiyle aklına gelemeyecek, sadece sevdiğine bakaerken düşünebileceği şeyler... Ama beklentilerimin çok altında bir cevap almıştım: Yazarken üşenmedin mi?

Bu cevap şimdilerde size hafif olarak gözükebilir ama o an ben kıpkırmızı kesilmiştim ve nedensizce 10 dakika falan ağladım falan.

Sizden istediğim de bana acımanız ve ya Allahsızın kızına sövmeniz değil sadece yalnız olmadığınızı bilin yeter...