oğuz atay

edebiyatımızın en iyi eziklik depresiflik edebiyatı yapan kolpası. erken öldü de kurtulduk dıbına koyim bunu okuyup ciddiye alan bir sürü am beyinli vardı.

ödül töreninde ses tertibatını ben ayarlıyorum buna mikrofonu verdim konuşsun diye baktım mikrofonu sıvazlamaya başladı. abi napıyon dedim. ya alışkanlık dedi mühendisiz biliyon mu dedi. sırtını taptapladım gitti sonra. şimdi malatya'ya yerleşmiş kaysıcılık yapuyomuş. mekanı cevcet olsun.

tutunamayanları okuyarak piyasa yapmaya çalışan gençlerin var olmasını sağlayan mühendis yazar.

Oguz atayin kendi yazdığı kitaplar bastırma konusunda zorluk cektigini kolay kolay hic bir kitapevinin basmadigini basiliktan sonra o kitaplarin hic derecesinde sattigini kitapcilarda arka raflarda oldugunu timöre yakalandigini bir gece arkadaslariyla evdeyken lavaboya gittigini 10 dk boyunca lavaboda kaldigini arkadaslarinin onu merak edip "Oguz?" diye seslendikten sonra lavabodan "bosuna sevinmeyin daha ölmedim" dedigini ve aradan tekrar 10 dk gecince arkadaslarinin tekrar merak edip "Oguz?" dediklerini bu sefer ses gelmeyince iceri girip Oğuz Atay'i ölü buluklarini ve Oguz Atay' in son sözlerinin bosuna sevinmeyin dah ölmedim dedigini biliyor muydunuz?

kötü yazanı hoplatırım.
sağlam adam. mekanı cennet olsun.

ibrahim sadri ahmet selçuk ilkan falan bu oğuz atayı gibertir yeminle

sıkıcı.

"Yaşasın papatyalar; canım papatyalar. Seviyorum sizleri. Sizler ki bütün kış, toprağın altında, yalnız bizi düşünürsünüz ve ilkbaharda hemen seriliverirsiniz ayaklarımızın altına. Canımlarım benim. Seviyorum sizleri insan kardeşlerim. Durup dururken seviyorum işte. Sevip duruyorum. Kollarımı açıp bütün insanlığı kucaklıyorum. Papatyalar gibi sizi koparıp göğsümde tutmak istiyorum... "

Ne güzel bir insansın.

Ne ölmek nefessiz kalmaktır nede yaşamak nefes almaktır.. Yaşamak; ‘sevilmeyi hakeden birine yaşdıbını harcamaktır’ Oğuz Atay

Fakat Allah kahretsin ! insan anlatmak istiyor albayım, öyle budalaca bir özleme kapılıyor; bir yandan da hiç konuşmak istemiyor, tıpkı oyunlardaki gibi çelişik duyguların altında eziliyor.
Fakat benim de sevmeye hakkım yok mu albayım ? Yok. Peki albayım. Ben de susarım o zaman, gecekondumda oturur anlaşılmayı beklerim.
Fakat albayım, adresimi bilmeden beni nasıl bulup anlayacaklar ? Sorarım size, nasıl ? Kim bilecek benim insanlardan kaçtığımı ?
Ben ölmek istiyorum sayın albayım. Ölmek. Bir yandan da göz ucuyla ölümümün nasıl karşılanacağını seyretmek istiyorum.
Tehlikeli oyunlar oynamak istiyor insan, bir yandan da kılına zarar gelsin istemiyor. Küçük oyunlar istemiyorum albayım.
Kelimeler, kelimeler albayım, bazı anlamlara gelmiyo

edebiyatımızın gelmiş geçmiş en sağlam yazarlarından biri hele ki " tutunamayanlar" gibi bi eseri yazdığına göre tek kelimeyle yüzyılın romancısı diyebiliriz.
mekanı cennet olsun , selimin ışıklarıyla aydınlansın

"önce kelime vardı." diye başlıyor yohanna'ya göre incil . kelimeden önce yalnızlık vardı ve kelimeden sonra da var olmaya devam etti yalnızlık... kelimenin bittiği yerde başladı; kelime söylenemeden önce başladı. kelimeler, yalnızlığı unutturdu ve yalnızlık, kelimeyle birlikte yaşadı insanın içinde. kelimeler, yalnızlığı anlattı ve yalnızlığın içinde eriyip kayboldu. yalnız kelimeler acıyı dindirdi ve kelimeler insanın aklına geldikçe, yalnızlık büyüdü dayanılmaz oldu.
tutunamayanlardan..
ccc oğuz reyiz ccc üşüyoruz reyiz...

oğuz atay (d. 1934, i̇nebolu, kastamonu, türkiye) - (ö. 13 aralık 1977 i̇stanbul, türkiye), türk yazar.

babası, vi., vii dönem sinop, viii. dönem kastamonu milletvekilliği yapan cemil atay'dır. 1951'de ankara maarif koleji'ni, 1957'de de i̇tü i̇nşaat fakültesi'ni bitirdi. üç yıl sonra i̇dmma (i̇stanbul devlet mühendislik ve mimarlık akademisi) i̇nşaat bölümü'nde öğretim üyesi oldu. 1975'te doçent olan atay, topografya adlı bir de mesleki kitap yazdı. çeşitli dergi ve gazetelerde makale ve söyleşileri yayınlandı. oğuz atay, tutunamayanlar'ın 1971-72'de yayınlanmasından sonra, önemli bir tartışmanın odak noktası oldu. bu romanıyla 1970 trt roman ödülü'nü kazandı.
türk edebiyatının en önemli eserlerinden biri olan tutunamayanlar, eleştirmen berna moran tarafından, "hem söyledikleri hem de söyleyiş biçimiyle bir başkaldırı" olarak nitelendirilmiştir. moran'a göre tutunamayanlar'daki edebi yetkinlik, türk romanını çağdaş roman anlayışıyla aynı hizaya getirmiş ve ona çok şey kazandırmıştır.
atay'ın büyük etki yaratan eseri tutunamayanlar'ı 1973'te yayınladığı tehlikeli oyunlar adlı ikinci romanı izlemiştir. hikâyelerini korkuyu beklerken başlığı altında toplayan atay, 1911-1967 yılları arasında yaşamış prof. mustafa i̇nan'ın hayatı konu eden bir bilim addıbının romanı'nı 1975 yılında yayımlamıştır. 1973 yılında yayımlanan oyunlarla yaşayanlar adlı oyunu devlet tiyatrosu'nda sahnelenmiştir. atay, beyninde çıkan bir tümör nedeniyle büyük projesi "türkiye'nin ruhu"nu yazamadan 13 aralık 1977'de, i̇stanbul'da hayatını kaybetmiştir.
öldükten sonra 1987’de günlük, 1998’de ise eylembilim adlı kitapları yayımlanmıştır. sağlığında hiçbir kitabı ikinci baskı bile yapamayan atay'ın kitapları ölümünden sonra büyük ilgi gördü ve defalarca basıldı. yıldız ecevit'in hazırladığı oğuz atay biyografisi "ben buradayım... " 2005 yılında yayınlandı. türk edebiyatı'nda yazdığı tutunamayanlar ile post-modern tarzda eser veren ilk yazarımız oğuz atay'dır.
oğuz atay, özellikle tutunamayanlar romanında, modern şehir yaşamı içinde bireyin yaşadığı yalnızlığı, toplumdan kopuşları ve toplumsal ahlaka, kalıplaşmış düşüncelere yabancılaşan, tutunamayan bireylerin iç dünyasını anlatır. yapıtları eleştiri, mizah ve ironi barındırır.

Belki sen çok şey istiyordun onlardan. Verdiğinin hiç olmazsa küçük bir parçası kadar birşeyler istiyordun. Sonunda kaçıyorlardı. Hayır, sen kaçıyordun. Hayır kaçmıyordun: insana ihtiyacın vardı. insanı arıyordun canım kardeşim. Bunda utanacak ne vardı?

Oğuz Atay - Tutunamayanlar

geceleri sokaklarda yalnız yürürken yanımda olduğunu hayal ettiğim biri.

azıcık tanıma şansım olsaydı yaşamak için bir sebebim olurdu

bugün mezarına gittim. öyle bakımsız kalmış ki üzüldüm. gülleri budadım, çiçek ektim, su verdim. başında kitap da okumak istiyordum ama vaktim yoktu. ben de küçük bir not yazıp bıraktım başucuna.

beni anlamalısın. çünkü ben kitap değilim, çünkü ben öldükten sonra kimse beni okuyamaz, yaşarken anlaşılmaya mecburum.

"Artık yaşamak istemiyorum Olric. Onların istediği gibi yaşamak istemiyorum... "

ÜSTADIN AZiZ HATIRASINA GELSiN.

Oğuz Atay, Tutunamayanlar’ı 1968 yılının kışında sevgilisi Sevin Seydi’nin evi olan Hayriye Caddesi, Numara 9, kat 2, Beyoğlu adresindeyken, kitabın ana taslağının üstüne el yazısıyla:

“Kimse dinlemiyorsa beni -ya da istediğim gibi dinlemiyorsa- yazmaktan başka çare kalmıyor. Canım insanlar! Sonunda, bana, bunu da yaptınız.”

cümlesini yazarak başladı ve bir yıl içinde bitirdi.

Tutunamayanlar'dan bir pasaj:

"(... ) Kötü bir resim asarım korkusuyla hiç resim asmadım; kötü yaşarım korkusuyla hiç yaşamadım. Bana acımayın. Ben kötüyüm; sizlere karşı kötü duygular besledim içimden. Beceriksizliğimden uygulayamadım kötü düşüncelerimi."

Oğuz Atay / Tutunamayanlar

günümüz türkiyesinde yaşasaydı gibeyim böyle ülkeyi der norveçe giderdi.

http://imgim.com/oguz-atay-680x4481.jpg