" Bu ceset.. Bu cesedin ne işi var burada ? "
" Bilmiyorum memur bey... Ben buraya hastamı ziyarete geldim ve bununla karşılaştım.. inanın elim ayağım titriyor, cesedin üzerinden 2 yıl geçtiği söyleniyor fakat hala çürümemiş.. bu sizcede ilginç değil mi ? "
" 2 Yıl geçtiğini nereden biliyorsunuz ? "
Ardından çağırdım Gülçin'in annesini sakinleşmişti biraz.. Konuşmaya başladı
" Kendi gözlerimle gömdüm kocamı toprağa... Dağ gibi adamdı ne bir günahı ne bir suçu vardı.. Kendi halinde takılır ara sıra kahveye giderdi.. anlamadım bunun burada ne işi var ALLAH'IMMMMMMMMM" diyip bayıldı...
Polisler cesedi alıp otopsiye incelemek için zütürüceklerini söylediler ve destek ekip istediler.. Başım ağrıyacaktı belliydi..
Ardından aşağıdaki odadan gelen sesleri sordular
" O benim hastam Pgibolojik sorunları olduğunu düşünüyorum, oraya kilitledik çünkü etrafına zarar veriyor.."
" Bize onu göstermenizi istiyorum."
" Tabi memur bey buyrun bir dakika Ebrar.. Ebrar anahtarı getirir misin ? "
Ardından aşağı inip Ebrar'ın odasının kapısını açtım..
Ebrar yatağında yatıyordu.. Polisler uyandırdı. Sanki daha önce delirmemiş 5 yaşında çocukmuş gibi kalktı, konuşması diksiyonu hitabeti her şeyi normaldi... ben bile şaşırmıştım o deli kız gitmiş yerine başka biri gelmişti sanki
" Bumu deli olan hasta ? "
" Doktor bey yemin ederim.. Bu o değil vallahi bakın"
" Lütfen devdıbını emniyette anlatırsınız"
Diyip emniyete zütürdüler...
Ebrar'a evde kalmasını Gülçin'e bakmasını söyledim. Gülçin'in annesi ile birlikte emniyete gitmeye başladık, kadın bayılmaktan ölü gibiydi, nasıl sorguda cevap vericekti acaba.. Hiç acıma yok bu insanlarda...

Emniyete gittik, sorgularımızı verip tam çıkıcakken bir amir
" Hey siz burada kalıyorsunuz."
Gülçin'in annesine demişti bunu ama neden ? Kadın zaten perişan bir haldeydi, sorguda da normal şeyleri cevaplamıştı, hiç bir terslik.. Kuşku yoktu yani.
" Amir bey neden peki ?"
"En azından otopsi sonçları çıkana kadar bizimle kalmalı, şu ana kadar sn şüpheli şahıs o "
"Sen git evladım, Gülçin sana emanet"
Diyebildi sadece kadında pgiboloji diye bir şey kalmamıştı çünkü..
Çiftliğe gitmeye başladım.. O arada ne olur olmaz diye Ebrar'ın telefonunu almıştım.. Nazan'ı aradım..
" Alo Kahba sen misin ?"
" Ağlıyor musun sen ?"
" Ben ben hiç iyi değilim Kahba"
"Çocukları al bur... "
"Aloo, alooo Nazan? Nazan ne oluyor"
Ardından Mine ile Zeynep'in bağırış seslerini duydum ve telefon kapandı..
Ne yapıcaktım şimdi, çiftliğe mi gidicektim yoksa eve mi ?
Ne yapıcaksam hızlı karar vermem gerekiyordu..

" Eyyy ademden gelme, çamurdan olma insanoğlu... Şüphesiz biz istediğimizi alırız, yaptığımız söze ihanet edeninde cezasını veririz... Biz bize yapılan yanlışa boyun eğicek değiliz.. Biz ateşten olma şeytandan gelmeyiz.. Sizden üstünüz ve üstün olucağız.. " ( yazılar farsça lakin ben buraya Türkçe anldıbını attım. )

" Bu ne dıbına koyayım " dedim, tebessüm ettim ardından... kağıdı buruşturdum.. çantama koydum lazım olur diye lakin bir insanın yazdığı çok belliydi...
Gülçin'in annesini yan odaya Ebrar ile beraber bırakmıştım..
Sesler gelmeye başladı... Gittim
" Ne oluyor burada "
Gülçin'in annesi depresyona girmiş gibiydi, eline ne geçerse atıyor, kırıyordu... Bir Ebrar'a vurmadığı kalmıştı...
Zar zor da olsa sakinleştirdik.. Polisler geldi aşağıya gidip kapıyı açtım onlara...
Yukarıya çıkardım... Kimse bir şey demiyordu yukarı çıkarken lakin içlerinden kendi kanaatimce kıdemli olan biri
" Umarım bizi boş işler için meşgül etmiyorsunuzdur" diye mırıldandı...
Sustum ben hiç konuşmadan odaya zütürdüm... Gösterdim cesedi... Olanları anlatıp bir de çıkan kağıdı gösterdim bunlara...

Yavaş adımlarla 2. Kata çıktım ilk önce... Ebrar'ı gördüm, Gülçin'in odasının önünde sanki biriyle konuşuyor gibiydi..
" Ebrar.. ? Kiminle konuşuyorsun, iyi misin ? "
" Gülçin ile iletişime geçmeye çalışıyordum, boş boş durmayım dedim.."
" istersen eve gidebilirsin biliyorsun dimi ?"
" Burada kalıcağım !"
Dedi kararlı bir şeklide ardından yukarıdan gelen sesi söyledim ona..
Öyle bir ses duymadığını, sadece Gülçin'in bağırışları ile ilgilendiğini söyledi..
"Ben bakıyım o zaman bi şu üst kata hem göz gezdirmiş olurum."
Ebrar'ı orada bırakıp üst kata çıktım, çeşitli odalara girdim boştu hepsi, hiç eşya yoktu, lakin bir odadan ilgimi çeken garip garip sesler gelmeye başladı...
Ama kapının önündd koltuklar, bir sürü eşyalar vardı.. Yavaş yavaş çekmeye başladım hepsini..
10-15 Dakika sonra sesi duyacak olmuştu ki Gülçin'in annesi geldi..
" Bir şey mi oldu oğlum onları niye açıyorsun ?"
" içeriden sesler geliyor ana bakmam lazım." Dedim ama sanki benim bu odaya girmemi isteniyormuş gibi bir hali vardı, belli etmiyordu..

Doğru olanı seçtiğimden emin olmadan bizim eve doğru yola koyuldum...
Çünkü Nazan'ın sesi çok kötü geliyordu. Ebrar'da evdeydi sonuçta başın ne gelebilirdi ki ?
Eve yaklaşırken telefonum çaldı, arayan Nazan'dı, hiç bekletmeden açtım..
" Gel " diyordu
"Nazan, Nazan o konuşan kim " dedim saçma bir şekilde Nazan'ın sesinden başka her şeye benziyordu, ama ürkmedim değil çünkü bu sesi daha öncelerde duymuştum...
Evin bahçesine geldim, bütün ışıklar kapalıydı, kapıyı anahtar ile açıp eve ilk asımı mı attım.. Çok sessizdi.
"Nazan ?"

Gülçin'in kaldırmasıyla uyandım, içindeki pislik gidince değişmişti ama benim de hayatımı karartmış, ailemin ne halde oldupu belli değil bile...
Bir zamanlar yardım ettiğim hastaya şimdi kötü gözlerle bakıyordum, onu... onu teslim etmeliydim onlara... Ama bu vicdan azabaı, nasıl yaşardım derken
" O olsa oda aynısını yapardı" dedi içimdeki ses, gece olunca vericektim Gülçin'i hayatımı daha çok seviyordum çünkü ben..
Gittik kahvaltıya oturduk, kimse dün yaşanılan hadiseden bahsetmiyor Ebrar ise sevgilisini istiyordu.
Sıkılmıştık artık bu olaylardan akşama kadar hoca ile namaz kılıp Allah'a şükür ediyorduk.. Ebrar'lar da yan odadaydı ama bir an bir çığlık sesi geldi banyonun girişinden...

Hepside aynı kişidendi Cemil amcadandı yani... Neydi bu şimdi saatte gecenin 3'ydü arasam mı aramasam mı diye tereddütteyken aşağıdan bir vazo kırılma sesi geldi... Hem o rüyayı görmüşüm hem bu telefon aramaları iyice çılgına döndüm... Gidip bakamazdım, bekledim sobanın başında Gülçin'in annesidir diye ama hiç araba seside duymamıştım, hani bırakıcak olsalar gecenin bu saatinde kadın nasıl döndün ?
Artık inandırmıştım kendimi Gülçin'in annesinin geldiğine tam dalıcakken Ebrar'ın bağırış sesini duydum, ardından Gülçin'de bağırdı Ebrar bağırınca.
Hemen kapıyı açıp, baktım salona Ebrar'ı gördüm elleri yüzünde... Ama korkulacak bir şey yoktu Gülçin'in annesi gelmiş yanında da 2 polis... Bırakmak içinmiş, ama bu aksiyon bu kadar yetmişti bana.
Ebrar'da " Kusura bakmayın bir an."
" Bir an ne " diye sordu polisler
" Hırsız sandım"
dediler, galiba ofisteki olaylar falan Ebrar'ı da etkilemiş olsa gerek... Hepimiz ardından yatağa geçtik sabah olsada şu işi bitirsem artık diyordum çünkü cidden çok uzamıştı... Bir hastayla bu kadar derinden ilgilendiğimi hatırlamıyorum...

Sabah kalktığımda üzerimde hafif bir yorgunluk ve heyecan vardı... Mutfağa doğru yöneldim Ebrar kahvaltı hazırlıyorlardı... Gülçin'e baktın mı ? dedim, bana odasında olmadığını söylediler ama şu notu bulduğunu gösterdi..

---

Kahba hocam... Biliyorum emeklerin çok üzerimizde, kızımla ilgilendin, kurtarmaya çalıştın ama bu senin ilminle olucak şey değil galiba, ben bunu anladım... Gidicem ben buradan, bir hocaya gidicem... Lütfen, lütfen yanlış anlama sen işinde çok iyisin ama bu sana göre bir hasta değil.."

---

Cinci hocadan bana gelen kadın tekrar cinci diye tabir edilen insanlara gidip hurafelere kanıcaktı, hayır, hayır bunu yapamazdı tam da iyileştiricekken, buna izin verezdim ama nasıl bulabilirdim ki ?
Ardından Ebrar bir şey daha gösterdi bir adresin buz dolabının üzerinde asılı olduğunu ve bunun dün olmadığını belirtti.. Kesin bu o " Cinci hoca" gibi insanlardandı acele etmemiz gerekiyordu... onlara para yedirmelerine izin veremezdim, ellerindeki son parayıda oraya harcıyamazlardı..
Hemen arabaya koyulduk Ebrar ile bir pastaneden simit falan alıp başladık sora sora adrese gitmeye...
bir ara Ebrar'dan şu sözler döküldü... Bunca yıldır yanımdaydı hiç beklemezdim bu sözleri ondan.
" Kahba hocam, belki senin ilminin dışındadır cidden de, niye bu kadar istiyorsun ki bu iş"
derken kestim lafını bir daha böyle hurafelerle beni meşgul edecek olursa yanımdan gitmesini söyledim... Sustu.

Kapıyı vurdukça içeride olanlar az çok ilgimi çekmeye başlamıştı... Bir tabut vardı içeride sanki, başka bir şey yoktu... Sadece bir tabut. Kapıyı tamamen kırdıktan sonra içeriye adımımı attım, etrafa bakındım... Sadece diğer odalarda da bulunan tılsımlar vardı, ayrıca evin her tarafından daha güzel kokan bir kokusu.. Tabut, o mektup neydi ki bunlar ?
" Bunca sene niye girmediniz buraya ? "
" Girmek istemezmiyiz oğlum... Ne zaman girsek ya başımız dönüyor ya da kapıyı açamadan bir varlık beliriyor, korkuyoruz yapamıyoruz sanki birileri odaya girmemize izin vermiyordu ama nedense sen kırınca bir şey olmadı Allah Allah" dedi
" Varlık mı ? hahaha pgibolojiniz bozulmuştur sizin kocanın dediğinden.. Bak bana bir şey oldumu ? "
Diyip tabutun yanına geldim.. Tabuta yaklaştıkça kokular iğrençleşiyordu.. Sanki odanın diğer taraflarına dağılmıyor kendi etrafında yayıyor kokuyu gibiydi...
Gittim tabutun kapağını açmak için yeltendim..
" Bismillahirrahmanirrahim, oğlum dikkat et başına bir iş gelmesin."
" Bismillahla olsaydı bu işler, merak etme sen "
Diyip tabutun kapağını kaldırdım... Birde ne göreyim... Bir adam... sarılmış bir vaziyette yatıyor üstünde bir kağıt..
Kağıdı alıp cebime attım, nedir bu acaba insan görünüşünde bir şey mi diye açmaya başladım... Ama Amaa
" Hasan'ımmmmmmm Hasan'ımmmmmmmm"
Diye ağlamaya başladı Gülçin'in annesi neydi bu şimdi... Adam 2 senedir burdaydı ve çürümemişmiydi ?
" Ne oluyor ana " dedim cevap vermeden ağlıyordu..
Ben ne yapıcağımı falan bilemedim ilk defa ölüyle bu kadar yakın bir temas kurmuştum...
Ebrar geldi içeriye, Gülçin'in delirdiğini kapıya vurduğunu küfürler savurduğunu falan söyledi...
" Orada yatan ne "
" Ebrar çık dışarı "
" Kahba hocam o ne ? "
" ÇIK DIŞARI DEDiM SANA "
Ben hemen polisi aradım, Gülçin'in annesini de dışarı çıkarıp polisin gelmesini beklerken hem bu olayı düşünüyordum hem de kağıdı açıp okumaya başladım.

Bir yere gitti.. Gittiği yere doğru yöneldim, arkamı döndüğümde arabaya binmiş yanında 2 kişi kaçıyorlardı...
" Oospu çocukları, Allah'ınız yokmu lan sizin"
Diyip polisi aradım, arabam gitmiş, çenem gitmiş ailem belirsin.. Kafayı yiyecektim, yolu yürüyerek bitirmem gerekiyordu.. Ailemi görmem lazımdı acaba ne yaptılar Cemil abiler iyi baktı mı onlara..
Gittim gittim, geceye doğru eve vardım, ışıklar kapalı kimse yoktu ben bırakmıştım bunları bu eve camlara vuruyor, küfürler ediyordum.. Biri geldi sonra
" Oğlum ne arıyorsun burada"
" Cemil abiler nerede onlar neredee... "
" Cemiller geçen hafta kardeşinin bebekleri olduğu için Kars'a gittiler evladım dalga mı geçiyorsun."
" Hayır hayır olamaz"
Diyip ağlamaya başladım, kırdım camları millet hırsız var diye polisi çağırmışlar, tuttular beni.. Ben ise
" Memur bey kendi ellerimle koydum onları bu eve" diyorum
Zar zor ikna ettikten sonra girdik camdan içeri ALLAH'ım...

Üzerime soğuktan korunacak 2-3 şey aldım birde telefonumun fenerini açtım, yapıcağım tek şey arabaya koşmak olucaktı hemen yanımdaydı...
Ayakkablarımın bağacıklarını bağladım, Müslüman olmuştum, hoca elime 2-3 kağıt sıkıştırmıştı onları okuyup hemen fırladım arabaya, arabaya yaklaştım tam arabanın kapısını açıcakken anahtarları yatağımın yanındaki sehpada unuttuğum aklıma geldi...
" Ne yaptın oğlum sen" dedim içimden...

Sesler biraz devam ettikten sonra kesildi herkes bir duvarın köşesindeydi Ebrar ile Gülçin'in annesi girdi ne oldu demeye, olanları anlattım... Ağlamaya başladılar, Nazan'ı aramam gerekiyordu onların sesini duymaya ihtiyacım vardı, sarıldım telefona bastım tuşlara...
Açmıyordu cevap vermiyordu... Ya Nazan'a bir şey olursa... Ben ne yapardım, bu evden çıkmam oraya gitmem lazımdı bekliyecek zamanım yoktu.
Hocaya olanları anlattım, çıktığın gibi ölürsün dedi, bir şey diyemedim
" En azından yarına kadar burada dur"
diye tembihledi, geceye kadar hiç bir şey yemedim Nazan'ı Zeynep'i Mine'yi düşünüyordum, gece çok yorgun kalmış olucam ki uyuya kalmışım ve bir rüya gördüm...
Rüyamda cemil abilerinin önündeydim çok kalabalık vardı, arkalarından gittiğim gibi, içlerine girer girmes herkes bana baktı

Arkadaşlar kusura bakmayın bu gece final yapmaya vaktin olmadı, biliyorum bana hakaret ediyorsunuz ama inanın elimde olan bir şey değil.
Yarın büyük ihtimalle bitirmek için zorlarım.
Boşuna beklemeyin bu gece, yarına devam ediceğim.
"Hayırlı geceler"

Yatağında uzanmış, etrafa dışkısını gidermişti, çok dayanılmaz bir koku vardı, yemeklere dokunmamıştı, yüzü beyaz, dudakları şişti, ağzından nefes alıyordu ve her yeri çizik içerisindeydi.. Uyandırıp konuşmak istemedim, bende yukarı çıkmaya başladım ama ilk defa bu kadar zorlu bir hastayla karşılaşıyordum.
Bana olan yatağa geçtim Gülçin'in annesi sağolsun hazırlamıştı, gittip, şarz makinesini almıştım evden ilk önce sarz ettim telefonu, sobaya gidip odun attım, başında yatıp çıkan gölgeleri izledim ( çok güzel bir görüntü oluşur) izledim ama uyumuş olucam ki bir rüya gördüm.

---

Alt kapının açılma sesiyle uyanmıştım, hava karanlık daha sabah olmamıştı, soba sönüktü, camdan kafamı uzattım ilk önce, kimse gözükmemişti, odamdan çıktım, ayak sesleri geliyordu birisi üst kata çıkıyor olmalıydı... ilkte Gülçin'in annesidir diye endişelenmedim, gidip nasıl geldiğini sorucaktım... Arkasından onu takip etmeye başladım ama attığı her adımdan sonra yerde kan izleri vardı... Yavaş yavaş gitmeye başladım, yerdeki kan izlerine
"Gel" sesleri eşlik ediyordu. Korktum gitmiyecektim o odaya arkamı döndüğümde Ebrar'ı gördüm ağzı yüzü kan içindeydi
" Gülçin'e yardım et"
Diyip yere yığıldı uyandırmaya çalıştım ama uyanmadı, Gülçin'in odasına doğru tekrardan yol aldım, sesler geliyordu... Kahkaha sesleriydi bunlar. Girdim içeri, o kız vardı yine rüyalarımıza giren o kız.. Gülçin'i bıçaklamış elindeki bıçağı yalıyordu bana bakıp güldü, ardından arkamı döndüm, Nazan, Mine, Zeynep Cemil amcalar hepsi arkamda bana gülüyorlardı, birden gözleri kararmaya saçları uzamaya başladı, ayaklarının şekilleri değişiyordu...

---

Çok korkmuş olucam ki uyandığımda terler akmıştı başımdan.. Soba hala yanıyordu gidip sönmesin diye odun attım, telefona baktım.
12 Cevapsız arama vardı...

ilk önce salona doğru ilerledim, ışığı açıp etrafa baktım... Odanın içi dağılmış masalar, sehpaların hepsi yerlerde koltukların yünü çıkmış bir şekilde duruyor..
" Nazan ? Nazan ? "
Diye bağırdım kimse ses vermedi.. Cam açık kalmıştı ve etraftaki her şeyi rüzgar dağıtıyordu kapatmak için gittiğimde Nazan'ı aşağıdaki bankta gördüm.. Bahçemizde ki bankta oturmuş öylece bekliyordu, sanki ağzını ara sıra kıpırdatıyor bir şeyler söylüyordu.
Hemen ayakkabılarımı giyip aşağıya doğru koşmaya başladım..
Nazan'ın yanına gittim, elinden tuttum... Her yeri beyazlamış adeta beti benzi atmıştı...
" Nazan hayatım ne oldu sana, iyi misin ? Nazan bana bak Nazan "

Gözleri alev gibi, dişleri simsiyahtı yüzleri tanınmıyordu sadece bu betimlediğim şeyleri görebildim, Cemil abinin evinin içine girmeye çalışıyorum sanki yıllardır yürüyormuşum da yorgunmuşum gibi hissediyorum...
Yavaş yavaş o gözlerin içinden gittim evin içine, bir köpek yavrusu vardı Gülçin'in kustuğu köpek yavrusu gibi olan şeye benziyordu, başında Nazan bekliyordu eline aldı onu ve ağzına attı birden bana
" Zun şeyibe min rabbüke hel cünne"dedi ve koşmaya başladı arkama döndüğümde evimizin önünde duran siyah şeyleri gördüm...
Kalktığımda kan tere kalmıştım hemen pencereye koştum kimse yoktu.. Dışarı çıkmak için yeltenmem gerekiyordu boş kalmaktansa en azından denemeliydim.

iyi yazıyonda yarım bırakıyon. Yine yarım bırakcan ama ben yine okuyorum senin zütünü gibeyim

Korkak gözlerle bana baktı hoca... Ardından Gülçin ve annesine.. Acırcasına
" Senin kocan, senin kocan satmış seni"
" Ne diyosun sen hoca, destur ağzından çıkanı kulağın duyuyor mu kızım o benim"
" Maddi satmaktan bahsetmiyorum bacım ben... Bu anlaşma insan ile cinniler ( cannlar ) arasındadır... Son zamanlarda malınızda artış veyahut zenginliğiniz oldu mu "
" Tövbeler olsun " dedi Gülçin'in annesi
" Kocam ölmeden önce çiftlik evi aldı bize, hep bana altın, mücevher getirir her gece kim olduğu belirsiz insanlarla gezerdi... Allah'ım ne yapıcam ben şimdi"
Ben söze girdim aradan..
" Senin yalan atmadığını nereden bilcez düüzenbaz çok bu devirde.."
" Dışarıdan i bak aşağıya" dedi hoca
Baktım, her yerde insan olduklarını seçemediğim kişiler vardı, bir sürüydü, ellerin ayaklarım boşaldı..
" Bu insanlar neden burada" dedim
Birde Ebrar'ı işaret ederek sen de bak dedi.
Ebrar bir şey göremediğini söyledi ve hoca bana dönüp :
" Oğlum senin 3. Gözün açılmış, kalbinin gözü açılmış, kendini koru o şerrlilerden, sen buraya gelmeden bir şey yapmışssın onlara."
Anlattım yaptığım şeyleri içine "girmiş bedenine sahip olmuş birisini öldürmüşsün, hakbuki anlaşmada kızının bedenini onlara vermiş babası, artık sende onların gözünde bir düşmansın" dedi
" Ben.. Ben bilerek," derken Allah kelamı çıktı ağzımdan şu ana kadar Allah'a inanmayan ben Allah'ı arıyordum.
" Ben ben onlara inanmıyorum hocam, yalan yalan" diyip etrafa saldırdım, deşirmişmiydim ben acaba...
Ardından bi su getirdi hoca abdest aldırığ şehadet getirtti bana...
Şimdi olanlara nasıl bu yaşıma kadar dayanmışım bilemiyorum daha sonra hoca:

Arkadaşlar saat 8:00 gibi yazmaya yeniden başlıcam, misafirler gelcek hazırlık yapmam gerek, final olur mu bilmiyorum ama inşAllah bitiririz, verdiğim sözü tutmak için yazıcam, sözüne sadık biriyim.
Şimdiden yakşamlar, Allah kıldığınız namazları ettiğiniz duaları kabul etsin.

" Endişelenme kahba abi iyiyim"
Dedi, bu cümleyi kurması beni rahatlatmıştı.
" Neden bu haldesin ? "
" Gülçin... Yemek istedi benden, sesi çok zarif geliyordu böyle yapıcağını hiç tahmin etmeden mutfağa gidip 2-3 bir şey hazırladım, kapıyı açtım."
" Kızım parça parça anlatma noldu ?"
" Üstüme saldırdı aniden, çizdi tırmaladı, bende itekledim, kafasını bir yere çarptı ve bayıldı ama ölmedi, daha sonra yatağına taşıdım, şimdi ne yapıyor bilmiyorum."
" Gel şunları iyice temizleyelim"
Diyip yaralarını sardık, Ebrar'a telefonunu verdim, mesajlarını okudun bir müddet sevgili vardı.. Adı Ruşit idi galiba tam hatırlıyamıyorum, konuştular..
" Müsade edersen dışarı çıkıp konuşmak istiyorum"
Dedi
" Söylemene bile gerek yok"
Dedim, biraz bir şeyler yedik Ebrar ile birlikte, yemekten sonra.
" Bugün çok yorulduk ben son kez Gülçin'in odasına gidiceğim sen yat"
Dedim.