Lise zamanlarıydı...
Memleketim Ermenistan'dan zımba gibi dönmüştüm Türkiye'ye.Özel okulumuza yeni birisi gelmişti anlaşılan. Iphone'nu olan giyimi düzgün biriydi.2 sene önce okulu zırlatarak terkettirdiğim burslu fakir çocuğa benzemiyordu hiç...

Soru sorulmadığı sürece fazla konuşmayan bir tipti sanki. Yakışıklıydı da.Böyle insanlardan nefret ederdim çünkü ezik ve dürüst olduğundan sınıftaki otoritemi sarsabilirdi. Onu ezdiğim zaman sınıftakiler beni haksız görecek ve o liderliğe soyunacaktı. iyice kıl olmuştum bu eziğe. Benim üzerimden prim yapmaması için ona dostça yaklaşacaktım...

Kız kankim Nilay'ın yanından ayrılıp bunun yanına oturdum. Beraber takılmaya başladık. Okuldaki kızlarla tanıştırdım. Kendini bir anda çevresi olan popüler çocuk zannetti.O ezik çocuk birden gitmiş hareketleri ,gülüşü, sözcükleri iyice bana benzeyen biri gelmişti. Operasyon başarılıydı yani...

Zamanla o ezik beni taklit ettiği için kızlar şebekliğine katlanamaz hale geldi. Yapay olduğu çok belliydi. Telefondan "şunu getirme" laflarını duymaya başlamıştım.Ama ona ihtiyacım vardı. Hangi mekana gidersek egosunu okşayıp parayı buna kitliyordum. Bütün hesabı o ödüyordu...

Sayesinde hiç para harcamamıştım. Biriktirdiğim paralarla onun hoşlandığı kıza bir hediye aldım. Sevgili olduk. Güvercinler gibi emiştik, koçlar gibi vuruştuk. Egosu tavan olduğu için insanlar ona karşı soğuk davranıyordu. Avel başına ne geldiğini bilmeden sene sonu okulu bıraktı. Ahhahaha aklıma geldikçe hala gülüyorum.