nasıl piç oldum anlatıyorum

bune amk

Tobias27 hacı babanı sıkıyımm

nasıl bı sazan. avı oldu boyle amk. senın taaaaa tarıhını sıkıyım ben.

3131 de kaldım

@tobias27 amk ağlıyodum bin az kalsın. bi yandan da kitabı çıkcak diye sevindim yılın sazan. avisini yaptı adam amk

@tobias27 tam tsiye dümdüz küfürlerimi hazırlarken son anda kurtuldum oltadan

kitap mı olur bu hikayeden aq. +18

tsigalkonun gerçek adı çemşitmiş beyler kaynak sağlam

iyi geceler panpalar,

00.30 gibi gelip devam edeceğim, koltuklara kurulun ;)

görüşmek üzere

hassktr aq yuttuk resmen tobias yazmış amk :D

panpa okul var yarın,

artık ilk derste sex hikayelerini okuruzz.

@audrey, panpa sex hikayesi olarak görüyorsan bunu çok yanlış gelmişsin demektir (:

ya tsicim oldumu şimdi oldumu bu bari son 5 sayfa yaz kısa kısa bitir hacu bölle olmaz panpalığa yakışmaz

xdxxdxdxxxdxdxdx

http://fizy.com/#s/2vk9j8
vay be..

ne geceydi ama..

bir panpamız şey yazmış, "öbür tsigalko kontrolü eline aldı ve sen de bundan hiç rahatsız görünmüyorsun" çok hoş bir tespit gerçekten,
benim burada bir kaç paragrafta, felsefe yapa yapa anlatmaya çalışacağım şeyleri tek cümlede özetlemiş, eline sağlık.

evet, o gece harbiden de, alışkın olmadığım şekilde, tamamen sorgusuz sualsiz (kendime karşı) cızırtı ve parazit yapmaksızın ve tam anlamıyla teslim olarak kontrolü diğer kişiliğime bırakmıştım..
hiç itiraz etmeden,
duygu sömürüsü yapmadan,
işine burnumu sokmadan..

istediği gibi takılmıştı o gece, önce ceyda ile, sonra meltem ile..

oldukça tatmin olmuşa benziyordu doğrusu..bu fedakarlığımın karşılığında belki de beni bir süreliğine rahat bırakırdı ha? ne dersiniz?

ceydayı minibüse bindirip geçirdikten sonra yurda gittim, artık sizin de alışkın olduğunuz üzere, kendimle yapmam gereken bir muhakeme daha beni bekliyor,

ama bu kez tarzım ve tavrım epey farklı olacak..hissedebiliyorum..

@3676 iyi gibtin lan, kalbime indiriyordun amk. neyse, şukunu veriyim, iyi gibtin çünkü

tobias 27 züt dalağını gibeyim huur korktum amk

rezerved

http://fizy.com/#s/1hch3e

sabahın köründe yurda giriş yapmıştım, kahvaltıyı hazırlamaya kalkan hizmetliler kapıyı açtılar, selamladılar.

odama çıktım, tolganın zütünde pireler uçuşuyor..ben de hemen bir çırpı üzerimi değiştirip yatağa girdim..bu kez tavan yerine yan duvara dönerek düşünmeye başladım,
kendimi kaygılı hissediyor muydum?

hayır..

üzgün?

hayır..

herhangi bir kuralı ihlal etmiş gibi?

sanmıyorum..

peki, beni rahatsız eden herhangi bir şey?

kesinlikle yok..

pekii, beni hiç bir şeyin rahatsız etmiyor olması beni rahatsız etmiyor mu?

neden etsin ki?..zütünden element uydurma tsigalko..

sonra biraz, her şeyden habersiz, biricik sevgilim ceydayı düşündüm..
rahat, gamsız sevgilim..

acaba arkadaşını neredeyse düzdüğümü öğrense yine o kadar rahat olabilir miydi?
kızar mıydı dersiniz?
yoksa anlayış mı gösterirdi?

benim hakkımda ne düşünürdü? arkadaşı hakkında ne düşünürdü?

seni iyileştirebilirim demişti sahi..değil mi?..ama tam tersine, hastalığımı (öyle diyelim) tetikleyecek şeyler yapıyordu bilerek ya da bilmeyerek..

bilerek..

lan bi dakka..yoksa..beni denemişler miydi? bu bir test olabilir miydi beyler?..benim fena halde çaktığım bir test?..

bu düşünce bile kaygılandırmaya yetmedi..
oysa böyle miydim? ebruylayken, ondan bir şey sakladığımda, en ufak bir şeyi bile anlatmadığımda vicdan azabı duyuyor, her an kuruntu yapıp kafaya takıyor, kendimi paralıyordum..

şimdi ise..bu ne rahatlık..acaba böyle gamsız olmayı sevgilimden mi öğrenmiştim? hayatı basit ve rahat yaşamayı..evet bana faydası olduğu kesindi..
garip olan ise, yok etmek adına vaat verdiği, içimdeki canavarı daha da güçlendirmişti..farkında olmadan..

yaz panpa

bu sefer, ne kendime kızdım, ne korkuya ve kaygıya kapıldım.. hatta her zamankinin aksine, kendimi sorguluyor filan da değildim.. sanki kendi hayatıma, 3. bir şahsın gözleriyle bakar gibiydim..

dışarıdan izliyordum kendimi..

sorgu odasının içinde değildim..

ne sandalyeye sinmiş, yüzü gözü ter içindeki şüpheli..

ne de kollarını bileklerine kadar sıvamış, kravatını çoktan fırlatıp atmış sorgu amiri..

camın arkasındaydım bu kez..ve yine her zamankinin aksine, bu kez korkan, kaygılanan tsigalko yerine, pişkin pişkin sırıtan bir başkasını görüyordum şüpheli sandalyesinde.. karşısında ise, ne iyi ne de kötü polis vardı..

pişkin adam, sanki beni görebiliyormuş gibi, yüzünü filmli cama çevirdi.. gülümsedi..tanıdık gülümsemesini kendiminkine benzettim.. yalnız, biraz daha kötücül.. koyu..şeytani.. yüzü de benim yüzümü andırıyordu..ama sadece o kadar.. zira o ben olamazdım..ne zaman bu kadar çılgın bakmaya başlamıştı gözlerim?

o gözlerin çıldırtıcı enerjisi zihnime işledi.. beynimin derinliklerine çılgınca bir fikir aşılamayı başardı..

aklıma daha önce düşünemediğim bir şey gelmişti.. gözümden kaçırdığım.. belki de görmek istemediğim bir şey..

ufak ayrıntılar, ışık hızıyla aklımda birleşmeye başlayınca, gittikçe büyüyen bir resmi gözler önüne sermeye başladılar..

dedim ya, bu sefer ne kaygı, ne pişmanlık ne de korku vardı aklımda.. hatta az öncesine kadar tamamen boş sayılırdı..

şimdi işe, yeni keşfimin heyecanıyla başım zonklamaya başlamıştı.. inanılır gibi değildi bu... delilikti...

yüzüm ellerimin arasında.. ağzım açık kalakaldım diye hatırlıyorum.. beyler..ben.. gerçekten, kötü bir adamdım.. hatta kelimenin tam karşılığıydım bile diyebilirim.. tabi bu dediğim sadece gönül işleri için geçerli.. yoksa kimseyi öldürdüğüm, soyduğum ya da işkence ettiğim filan yok..en azından maddi olarak yok diyelim.. manevi olarak ise..bir insanın ruhunu çalabilecek kadar korkunç bir adamım..ve benimle, bırakın ceydayı, hiç kimse, (kendim bile) başa çıkamaz..

böyle düşünmeme neden olan şey ise, demin aklımda şimşek gibi çakan, ceyda ile ilgili karanlık tezimden başka bir şey değil..

tam olarak ne olduğunu anlatmaya çalışayım;

rezerved