Merhaba, anlattıklarımın gerçek olup olmadığını hikayeyi anlatırken anlıcaksınız zaten. Hikaye uzun soluklu olucak ve yarım kalmıcaktır. 5-6 kişinin okuması kafi. Şuku atarak kendinizi belli edebilirsiniz. (son partı atıcam.)

Ben Farah , 17 yaşındayım.Şu an sizin anlayacağınız dille baba parası yardımıyla Doğa Koleji ' nde lise 3.sınıfa gidiyorum.

Babam Kumdöken Holding'in yönetim kurulu başkanı.Şuan Varyap Meridian'da oturuyoruz. Ancak annem daha farklı bir yere taşınmak istiyor.

Okulumu çok seviyorum.Çok dost canlısı hocalarım ve arkadaşlarım var. Ancak Selin diye bir gerzek var ve her şeye o koca burnunu sokuyor.

Gelelim aşk hayatına... Çok karmaşık aslında. Ancak Onur diye bir çocuk var.Şu sıralar çok dikkatimi çekiyor.iri mavi gözleri ve uzun kumral saçları var. Genelde bana göz kırparak selamlıyor. Ancak pek pas vermiyorum.Ama ne yalan söyleyeyim, arada bir mesaj atıyorum,o da cevap veriyor .. Bir örnek mesela , geçen cumartesiden.

-Naber Farah ?

+iyi,sen ?

-Aslında kötüyüm.

+Ne oldu , bana anlatabilirsin.

-Yaklaşık 1 ay önce Beril diye bir kızla tanıştım,ve çıkmaya başladık beni ortada bırakıp gitti. Sesimi çıkarmayıp yoluma devam ettim. Ancak günden güne canımı sıktı, gidip en yakın arkadaşıma çıkma teklifi etti . Bu sabah da kabul etmiş.

+Senin için üzüldüm Onur, olsun sıkma canını yenilerini bulabilirsin.

-Evet, şimdi Beril'den çok daha tatlı bir kız buldum,ve sanırım onu seviyorum.

Acaba o kız ben olabilir miydim ? Pek tahmin etmiyorum aslında,ama bir umudum var.

Sanırım bana karşı boş değil:galerisinde benim fotoğrafım var sorduğumda grup ödevi için lazım dedi,ama bence değil. Ayrıca ağzından adımı birçok kez duydum.

Sabah uyandım ve saat 06.30'du.Ancak ben okula 08.00 'da gidiyordum. Garip şekilde erken kalkmıştım. Etrafıma şaşkın şekilde bakınırken : banyodan bir ses duydum:bir tıngırtı gibiydi . Aldırmadım ve kalktım. Yerde annemin notunu buldum.Öğle eve geldiğinde beni bulamayabilirsin Farah.Şirket işlerinden dolayı eve geç geleceğim yazıyordu. Garipti,annem şirket işlerine bu kadar kafa yormazdı .

Alelacele küçük bir tepsiye kahvaltı hazırladım:3 badem,4 fındık,2 ceviz ,2 kavala kurabiyesi ve elmalı çay. Tepsiyi mutfağa zütürüyordum ki tekrar aynı sesi duydum: yine banyodan. Tepsiyi bırakıp banyoya gittim. Havlu ve bornozlar yerdeydi. içimi bir ürperti sarmıştı : nasıl hepsi bir anda düşebilirdi ki ?

Saat 07.25 olmuştu.Üstümü giyinip saçımın uçlarına maşa attım. Saat 07.55 yavaş yavaş çıkalım servis gelir.

Evimin önüne geldiğimde yağmur çiseliyordu. Servise koşar adımlarla bindim, ancak çok ıslanmıştım.Tam o anda camın önünden siyah bir şey geçti .Yerimi değiştirdim ve arkadaşım geldi. Yeni telefon kabı almış. Hiç benim tarzım olmayan:pespembe ve üstünde siyah çiçekler var. Benim kabım ise düz siyah. DAiMA SADE.

Okula geldiğimizde direk sınıfa koştum. Olamaz!Kulaklığımı unuttum.Ne yapalım , boşver.Aa Onur gelmiş !

-Naber *

+iyidir Farah sen ?

-iyi, ancak kulaklığımı unuttum ve bütün gün müzik dinleyemeyeceğim :((

+Bende var benimkini alabilirsin.

Cebinden orijinal Apple kulaklığını çıkarıp bana doğru uzattı.

-Çok teşekkür ederim.

+Önemli değil, zaten şu sıralar pek kullanmıyordum.

-Neyse ben gideyim bay bay *

+Güle güle Farah.

2.ders bitişinde yemekhaneye indim.Ve tıkındım. Daha sonra üst kattaki lavaboya gittim. Birden kapı üzerime kapandı ve tıkırtılar duydum.Çok garipti. Tuvalete girdim.Ve çıktım ellerimi yıkamak üzere aynaya baktığımda aynada buharlar olduğunu fark ettim. Demin yoktu, nasıl hemen oldu ki ? Bilemiyordum.

Tenefüs ziliyle aşağıya inip derse girdim.Iyy,en sevmediğim. Derya hocanın matematik dersi var -_-.Derya hocayı şöyle anlatayım: onun sayesinde matematikten soğudum. Haber vermeden sözlü yapıyor ve bir günde tonlarca ev ödevi veriyor. Neyse ki ders bitti . Onur orada gidip kulaklığını verme vakti.

-Onur!

+Farah nasılsın?

-iyiyim sen , kulaklığını vermeye geldim.

+Hayır senin olabilir.

-Çok teşekkür ederim , neyse ben gidiyorum, seçmeli derse kalmayacağım.

+Güle güle

-Bay bay

Okulda seçmeli derse kalmadım ve eve geldim. Annemin notunu hatırladım, bugün eve öğlen gelmeyecek. Masanın üzerinde duran laptopumu açtım ve facebook\'a girdim. Elektrikler gitmiş, oysa asansör çalışıyor. Sanırım şarteller gitti.Bir bakalım.Tam merdiveni çekip şartellere bakacakken önümden hızlıca biri geçti : gerçekten şu sıralar yaşadıklarımı anlayamıyorum.

Ben bunları düşünürken elektrikler geldi . Keyfim kaçmıştı . Mutfağa gidip cips aldım ve televizyonu açıp 2 broke girls izlemeye başladım.

Dizi bitti ve televizyonu kapattım. Koltukta uyuyakaldım. Garip bir kabus görüyordum.Her yer karanlık ve ben anlamsızca bir gardıropun içine girmişim . Daha sonra biri beni tavana bağlayıp boğazımı kesiyor.O anda annem eve geliyor.Ve beni görmeden öylece evden çıkıyor. Kalktığımda sırılsıklam terlemiştim.O anda başucumdaki telefonum çaldı. Arayan Onur\'du.Hızlıca toparlanıp telefonu açtım:

-Onur merhaba .

+Merhaba Farah , sen iyi misin ? Sesin çok garip geliyor.

-Korkunç bir kabus gördüm , her neyse nasılsın.

+iyiyim sen ?

-iyiyim, neyse ben seni öylesine aramıştım kendine iyi bak bay bay.

+Bay bay .

Onur\'un beni \'öylesine\' araması hoşuma gitmişti. Düşünüldüğümü hissetmiş, kabusun etkisinden hızlıca çıkmıştım. Neyse odama çıkıp gardıropumdan bir hırka alıyım. Odama çıktım. Gardırobu açtım ve garip ama kabusta gördüğüm ip dolabımdaydı ! Hızlıca dolabı kapattım. Açtığımda ip yoktu. Anlam verememiştim.

Annem hala gelmemişti , aramalıydım.

-Alo anne neredesin

+Farah , çok garip şeyler yaşıyorum.

-Ne gibi anne ?

+Biri beni izliyormuş gibi, çok garip..

-Aynı şeyler bana da oluyor anne.

+Eve gelince konuşuruz tatlım kapatıyorum.

-Bay bay.

Telefonu kapattığım saniyede kapı çaldı. Açtığımda bir not buldum. içinde \'\'Daima izleniyorsun tatlım\'\' yazıyordu. Notu yırtıp attım .Korkmuştum.Tam o anda odamdan bir ses duydum. Birşey yere düştü heralde deyip hızlıca yukarı çıktım. Yerde masamın üzerinde duran tahta kutumu buldum. Elime alıp tekrar koyacakken altında bir not vardı. \'Kaçmamalısın!'\ yazıyordu. Ağlamaya başlayıp evden çıktım.Tam o anda annem geldi.Ona olanları anlattım.Ve benzer şeyleri yaşamıştık.

Ertesi sabah okula gitmek üzere hazırlanmaya başladım.Çok huzursuzdum ve yaşadıklarımı hatırlıyordum. Aslında bugün annemin ısrarı üzerine okula gitmeyecektim. Ancak 'ben normalim' diyerek annemi ikna ettim.

Okula geldiğimde ilk olarak gıcık Selin'i gördüm.Ve Onur'un yanındaydı. Gerizekalı!Şimdi de Onur'u almaya çalışıyordu. Onur beni gördüğünde Selin'i oracıkta bırakıp yanıma geldi.

-Merhaba Farah.

+Merhaba Onur , nasılsın ?

-iyi,sen ?

+Hiç iyi değilim Onur.

-Ne oldu ? Hemen anlat, seni dinlerim.Ve elimden geldiğince yardım ederim.

+Teşekkür ederim gel şöyle oturalım.

Kantinin dibindeki mermere oturduk.

-Onur,şu sıralar biri beni izliyormuş gibi hissediyorum, korkunç notlar buluyor, garip kabuslar görüyorum. Garip olan taraf şu ki : annem de aynı şeyleri yaşıyor.

+Garip,bir pgibolog yardımı almaya ne dersin?

-Düşüneceğim.

+Neyse,gel istersen kantine gidelim.

-Gerek yok , ilk derse girmem gerek.

+Tamam bay bay .

-Güle güle.

Onur'a anlatmak iyi gelmişti, kahretsin karşıdan bir gıcık yaklaşıyor sanki !

-Selam Farah.

+Selin ne istiyorsan bende yok,yol al .

-Yoo ben Onur'u istiyorum ve Onur da sende.Onu garip şekilde kendine çekiyorsun.

+Onur'la biz arkadaşız Selin.Şimdi gidebilirsin.

-Tabi tabi..

Tam o anda kurtarıcı olarak nöbetçi öğretmen geldi ve bizi sınıfa soktu.ilk ders Naim hocanın edebiyat dersi.iyi konu : edebi metin.

Okul bitti .Servise binmek üzere yürürken ayağımı durduk yere yere sürtüp aptal gibi yere yapıştım. Neyse ki Onur ve Selin görmeden ayaklandım.

Servise bindiğimde alelacele Onur'un verdiği Apple kulaklığımı çıkartıp camı kırık olan iphone 4'üme taktım.Ve şarkı dinleyerek yola devam ettim. Servisten indim ve kapıyı çaldım. Annem elinde sarı mutfak beziyle kapıda karşıladı.

-Hoşgeldin tatlım !

+Hoşbulduk anne.

-Odama çıkıyorum.

+Tamam tatlım.

Odama geldiğimde dolabımı açtım ve kıyafetlerimi aldım. Kapattığımda dolabımın aynasında garip bir yaratık gördüm.Ve bağırmaya başladım. Annem benim sesimle birlikte odamda belirdi.Ve beni sakinleştirmeye başladı.

O anı unutamıyorum. Nasıl bir yaratıktı, simsiyah.Annem babamı aradı ve bir pgibolog yardımı almam gerektiğini söyledi. Babam ise annemle konuştuktan hemen sonra tekrar beni aradı.Bir pgibolog bulmuş ve bana numarasını verdi.

Hemen aradım ve konuştuk.ilk seansım yarın başlıyor. YARIN BAŞLIYOR !

Sabah uyandığımda her zaman olduğumdan biraz daha huzursuzdum.Ve bugün pgibologun evimize geleceğini hatırladım. irkildim ve içimi bir ürperti sardı. Sanırım bu benim için garip bir adım olacak.

Odamdan aşağıya indiğimde annem merdivenin başında beni kahvaltıya çağırdı. Hemen kahvaltı masasına oturdum ve bir şeyler yedim. Anneme pgibologun kaçta geleceğini sordum.3\'te gelecekmiş. Pgibologun cinsiyetini dahi bilmiyordum.

Kahvaltı ettikten sonra odama çıktım ve gardırobumu açtım. içinden 1 pantolon ve 1 gömlek çıkardım. Pijamalarımı dolabıma koyup giydim.Tam odamdan çıkacakken kapı üzerime kapandı ve önümde bir not belirdi. Notta \'Hiçbir şey bizi senden uzaklaştıramaz\' yazıyordu. Sanırım burada pgibologa başvurduğumu dile getirmiş. Gözlerim bulutlu bir şekilde odamdan indim. Arkama baktığımda not yoktu.Ve o anda kapı çaldı. Saat 3\'tü.Ve o gelmişti. Aşağıya doğru geldiğimde annemin \'Hoşgeldiniz\' dediğini duymuştum.Ve indiğimde hiç beklediğim birini gördüm.Ben kel kısa boylu ruhsuz bir adam beklerken : mavi gözlü sarı saçlı ve güzel giyimli bir bayan beni bekliyordu.Çok sevinmiştim:kadına çabuk alışacaktım. Adı neydi acaba.Tam o anda pgibolog lafa girdi:

-Merhaba tatlım ben Arya,sen de Farah olmalısın.

+Evet, hoşgeldiniz.

-Hoşbulduk,gel içeri geçelim.

+Tabi buyurun.

Salondaki tekli kanepeye oturdu ve kendini tanıtmaya başladı :

Ben Arya Can, istanbul Üniversitesi Pgiboloji bölümü mezunuyum.26 yaşındayım. Sende kendini tanıtmaya ne dersin ?

Ben de derin bir nefes alıp suratına bakarak başladım:

Ben de Farah Kumdöken.Şu an Doğa Koleji\'nde lise 3.sınıfa gidiyorum.17 yaşındayım.

Hafif bir tebessümle yüzüme bakarak sorularını yöneltmeye başladı :

-Neler yaşadığını anlatmaya ne dersin ?

+Yaklaşık 1 haftadır, korkunç kabuslar görüyorum. Odamda ve evimde korkunç notlar buluyorum, biri beni izliyor gibi.

-Anlıyorum, peki bir dinleyicin var mı ?

+Profosyonel olarak yardım aldığım biri yok : ancak okulumda Onur diye bir çocuk var ve yaşadıklarımı o da biliyor.

-Peki bu Onur... Şey mi ?. ..Anlarsın ya.

+Sayılır. Bana dost gözüyle baksa da ona karşı bir şeyler hissetmiyor değilim.

-Anladım.

Sorularına bu türde devam etti. Onunla konuştukça rahatlamaya başladım. Arya gittiğinde her şeye karşı dik duracağıma ve notlara karşı umursamazlık göstereceğime söz vermiştim. Televizyonun kumandasını almak üzere koltuğun arka kısmına eğildiğimde yeni bir not gördüm.'istediğin herkesden yardım alabilirsin. Ancak ben hep ensendeyim'.Notu buruşturup yere atıp televizyonu açtım.Ve anladım ki Arya bana iyi gelmişti.