https://www.youtube.com/watch?v=GzzN7vF0u7s

iyi sabahlar beyler. Çok merak etmişsiniz. Bir tuvalete gidiyim geliyim başlayayım o zaman.

Etrafıma baktım korumalar bana doğru gelmeye başlarken hızla kürseye doğru koştum kürsüye çıkıp Yiğit'in kafasına silahı dayadım. Senaya baktım. Hiçbir şey söylemeden bana bakıyordu. Kucağında çocuğumu taşıyordu. Çocuk ise meraklı meraklı bana bakıyordu. Korumalar etrafımızı sarmaya başlarken Yiğit'i aldım ve en yakın duvara doğru gitmeye başladım. Tüm korumaları silahları üstüme doğrultmuştu. Herkes ayakta olanları izliyordu.

Senaya "Benimle gel." dedim. Konuşamıyordu, ağlamaya başladığını gördüm. Sırtımı duvara dayadığımda Buğra bana doğru gelmeye başladı. "Burdan nasıl çıkacaksın ilteriş, geldin ayağıma işte." dedi. "izmir'de önce Halil ibrahim sonra Suat Duran, istanbulda Mert Sönmez. Ters bir şey yaparsan Yiğit Özgür. Tüm Türkiye bu büyük mafya babalarının öldürülmesi ile çalkalanırken sen ne yapacaksın Buğra?" diye sordum ciddiyetle bana bakmaya başladı. "Ne yapabileceksin? Satın aldığın 1-2 polisle suçlarını nereye kadar örteceksin? Düşmeyecekler mi peşine, söz verdiğim gibi ben seni bulacağım, sana geleceğim demiştim, geldim. Şimdi bana ait olan 2 şeyi alıp gideceğim." dedim.

Bir şey söylemiyordu. "Bir araba istiyorum. Hemen şimdi, yoksa konseyinden olan adamın kafasına sıkacağım. Çok geçmeden herkes peşinize düşecek." dedim. "Sıkarsan sevdiğin kadında çocuğunda sende ölürsün." dedi. "Sen yaşar mısın peki?" diye sordum güldüm. "Hapishanelere ne kadar alışabilirsin" diye bağırdım. Joseph'i gördüm. Nefretle ona baktım. "Silahlarınızı indirin." dedi korumalara Buğra.

Güldüm. "Doğru olanı yaptın Buğra." dedim. Her şey tersine dönüyordu. Yiğit'in kafasına silah dayayarak kapıya doğru gittim. Sena itiraz etmeden benimle geliyordu. Kapıdan çıktık. Etrafıma baktım sorun yoktu. Buğra korumalarından birini arabadan indirdi. Arabanın arkasına Sena ve oğlum geçti. Sena hiçbir şey söylemiyordu beni korkutan buydu sadece korkuyla gözlerime bakıyordu. Bende Yiğitle birlikte öne geçtim. "istediğim yere süreceksin şimdi." dedim.

Yiğit bir şey söylemiyordu arabayı çalıştırdı ve evden uzaklaşmaya başladık. "istanbul yoluna doğru sür." dedim. "ilteriş bak dinle bir saniye." dedi. "Bir daha ağzını açarsan sıkacağım." dedim. istanbul yoluna doğru sürmeye başladı. Arkaya dönmeye cesaretim yoktu. Cesaret edemiyordum. Bir süre izmir'de dolaştık istanbul yolunu bulana kadar en sonunda istanbul yoluna gelmiştik.

"Durdur arabayı." dedim. Durdurdu "Şimdi in aşağıya." dedim. "ilteriş bak." derken sözünü bitirmeden bacağına sıktım Sena korkuyla ses çıkardı ona dönüp baktım. Korkuyla gözlerime bakıyordu. Tetiği bir kez daha çekip silahı ilteriş'in kafasına dayadım ve ciddi bir şekilde konuşmaya başladım. "in aşağıya Yiğit." dedim. Zorda olsa arabadan indi. Sürücü koltuğuna geçip arabayı çalıştırdım.

ilerlemeye başlar başlamaz Sena konuşmaya başladı. "ilteriş." dedi. Bir şey söylemedim sorulacak çok şey vardı. "ilteriş ne olduğunu bildiğini biliyorum." dedi. O her konuştuğunda vitesi değiştirip hızlanıyordum. istanbul'a gidiyor gibi gözüksek bile istanbul'a gitmeyecektik amacım Balıkesir'e gitmekti. Biraz uzak durmaktı en azından her şeyden. Olanları Sena ile konuşup her şeyi öğrenmekti.

Kokusunu ve adını bilmediğim çocuğumu tanımaktı bir diğer amacımda. "Biliyorum." dedim. "Kızgın olduğunu da biliyorum." dedi. Bir şey söylemedim. "ilteriş beni alıp zütürmen bir şey değiştirmeyecek." dedi. Arabayı durdurdum. "Ben her ne kadar istesen de istemesen de evliyim." dedi. "Biliyorum." dedim. "Her şey değişti ilteriş, belki sana olan sevgim değişmedi ama sana olan sevgim hiçbir şeyi değiştirmeyecek." dedi. Donmuş kalmıştım.

"Beni bırakıp kendine yeni bir hayat kurmanı istiyorum." dedi. "Çocuğumuz." dedim. "Emin ol Yiğit senden daha iyi baba olacak ona." dedi. "Benim oğluma benden daha iyi baba olması imkansız." dedim. "Senin başın hep beladayken Yiğit çok rahat kendini düşünme ben öyle yapsaydım şuan konuşuyor olmazdık. Çocuğumuz yaşıyor olmazdı." dedi. "Seni neye mecbur bıraktılar?" diye sordum. "Yiğitle evlendim." dedi.

"Seni buna kim mecbur bıraktı?" diye sordum. "Hepsi. Konsey üyelerinin hepsi. Yiğit'in de başka çaresi yoktu." dedi. "Sena benden ne istiyorsun?." diye sordum. Gözleri dolmuştu. "Bırak beni, kendine bir hayat kur. Git bu ülkeden." dedi. "Sena seni bırakamam." dedim. "Ne yaşadın sen?" diye sordu. "Bir şey yaşamadım." dedim. "10 ay boyunca nerdeydin?" diye sordu. Bir şey diyemedim. "Buğra seni öldürmediğine göre öldürmekten beter etmiş, seni tanıyamıyorum, zayıflamışsın. Bir deri bir kemik kalmışsın ilteriş. Yine mi yaşamak istiyorsun aynılarını."dedi. "Haklısın." dedim.

Arabayı yeniden çalıştırıp gaza bastım. "Ne oluyor ilteriş." diye sordu. "Bana onları yapan adamların arasına seni bırakamam." dedim. Hızla Balıkesir'e doğru sürmeye başladım. istanbul yolunu kullanarak konuşmadık Balıkesir'e gelene kadar. Para az kalmıştı ama planlarıma göre az kalmıştı bu planlarımdan biri ev almaktı. Sonra ne kadar devam ederdi bilmiyordum.

Bir ev aldık. Küçük bir evdi. Eve geçerken bebeğin ihtiyaçlarını da aldık. O zaman inanılmaz garip duygular hissettim. Sena ise itiraz etmiyordu. Onları da alıp evimize geçtik. Eve geçer geçmez Sena bebekle ilgilendi. "ismi ne?" diye sordum. "Mert." dedi. Gülümsedim. Çocuğumun ismini bilmekten midir yoksa isminin güzel olmasından mıdır bilmem ama gerçekten çok güzel bir bebekti.

Sena mutfağa geçince kokladım çocuğumu, sevdim, doydum. Kafamı çevirdiğimde Sena bize bakıyordu. Yanımıza geldi. "Babasıyla çabuk kaynaştı." dedi. Bir şey söylemedim. Geçtim koltuğa oturdum ve düşünmeye başladım. Yanıma geldi. "Bir seçim yaptın ilteriş." dedi. "Sana önceden verdiğim sözü şimdi tutacağım." dedim. "Nasıl yani?" dedi. "Bir hayat kuracağız." dedim. Gözleri parladı.

"Bırakıyorum tüm bu işleri." dedim. Sarıldı bana. "ilteriş seni çok seviyorum." dedi. Aklımda kalan son paramla bir iş açıp normal hayata dönmek vardı. Başka bir planım yoktu. Tek planım oğlum ve karım üstüne olacaktı bundan sonra. Sena bir şeyler hazırlamıştı onları yemeye başladım. "Nasıl oldu? Ne yaptınız benden sonra." diye sordum. Anlatmaya başladı.

"Sabaha karşı kalktığımızda sen yoktun. Evde sana seslenip evde olup olmadığını kontrol ederken telefon çaldı. Yiğit "Benim telefonum değil bu." dedi. Telefonu açtı Buğrayla bir şeyler konuştular önce kabul etmese bile sonrasında Buğra ne dediyse kabul ettirdi. Sonrasında otele döndük yeniden aileni ve beni alıp izmir'e gitti. Çok geçmeden senin öldüğünün haberini verdi bize Buğra, Yiğit itiraz etse bile anlaşmamız böyle değildi dese bile olmadı. Aileni yurt dışına gönderdi Yiğit bu olaydan sonra. Beni göndermemesini irdelemeye başladım. ilk zamanlar da aramız çok iyiydi ama ötesi yoktu fakat sonradan bana karşı bir şeyler hissettiğini anladım." dedi. Tabi bunları üzülerek ve sinirle dinliyordum. "Buğra'nın bana bakışının değişik olduğunu hem Yiğit hem ben biliyorduk. Evlenirsek çözüleceğini düşündük." dedi. Yiğit'e yaptıklarımı düşündüm. "Sonradan bende ona bir şeyler hissetmeye başladım ama bunlar asla büyümedi." dedi. "Yeter." dedim. Seviştiklerini duymak istemiyordum. "Aramızda olanlar normal şeylerdi ilteriş. Ne yapabilirdim. Çocuğumu kurtarmak için başka şansım yoktu." dedi. Haklıydı. Yiğit'e kızıyordum ama sevdiğim kadını, çocuğumu ve ailemi korumuştu sonuçta ama yine de kızıyordum.

"Sen ne yaşadın?" diye sordu. "Normal şeyler." dedim. "Ne yaşadın ilteriş. Anlatarak düzelebilirsin." dedi. "Bilmiyorum düzelebilir miyim." dedim. "Anlat." dedi. "10 ay boyunca işkence gördüm işte, anlatılacak bir tarafı yok bunun." dedim. Yanıma geldi ellerini yanaklarıma attı. "Bitti her şey. Yeni bir hayatımız olacak bundan sonra." dedi. Alnından öptüm. "Yeni bir hayatımız olacak." dedim. Sarıldım sıkı sıkı özlediğim kokusunu içime çektim. Bebeği uyutup o gece seviştik. ( Detay veremiyorum beyler oruçlu olan arkadaşlar var bende oruçluyum neyse ) Sabaha karşı uyuduk. 1 saat sonra Mert ağlayarak uyandı. "Hep böyle mi?" diye sordum. "Hep böyle alışacaksın." dedi.

Biraz daha uyuduktan sonra uyandım. Sena ile kahvaltı ettik uzun zaman sonra. Bebekte süt içecek kadar büyümüştü nerdeyse ama annesi besliyordu yine onu. "Ben çıkıp dükkan bakayım." dedim. Yine beni yolcu etti. Çok özlemiştim. En azından arkamdan bakmasını çok özlemiştim. Sena hattını kırıp atmıştı. Bense hala aynı hattı kullanıyordum ama yien de bize ulaşamıyorlardı da her şey bitmişti tek sorun Yiğit'in hala evli gözükmesiydi Sena ile ama çok umrumda değildi. Önemli olan Sena'nın yanımda olmasıydı. Bir süre gezdim ve bir dükkan buldum. Parama uygundu bir market açacaktım. Önce dükkanı aldım ardından araştırma yapıp dükkanın içini doldurdum diğer gün mallar gelecekti onları da halletmiştim. Senaya durumdan bahsettim o akşam. Her şey çok güzel gidiyordu. 1 sene böyle geçti.

Sena'nın doğum günü gelip çatmıştı. O gün için normal aile içinde kutlayacaktık. Pasta alıp eve geçtim. Sena yine kapıyı açtı. "Hoşgeldin ilteriş." dedi ve öptü. içeriden küçük paşa Mertte geldi yürüyerek. Onu da kucağıma alıp öptüm. Sonra Senaya sarıldım. Elimden pastayı aldı. Süpriz yapma gibi bir derdim yoktu. O duygularımı tamamen kaybetmiştim. "Doğum günün kutlu olsun aşkım." dedim. Teşekkür etti bir şeyler atıştırdık. Mert çok yaramazdı rahat durmuyordu. Sena ise "Hamileliğimde belliydi bunun böyle olacağı." diyordu. Bir şeyler yedikten sonra film izlemeye başladık. Biraz geçtikten sonra Sena'nın doğum gününü kutladık. Uyuyacakken telefonum çaldı. Arayan Yiğitti.

Açmadım, yine aradı, açmadım. Aradı açtım. "Ne istiyorsun?" diye sordum. "Doğum gününü kutladığımı iletirsin Senaya senden bir şey isteyeceğim." dedi. "Nedir?" diye sordum. "Herkesten gizli şekilde boşanmak istiyorum Sena'dan." dedi. Benim istediğim şeyde bu sayılırdı ama yine de Yiğit'e güvenemezdim ne olacağı belli değildi. Senelerce elime silah değmemişti o kadar olaydan sonra yine silah almam lazımdı elime senayı olası bir durumdan korumak için. "Nasıl olacak?" diye sordum. "izmir'e geleceksiniz ve boşanacağız." dedi. "Sana nasıl güveneceğim?" dedim. "Araban hala kapının önünde duruyor ilteriş, beni bırakıp gittiğinde arabanın plakasını aldım. Balıkesir'de olduğunu hangi evin önünde durduğunu biliyorum o arabanın." dedi. Şok olup kalmıştım. "Yapacak olsam çoktan yapardım sana şerefsizliği." dedi. "Ne zaman?" diye sordum. Zamanı söyledi. Sena ile konuştum. Kabul etti ve izmir'e gittik.

Uzun zaman sonra Yiğit'i görüyordum. Yine belimde silah vardı. Mertle ilgilendi bir süre. Sinirlensem bile ters bir şey yapmadım. Bana döndü. "Buğra artık öldürülemez bir insan haline geldi." dedi. "Ne alaka?" der gibi baktım. "O otel odalarının hepsine azılı suçluları aldı. Kendi adamı yok. En vahşi şeyleri yapıyor o adamlarla, sokaklardan topladığı ne kadar suçlu sabıkalı insan var onlarla devam ediyor. Sen sen ol asla karşısına çıkma onların." dedi. Bir şey söylemedim. Yiğit daha önceden davayı filan halletmişti ve kimsenin haberi olmadan boşandılar. Yiğitle istemsiz sarıldım. Teşekkür ettim Balıkesir'e döndük eski hayatın tüm kötülüklerinden kurtulmuştuk.

Yarın final yapıyoruz beyler.

Devam ediyorum ama yarın finali yaparız artık bi aksilik olmazsa.

Her şey aynı devam etti. Sena ile evlendik o boşanmanın üstüne. Mert büyüdü. Yeni yıla girmiştik. Diğer gün işe gitmedim. Lunaparka gittik. "Ne yapalım Mert?" diye sordum. Yarım konuşabiliyordu ama ben ne dediğini anladım. "Bilmiyorum baba." demişti. Benim oğlumdu işte. Bilmiyordu napacağını ama hep bir planı vardı. Yaşıtlarının bindiği oyuncaklara bindi oda. Gülüp eğlendi. Etrafında olan yaşıt kızlara bakınca düşündüm. Büyüyüp evlenecekti. Sena ise bana sarılıp izliyordu oğlumuzu. Hayat gerçekten çok güzel devam ediyordu. Hayat uzun zaman sonra gülmeye başlamıştı bana karşı. Herşey istediğim gibi gidiyordu bundan ötesi yoktu. 2 Ocakta iş başı yaptım.

Saat 22.00'a doğru eve doğru yol aldım. Adımlarımı hızlandırmıştım. Çocuğumu ve karımı bir an önce görmek istiyordum. Hayal kurarak binaya girdim. Asansöre bindim. Aklıma otel günleri geldi güldüm. Sonra evimizin bulunduğu kata çıkıp. Kapıyı çaldım. Sena'nın kapıyı açıp sarılıp öpmesini Mert Paşa'nın içeriden gelip baba diye ellerini kaldırmasını hayal ediyordum ama kapıyı kimse açmadı. Bir kez daha bastım zile. Yine ne açan oldu ne de "Kim o?" diye soran. Allah allah diyerek anahtarımı çıkardım içeri girdim. "Sena?" diye seslendim. Yine ses yoktu. Evi gezmeye başladım.

Mutfakta kimse yoktu. Aklıma Sena'nın beni terkettiği geldi ama neden niye yapardı ki böyle bir şeyi her şey güzel giderken, yapmaz diye düşündüm. Salona girdim yine kimse yoktu televizyon açıktı. Bunu görünce düşündüm. Silahım yoktu. Mutfağa yeniden dönüp elime bir bıçak aldım yatak odasının kapısı açıktı. içeri baktım kimse yoktu dolabı açtım kıyafetler aynı şekil duruyordu. Beni terketme ihtimalini düşünmemeye başladım odaları gezdim. Bir sorun yoktu. Çocuk odasına yöneldim. Kapı kapalıydı aklıma Lütfü'nün ölümü geldi. Kapıyı nasıl açacağımı düşündüm. "Sena içerde misin?" diye sordum ses yoktu kapıyı açarsam çocuğumu ve senayı vurma ihtimali vardı bir silahın oturdum kapıya düşünmeye başladım.

"Eğer içerdeysen ses çıkarmaya çalış Sena." dedim. Merakıma yenik düştüm. Kapıyı açtım. Karşıma ilk çıkan şey yerde yatan bir Sena oldu. 3 kez ateş etmişlerdi. Yerde yatıyordu yanında oğlumu gördüm. Yere yığıldım. Ağlamıyordum. Hiçbir şey düşünemiyordum. Kendime gelmeye çalıştım direk Sena'nın nabzına baktım. Atmıyordu. Soğuktu, çok soğuk. Mert'in nabzına baktım. Onunda nabzı atmıyordu. Annesinin kollarında yatıyordu. 2 kere ateş etmişlerdi ona da. Oturdum yanlarına tek kelime edemedim. Bir şey diyemedim. Sadece boş boş onları izliyordum. Ne yapacağımı düşünemiyordum bir planım yoktu bu sefer.