Zeynep, "Yapma, istemiyorum! Hem adisin, hem de yalancısın!" diyerek öptürmedi ve başını yana çevirdi. Ben de boynunu öperek, elimi şalvarının içine soktum ve külodunun üstünden dıbını avuçladım. Zeynep istediği kadar istemiyorum diyedursun, külodu ıslaktı. Elimi külodunun da içine soktuğumda, amı da vıcık vıcıktı. Muhtemelen demin arabadan bizi seyrederken ıslanmıştı. "indir şalvarını, hadi çabuk ol!" dedim. Zeynep yine, "Yaa, istemiyorum!" dedi. Aklı sıra bana naz yapıyordu huur. Sinirlenmiştim, "gibtirtme belanı şimdi!" deyip, arkasını döndürdüm ve şalvarıyla külodunu zorla kendim indirdim. Sonra da ensesinden bastırıp, "Ağaca tutunup domal!" dedim.

Domalınca, yarağımı direkt dıbına soktum ve deli gibi pompalamaya başladım. Okadar hızlı pompalıyordum ki, Zeynep, "Uhhh, ahhh, yavaşşş!" demeye başladı. Tempomu biraz düşürüp dıbını gibmeye devam ettim. Biraz sonra Zeynep zevkten inliyordu. 5-6 dakika gibtikten sonra, Zeynep uzun bir inlemeyle orgazm oldu. Benimse boşalmama daha çok vardı, yarağımı amından çıkarıp zütüne dayadım. Bir seferde zütüne kökleyince, "Ahhhh! Yavaş olsana hayvan!" diye bağırdı. Onun bana hayvan demesi beni daha da azdırmıştı, makineli tüfek gibi gibmeye başladım zütünü. Boşalmama yakın, elimi dıbına atıp, klitorisini okşadım. Ve Zeynep birkez daha orgazm olurken, ona iyice kenetlenip, zütünün içine fışkırttım döllerimi. ikimiz de nefes nefeseydik. Bir süre daha Zeynebe kenetli kaldım, sonra yarağımı yavaşça zütünden çıkardım. Döller şalvarına akmasın diye külodunu yukarı çektim. Ben yarağımı ıslak mendille silerken, o da şalvarını çekti.

Günaydın beyler başlıyorum seri seri 20 part atıcam

Biz sohbet ederken, eleman anahtarı getirip verdi bana. Muharrem'in Zeynep hakkında hiç konuşmadığı dikkatimi çekmişti. Ben Zeynep konusunu açtıkça, Muharrem bir şekilde konuyu değiştiriyordu. Olay nedir birtürlü çözememiştim. Biraz daha oturduktan sonra, "Yaa Haruncuğum, sen okumuş adamsın... Bilirsin bu işleri, otel sahibi olarak benim bazen müşterilerle ilgilenmem, sohbet etmem gerekiyor... Siz geldiğinizde iki tane Alman müşteriyle sohbet ediyordum... Siz gelince kadınları sap gibi bıraktım, ayıp oldu... Yabancı dil biliyorsan, gel istersen masalarına geçelim, biraz ilgi gösterelim şunlara!" dedi. "Tamam abi, ayıpsın!" dedim ve kalktık, kadınların masalarına geçtik. Muharrem (ingilizce Almanca karışımı Tarzanca bir dille), beni tanıştırdı kadınlara. Ben akıcı bir Almancayla sohbet etmeye başladığımda, Muharrem gibi kadınlar da çok şaşırdılar.

Rakı eşliğinde, güle eğlene sohbetimiz sürüyordu. Kadınların Türkiye'ye kendilerini gibtirmeye geldiklerini taa ilk gördüğümde anlamıştım. Genelde Almanya standartlarına göre vasat sayılacak tipteki kadınlar, Türkiye'ye geldiklerinde Mankenmişler gibi ilgi görüyorlardı. Garsonu, barmeni, taksicisi, dolmuşcusu, rehberi, transfermeni, hanutçusu, halıcısı, dericisi, kuyumcusu vesaire bir sürü abaza erkek, Tavuk taku gibi yapışarak, bu tip kadınların zütlerini kaldırıyordu. Onlar da bu aşırı ilgiden dolayı kendilerini dünya güzeli sanıyordu. Ama 'Bizimkilerin' Türkiye'ye ilk gelişleriymiş bu. Daha bugün gelmişler ve henüz çarşıya pazara çıkmamışlar. Muharrem de bunu öğrenince, takmış kancayı karılara.

Önce Zeynebi bıraktık. Sonra Durdane'yi bırakmak için devam ettim. Durdane dayanamadı ve sordu, "Zeyneple aranızda birşeyler mi var?" diye. Bu sorunun geleceğini tahmin etmiştim, ama halen ne cevap vereceğimi düşünüyordum. Ben hemen cevap vermeyince, Durdane, "Zeynebi de gibiyorsun, öyle değil mi?" dedi. Ben de, "Sana yalan söyleyecek değilim aşkım, evet, onu da gibiyorum!" dedim. Durdane şaşırmıştı, "Ama Zeynep nişanlı!" dedi. "Olsun, ben de Nurcan'la evli sayılırım!" dedim. Durdane, "Hımmm... Peki ya niye Zeynebe aşkım deyip duruyorsun, ona aşıkmısın?" diye sordu. Ben güldüm, "Yok canım, sadece ağız alışkanlığı!" dedim. "Bana da aşkım diyorsun, o da mı ağız alışkanlığı?" dedi. "Senin yerin bambaşka, sana eskiden beri aşığım!" dedim. Durdane bu sözümden çok mutlu olmuştu. Durdane'yi de bıraktım ve evime döndüm.

Benim Mustafa diye bir yiğenim var, şerefsizin teki! Bacımın oğlu olmasa, kendi ellerimle geberteceğim iti! Kamyonla köy köy dolaşıp halı kilim satar. Sizin köyde de hurdacı bir tanıdığı varmış, nezaman sizin köye gitse onun evinde misafir kalıyormuş. Zeynebi de orda görüyor ve (Biz aslında çok zenginiz, hatta benim Kuşadası'nda çok zengin bir dayım var. Oteli, Çiftliği, Disko'su, Kliniği, Butiği ve daha bir sürü dükkanları falan var. Bu malların hepsi bana kalacak!) deyip, evlenme vaadiyle kızın aklını çeliyor ve gibip bozuyor! Köye her gittiğinde de, yakında evleneceğiz diye oyalayıp, kızı gibmeye devam ediyor. Sonunda Zeynep evlenelim artık diye sıkıştırınca, bizim şerefsiz birdaha uğramıyor sizin köye! Zamanında kandırabilmek için Zeynebe benim kartvizitimi bile vermiş. Zeynebin umudu kesilince de beni arıyor, bana durumu anlatıyor, benden yardım istiyor...

Yiğenim bekar olsaydı bunları zorla evlendirirdim de, şerefsiz zaten evli barklı, 2 tane de çocuğu var. Bunu Zeynebe söylediğimde, kızcağız haklı olarak, (Ben ne olacağım şimdi, beni bu halimle kim alır artık?) diye ağladı. Ben de düşündüm taşındım, sırf yiğenim olacak şerefsizin yediği taku temizlemek için, kendisiyle benim evleneceğimi söyledim. Zeynebe anlattım, bu evliliğin sadece kağıt üzerinde olacağını, onunla aramızda ciks olmayacağına dair söz bile verdim! Yani senin anlayacağın, Zeyneple nişanlanmamız ve yapılacak düğünümüz falan, sırf Zeynebin onurunu kurtarmak için! Ha, isterse benle evli kalır, isterse bir iki yıl sonra tazminatını veririm boşanırız, evlendi ayrıldı olur adı! Tamamen kendi bileceği iş!" dedi.

Demek ki Mürüvet veya Zeynep ağzından kaçırmıştı olayı. Yine de meselenin bu olduğunu öğrendiğimde müthiş rahatlamıştım. Bu arada yürümeye devam ediyorduk. "Tamam abi, Eşeklik ettim! Ne desen haklısın! Ama kızma bana, cahilliğime ver!" dedim. "Kızmıyorum Haruncuğum, zaten mesele de öyle büyütülecek bir mesele değil. gibtir et, unutalım gitsin!" dedi. Elini omzuma koydu ve "Şeyy, öğrendiğime göre Mürüvet'in gerçek kocası yıllardır Rusya'daymış! Gerçi sen iyi gibmişsindir, ona şüphem yok da, ama sanki ateşi sönmemiş gibi geldi bana! Eğer senin için mahsuru yoksa, Mürüvet'i bir de ben gibmek isterim!" dedi.

Haydaaa! Buyur burdan yak! Ne diyecektim şimdi bu adama? Hadi ben tamam desem bile, Mürüvet bu adama gibtirecekmiydi, onu da bilmiyordum. Bir süre sessiz kaldım. Sonra, "Abi, bence hiç mahsuru yok, Mürüvet'i ikna edebiliyorsan gib! Ama Zeynep ne olacak? Hem Zeynep demişken, yakında evleneceksiniz, ama kızcağızla neden hiç ilgilenmiyorsun?" dedim. Muharrem de, "Madem açık açık konuşuyoruz, gel şuraya oturalım da adam gibi herşeyi konuşalım!" dedi, evin önündeki sandalyeleri işaret ederek. Zümrüt'e de seslendi, bize iki bira getirmesini istedi. Oturduk, biraları içerken Muharrem anlatmaya başladı:

Yanlarından geçerken kısa bir an tereddüt ettim, görmezden geleyim, basıp devam edeyim diye. Ama selam vermeden geçsem köyde laf ederlerdi, çünkü bizim arabayı herkes tanıyordu. Onun için tam yanlarından geçerken frene bastım ve selam vermek için camı indirdim. Bunun üzerine direksiyondaki genç te cdıbını indirince, selam verdim. O beni tanıyormuş, 'Harun abi' diye hitap ederek selamımı aldı. Arkada oturan diğer gençle, kıza da selam verdiğimde farkettim, kız bizim Durdane idi. Durdane beni görünce telaşlanmıştı, alt dudağını ısırıyordu. Durdane fazla gerilmesin diye, "Hadi size iyi geceler!" deyip taktım vitese ve devam ettim. Biraz uzaklaşınca Nurcan sordu, "Kimdi onlar?" diye. "Kız, Gülbeyaz halamın kızı, Durdane. Diğer gençleri tanımıyorum!" dedim. Nurcan bu tepenin şöhretini bilmiyordu, ona bu konuda birşey söylemedim. Ama Durdane Aşıklar tepesine besbelli ki gibişmeye gelmişti.

Eve döndüğümüzde, Nurcan'ın annesi gözlerimize gibişip gibişmediğimizi anlamak istercesine bakıyordu. Cümbür Cemaat oturduk, biraz daha sohbet ettik. Sonra herkes yatmaya çekildi. Ben yine bodrumda yattım. Ama Durdane'yi düşünmekten hemen uyuyamadım...

Sabahın köründe Sahura kalkar gibi kalktık. Annem akşamdan peynirli börek yapmıştı, ama o saatte kimsenin canı birşey yemek istemedi. Belki yolda yerler diye, börekleri Alüminyum Folyo'ya sarıp arabalarına koyduk. Nurcan vedalaşırken duygularına hakim olamadı ve ağlayarak arabaya bindi. Ramazan çavuş yine elini öptürdü bana. Nurcan'ın annesi de önce elini öptürdü bana, sonra da sarılıp ağlamaya başladı. O sırada babam Ramazan çavuşla vedalaşıyor, annem de arabada ağlayan Nurcan'ı teselli etmeye çalışıyordu.

Taa aşağıdan gelen bir arabanın farlarını görünce, fazla vaktimizin olmadığını düşünerek iyice hızlandım ve boşalacağım zaman zütünden çıkıp, yere fışkırttım döllerimi. Aslında zütünün içine boşalıp, içinde uzunca bir süre kalmak ve tadını çıkarmak istiyordum, ama gelen arabadan rahatsız olmuştum. Nurcan külodunu ve pantolonunu çekerken, ben de torpidodan ıslak mendil çıkardım, acele gibimi temizleyip, fermuarımı çektim. Biz toparlandığımızda gelen araba da tepeye iyice yaklaşmıştı. Birer sigara yaktık, arabaya sırtlarımızı yasladık, manzara seyrediyormuş gibi sigaralarımızı içmeye başladık.

Gelen araba bir 'Hacı Murat' idi, köyde birçok kişide vardı bu arabadan, onun için kime ait olduğunu bilmiyordum. Bizim arabayı görünce, 10-15 metre öteye park etti, farlarını söndürdü. Muhtemelen tepede yalnız olacağını sanmıştı, ama o da bizim gibi rahatsız olmuştu. Sigaralarımız bitince Nurcan'a, "Hadi gidelim!" dedim. Bindik arabaya, çalıştırdım arabayı, yaktım farları. Manevra yaparken bizim arabanın farı, öbür arabanın içindekilerini görmemi sağlamıştı. Arabada isimlerini bilmediğim iki genç erkekle, bir kız vardı.

Akşama doğru Kuşadası'na girdiğimizde, Zeynepten nişanlısının adresini istedim. Nişanlısının Kuşadası'nda otel sahibi olduğunu biliyordum, bir de adamın yaşlı olduğunu duymuştum, başka da bir bilgim yoktu. Zeynep Kuşadası'nı ilk defa görecekmiş. Nişanı köyde yapmışlardı, ondan sonra adam bir iki sefer daha köye gelmiş, köyde görüşmüşler, hepsi bu. Zeynep çantasından nişanlısının kartvizitini çıkarıp verdi. Kartviziti görünce gülmeden edemedim. Adam isminin altına 3 dilde 'Otel Sahibi ve Otel Müdürü' diye yazdırmıştı. Anlaşılan hava atmayı çok seven bir tip idi.

Epey bir aramadan sonra otelin önüne geldik. Kartvizitte 3 yıldızlı otel diye yazıyordu. Ama otelden daha çok, büyükçe bir Pansiyona benziyordu oysa. Zeyneple Mürüvet arabada beklerken, ben girdim otele, resepsiyondaki çocuğa otelin sahibi Muharrem beyi görmek istediğimi söyledim. Çocuk, "Buyrun, ben zütüreyim yanına!" dedi. Çocuk önde, ben arkada, otelin içinden geçerek bahçeye çıktık. Binanın ön kısmından beklenmeyecek kadar büyük bir arka bahçesi vardı otelin. 9-10 kadar masada, hepsi de yabancı olan turistler, birşeyler içerek (muhtemelen) akşam yemeği saatini bekliyorlardı. Resepsiyoncu çocuk beni, 2 tane orta yaşlı turist kadınla Rakı içen, babam yaşındaki bir adamın masasına zütürdü ve "Muharrem abi, bu abi seni görmek istiyor!" dedi ve geri resepsiyona döndü.

zütünde biraz daha kalıp, yarağımı yavaşça çekip çıkardım. Döllerin yatağa akmasını istemiyordum, "Kımıldama!" deyip yataktan indim, banyoya gidip, biraz tuvalet kağıdı koparıp geldim, verdim kedisine. Zeynep tuvalet kağıdını zütüne tutarak indi yataktan, banyoya temizlenmeye gitti. Ben de Mürüvet'e göz kırpıp, "Sonra senin zütünü de böyle gibeceğim aşkım! Hadi gel, hep beraber yıkanalım!" dedim. Mürüvet'in elinden tutup kaldırdım, Zeynebin yanına banyoya gittik. Üçümüz birlikte güzelce yıkandık.

Banyodan çıktığımızda saat 11:15 olmuştu, odayı boşaltmak için 45 dakika vaktimiz vardı daha. Üçümüz de çırılçıplak yatağa uzandık, yarım saat öpüşüp elleştik, biraz konuştuk. Giyinmeden, telefonumla önce ikisinin yanyana çıplak resimlerini çektim bol bol. Sonra da telefonu Zeynebe verip, Mürüvet'le beni çıplak öpüşürken, elleşirken çektirdim.

Atladık arabaya, yarım saat sonra binanın önündeydik. Arabadan inerken, "Arabada kalırsa çalarlar!" deyip, Video kameranın olduğu çantayı da aldırdım yanımıza. Yukarı çıktık. Eve girip kapıyı kapatır kapatmaz, Nurcan'ı kapının arkasına yasladım ve öpüşüp yiyişmeye başladık. Birkaç dakika içerisinde koridorda ikimiz de çırılçıplaktık. Nurcan'ı hemen oracıkta gibmek istiyordum. Ama önce dıbını yalamak için önüne çöktüm. dıbına daha dilimi değdirmeden, Nurcan, "Aşkım dur, önce bir Lavaboya gitmem lazım, çok sıkıştım, zor tutuyorum!" dedi. Elinden tutup banyoya zütürdüm. Klozete oturdu ve benim çıkmamı bekledi. Ben çıkmayınca, "Çıkmayacakmısın?" dedi. "Yok, seni işerken seyretmek istiyorum!" dedim. "Ama aşkım, sen bakarken işeyemem ki!" dedi. "işersin, bak ben de işeyeceğim şimdi!" deyip, duşu açtım, küvetin içine şarıl şarıl işemeye başladım. Su sesi ve benim işeme sesime Nurcan da işemeye başladı. işememiz bitince çabucak bir duş alıp, kurulandık ve banyodan çıktık.

Nurcan'ı busefer benim odama zütürdüm, gibişmek için en uygun yer yatağımdı. Öpüşüp elleşmeye başlayınca aklıma birşey takıldı ve "Video kamerası için boş hafıza kartı var mı?" diye sordum. "Kameranın çantasında var birkaç tane, hiç açılmamış!" deyince, bir koşu koridordan kamera çantasını aldım geldim. Mobilya mağazasında çekilen Videonun kayıtlı olduğu kartı çıkarttırıp, kameraya boş bir tane kart taktırdım. Kendim uğraşmak istemedim, çünkü kamera bana çok karışık gelmişti, önce kullanma kılavuzunu okumak gerekiyordu. Kamera çok kaliteli birşeydi. Yüksek çözünürlükte kayıt yapıyormuş. Hatta kaydedilen videodan Fotoğraf makinesi gibi resim bile çekiyormuş. Kameranın hoşuma gittiğini görünce, "Giderken sana bırakırım aşkım! Orda ucuz, 900 Euro filan, ben kendime yenisini alırım!" dedi. Teşekkür ettim ve "Ama önce bu zımbırtı nerden açılıyor, nasıl kayıt yapıyor, onu göster!" dedim. Çalıştırdı, otomatik Zoom özelliği de varmış, ona ayarladı ve "Tamam aşkım, şimdi çekiyor!" dedi.

Önce Nurcan'ı yatağımda yatarken doğal halinde çektim, sonra komutlar vererek nasıl pozisyon alması gerektiğini söyledim. Ben bu işi sevmiştim, Video çekmek Fotoğraf çekmekten daha zevkliydi. Nurcan'ın dıbına zütüne Zoom yapıyordum, ama aklıma sürekli kızkardeşi geliyordu. Nurcan'a, "Şimdi yatakta otur ve Pink göster!" dediğimde, "Pink ne be aşkım?" diye sordu. Demek ki kızkardeşinin 'Modellik hünerlerinden' Nurcan'ın gerçekten haberi yoktu. "Aşkım parmaklarınla dıbının dudaklarını ayır, dıbının içini göster!" dedim. "Haa, tamam, anladım!" deyip dediğimi yaptı, ama kamera bizim konuşmaları da kaydediyordu tabii. Kızkardeşinin sitedeki pozlarının aynısını Nurcan'a da verdirmeye çalışıyordum. Bunda başarılı da oluyordum, birbirilerine fizik olarak çok benziyorlardı zaten. Sadece Bambi'nin saçları kumraldı, Nurcan ise çakma sarışındı.

Yarağım kazık gibi olmuş, kasıklarım ağrımaya başlamıştı. Kamerayı çalışır vaziyette, yatağı görecek şekilde masama koydum. Ve gibimi sallaya sallaya Nurcan'ın yanına gittim. ilk önce ağzına verdim, yarağımı bir süre yalattırdım. Sonra 69 olduk, yalaşmaya devam ettik. Kameranın kayıt ettiğini düşünerek sevişmek çok daha heycanlıydı, ama poz vererek sevişince birazcık dikkatimiz dağılıyordu. O anda kendimi ferre film çeviriyormuş gibi hissediyordum ve elimde olmadan, bu işi profesyonel yapanların benim gibi zorlanıp zorlanmadığını düşünüyordum. Sonra kameraya göre sevişmeyi bırakıp, kendi bildiğimiz ve istediğimiz gibi devam ettik. Nasılsa kamera kayıt etmeye devam ediyordu, sonra seyredip bakabilirdik, güzel kaydetmiş mi etmemiş mi diye.

Birkaç dakika da onunla öpüştükten sonra toparlandık. Geçen arabaların dikkatini çekiyorduk, o yüzden orda daha fazla yiyişmek doğru değildi. Tekrar vitese taktım ve otoyola çıktım, gaza bastım. Sağ elim Zeynebin eteğini yukarı sıyırmış, bacağını okşarken, aynadan Mürüvet'e bakıp, "Bu tadımlıktı! Üçümüz çok güzel vakit geçireceğiz!" dedim. Bu arada yarağım kazık gibi olmuş ve pantolonumda çadırı kurmuştu. Fermuarımı açıp yarağımı çıkardım ve Zeynebin elini tutup yarağıma bıraktım. Zeynep yarağımı ürkek ürkek okşarken, herşeye rağmen halen Mürüvet'ten biraz çekiniyordu.

Mürüvet arka koltuğun iyice önüne yanaşmış, iki koltuk arasından kafasını uzatıp, Zeynebin yarağımı okşamasını izliyordu. Yarağım da öyle bir şişmişti ki, tüm damarları belirmiş, yarağım patlayacak gibi hissediyordum. Böyle giderse daha fazla dayanamayacaktım, ama boşalmak da istemiyordum. Onun için Zeynebin elini yarağımdan çektim ve yarağımı tekrar yerine sokup, fermuarımı çektim. Bunları bir an önce gibmek istiyordum, ama Kuşadası'na kadar daha kaç saatlik yol vardı. Onun için ilk kavşaktan dönüp, Nurcan'la gittiğimiz otele sürdüm arabayı. Otel fazla uzakta değildi. ikisi de aynı anda neden döndüğümü sordu. Ben de, "gibiş molası vereceğiz!" dedim

Beyler 10. Entryden sonra ki partı cevap kısmına atmışım yanlışlıkla cevaptan kalanını okuyup 11. Entryden devam edebilirsiniz

Muharrem elindeki duble Rakıyı fondip yapıp, masadaki kadınlardan, yarı ingilizce yarı Almanca olarak izin isteyerek ayağa kalktı ve tokalaşmak için elini uzatarak, "Buyur delikanlı?" dedi. Ayaküstü kısaca kendimi tanıttım ve durumu anlattım. Muharrem, şaşkınlık mı yoksa sevinç mi olduğunu anlamadığım bir heyecanla, "Yapma yaa, Zeynep mi geldi? Hani nerede?" dedi. "Arabada!" dediğimde, koluma girdi ve arabaya doğru yürüdük. Sanki Rakı içmeye sabahtan başlamış gibi bir hali vardı.

Muharrem Zeynebin kapısını açarak, "Ooo, sultanım, hoş geldin, ne güzel bir sürpriz bu!" deyip, elinden tutarak Zeynebin inmesine yardımcı oldu. Ben de bu arada arka kapıyı açtım ve kucağından çocuğu alarak, Mürüvet'in inmesine yardımcı oldum. Muharrem, Mürüvet'i benim karım sanmıştı herhalde ki, tokalaşmadan, Japonlar gibi hafif eğilerek, "Hoş geldiniz yenge hanım!" diyerek selamladı. Sonra içeriye seslendi, "Oğlum, koş, misafirlerimizin çantalarını al arabadan!" diye. Resepsiyondaki çocuk koştu geldi hemen, çantalarımızı taşıdı Lobi'ye. Daha Lobi'deki koltuklara oturur oturmaz çaylarımız geldi.

Biraz hoş beşten sonra Muharrem bize Kuşadası'nda kaç gün kalacağımızı sordu. Ben de kalmayacağımızı, izmir'e devam edeceğimizi söylediğimde, "Yoo valla, öyle hemen göndermem, bir iki gün kalırsınız burda! Hem, ne işiniz var izmir'de?" dedi. Çocuğu doktora zütüreceğimizi söylediğimde, "Yav bırak şimdi izmir'i, burda doktor yok mu? Yarın ben sizi bir doktor arkadaşıma zütürürüm! Adam taa Amerika'dan geldi, buraya özel klinik açtı! Çok iyi bir doktor! Öyle olmasa zaten ben turistleri göndermem ona! Müşterilerimizin hepsi çok memnun! Gevurları bilirsin, doktor hastane gibi konularda çok hassastırlar! Hem 5 kuruş para da vermeyiz, dedim ya, arkadaşım olur! Hiç itiraz istemiyorum, kalıyorsunuz burda!" dedi. Sonra da cevabımızı beklemeden, resepsiyondaki çocuğu çağırdı, "Oğlum, Zeynep yengenizin çantasını 213'e, Harun'la eşinin eşyalarını da 216'ya zütürün!

Odaları birdaha gözden geçirin, ekgib falan var mı diye!" dedi. Çocuk, "Tamam Muharrem abi!" deyip, çantaları kaptığı gibi odalara taşıdı. Anlaşılan, Muharrem de Ramazan çavuş gibi Emrivaki seven bir adamdı.

Akşam yemeği saatine kadar Lobi'de oturduk, sohbet ettik. Sonra bahçedeki masalardan birine geçtik yemek için. Açık büfe olmasına rağmen yerimizden kalkmadık, istediğimiz herşeyi garsonlar masaya getiriyordu. Zeyneple Mürüvet meşrubat içerken, Muharrem bize de ufak Rakı açtırdı. Muharrem'le sohbet ettikçe, onun hakkındaki önyargım değişiyordu. Adam görmüş geçirmiş, çok içten, sevecen, samimi ve babacan biriydi. Ama hislerim, aynı zamanda çok ta çapkın olduğunu söylüyordu. Bizlere çaktırmamaya çalışarak, o iki turist kadına gibecekmiş gibi bakıyordu. Belki de bizim bu sürpiz gelişimiz, onun bu turist kadınları gibme planını bozmuştu.

Yemekte Mürüvet'in çocuğu rahat vermedi bir türlü, kadıncağız doğru düzgün yemeğini dahi yiyemedi. Mürüvet sıkıntılıydı, anlamıştım, çocucuğu emzirmek istiyordu. Ben de, "Hayatım, yol yorgunusunuz, yatıp uyumak isterseniz, odaya çıkın! Ben Muharrem abiyle biraz daha sohbet edeceğim!" dedim. Mürüvet, "iyi olur!" deyip, Zeyneple birlikte kalktılar. Muharrem garsonlardan birini çağırıp, odaları göstermesini istedi. Muharrem Zeyneple sabah görüşmek üzere vedalaşırken, Mürüvet de bana, "Geç gelme aşkım, biliyorsun sensiz uyuyamıyorum!" diyerek göz kırptı. Muharrem de, "Yenge odaya girince kapıyı içerden anahtarsız kilitleyebilirsin! Bizim eleman anahtarı Harun'a geri getirsin!" dedi. "Tamam!" deyip, odalara gittiler.

Biz daha kapısını çalmadan, doktor Lütfü kapıyı açtı ve "Hoşgeldiniz, geçin, buyrun!" diyerek içeri aldı bizi. Muharrem'le biraz havadan sudan muhabbet ettiler, Muharrem derdimiz anlattı. Doktor Lütfü de, "Tamam, merak etmeyin, ne gerekiyorsa yaparız!" dedi. Dahili telefondan bir iki görüşme yaptı. Az sonra doktor bir kadın geldi, Mürüvet'i ve çocuğu alıp, çıktılar. Biz sohbet ederken, onlar yukarıda bütün Ceck-Up'ları yaptılar. Sonuçlarla birlikte yanımıza geldiler, doktor hanım çocuğun birşeyinin olmadığını söyledi. En son doktor Lütfü de inceledi sonuçları. Sonra da çocuğu paravanın arkasına alıp, bir de kendisi muayene etti. "Endişelenecek hiç bir şey yok! Çocuk çok sağlıklı!" dedi. Bu benim de ilk gördüğümdeki teşhisimdi, ama Mürüvet bunu kasabadaki doktordan sonra, bir de şimdi burda yapılan Ceck-Up'tan sonra, hem doktor hanımdan, hem de doktor Lütfü'den duyunca rahatladı.

Doktorlara teşekkür edip klinikten çıktığımızda, Muharrem bize, "Bakın gördünüz işte, hem izmir'de hastanede sıra bekleme çilesinden kurtuldunuz, hem paranız da cebinizde kaldı!" dedi. Muharrem'e teşekkür ettik ve tekrar otele döndük. Lobi'de birer çaylarımızı içerken, Muharrem bize bugün ne yapmak istediğimizi sordu. Aslında herhangi bir planımız yoktu. Benim tek amacım, köyden izmir'e geliş gidişte Zeyneple biraz başbaşa vakit geçirmek ve çıkacak fırsatta da Zeynebi gibmekti. Gerçi Zeynebin yanında Mürüvet de piyangodan çıkmıştı, ama ben bundan şikayetçi değildim.

Kahya'nın altında eski bir kot pantolon vardı, üst kısmı çıplaktı. Karısı ise altına şalvar, üstüne de, sütyenini ve iri göğüslerini belli eden beyaz bir tişört giymişti, başı da ince bir tülbentle örtülüydü.

Çiftliğın arazisi oldukça büyüktü, yaklaşık 20 dönüm arazi üzerine kurulmuştu çiftlik. Öyle ticari anlamda üretim yapılan bir yer değildi burası. Tamamen zevk için kurulmuş, arazisinde genelde zeytin ve meyve ağaçlarının olduğu bir yerdi. Büyük, 2 katlı taştan evin civarında ise süs bitkileri çoğunluktaydı. Evin yan tarafında, Kahya ve karısının kaldığı tek katlı bir müştemilat ve onun az ilerisinde de büyükçe bir ahır vardı. Havuzu ise henüz görememiştim.

Kahya (Remzi efendi) ve karısı (Zümrüt) ile hoşgeldiniz ve tanışma muhabbetinden sonra, Muharrem Zümrüt'e, "Şermin nerede? At'la mı geziyor?" diye sordu. Zümrüt de, "Hayır, havuzda!" dedi. Anlayamadım ama, Zümrüt'ün Muharrem'e bakışı biraz değişik geldi bana. Havuz arka taraftaymış, evin içinden geçerek havuzun olduğu yere gittik. Evet, havuzun kenarında bikinisiyle şezlonga yüzüstü uzanmış, kulaklıkla müzik dinleyerek, önündeki magazin dergisinin sayfalarını karıştıran bu 18 - 19 yaşındaki sexy yaratık, bizim Muharrem'in kızı Şermin olmalıydı. Bikinisinin arkası zütünün yanakları arasına sıkışmıştı, veya kendisi özellikle sıkıştırmıştı bilemiyorum. zütünün sol yanağında bir Kalp dövmesi vardı. Şermin'in yanına yaklaştığımızda, kalbin içerisinde (Ş + P) harfleri okunuyordu.

Zeynebin suratının asık olma sebebini şimdi anlamıştım. Zeynep gibi ben de Mürüvet'in gelmesine bozulmuştum, ama hiç renk vermeden, "Ne mahsuru olacak yenge, arabada yer var nasıl olsa!" dedim. Çocuğu daha 9-10 aylık birşeydi. Mürüvet yengem 4 senelik uğraşla ve iğne ilaç tedavisinden sonra hamile kalıp, çocuk sahibi olmuştu. Çocuğun doğumu da Sezeryanla olmuştu. Bundan dolayı çocuğuna daha bir özen gösteriyordu. Ama belki de gereksiz yere evhamlanıyordu, çünkü çocuk Turp gibi sağlıklı görünüyordu.

Mürüvet 'yengem', amcaoğlu Hidayet'in karısıydı. Hidayet de tesisatçıydı ve Rusya'daki bir Türk şirketinin işinde çalışmak için, Moskova'ya gitmişti. Duyduğum kadarıyla, Hidayet eve düzenli olarak her ay para gönderiyor, ama kendisi senede bir kez, o da 2 haftalığına anca izin alıp gelebiliyordu köye. Mürüvet yengemle aramızda fazla bir yaş farkı yoktu, benden sadece 1 yaş büyüktü. Bu sebebten dolayı kendisine ismiyle hitap etmemi isterdi hep. Ama ben nedense 'Yenge!' demeyi tercih ediyordum. 'Yenge!' dediğim zamanlar, bana şakacıktan kızar ve "Aşk olsun Harun, ben okadar yaşlımıyım? Bana birdaha yenge deme!" derdi.

Zümrüt'ün getirdiği soğuk meyve sularımızı havuz başındaki Pergolanın altında içerken, Muharrem, kahyayı yanımıza çağırdı ve "Remzi efendi, oteli başıboş bırakmaya gelmez, şimdi ben yokum diye elemanlar çalışmaz! Üzerini değiştirip otele gidiyorsun! Senden çekinirler, bu gece başlarında dur! Sabah kahvaltını da otelde yapıp gelirsin!" dedi. Remzi de, "Tamam, Muharrem bey!" deyip gitti. Remzi efendi ezik birine benziyordu. Bir ara Zümrüt Muharrem'e kaş göz edip, "Muharrem bey, akşam yemeğini burda yiyecekseniz hazırlık yapmam lazım... " dedi. Muharrem de ayağa kalkıp, "Tabii tabii, burda yeriz. Izgara yapalım, yeterli malzeme var mı? Gel bakayım sen benimle mutfağa!" dedi. Bize de, "Ben geliyorum birazdan, siz havuza girin, suyun tadını çıkarın!" dedi ve birlikte mutfağa gittiler.

Mürüvet'le Zeynebin bikinileri altlarındaydı, onlar utana sıkıla elbiselerini çıkarırlarken, ben de mayomu banyoda giymek için eve gittim. Koridora girip banyoyu ararken gözüm mutfağa kaydı. Muharrem Zümrüt'ün sırtını tezgaha dayamış, elini kadının tişörtünün içine sokmuş göğüslerini yoğururken, boynunu boğazını öpüyordu. Zümrüt beni farkedince panikledi ve toparlanmak istedi. Muharrem beni görmemişti, ama Zümrüt panik yapınca, o da telaşla toparlandı ve Zümrüt'ün baktığı yere, yani koridora baktı. Muharrem benim olduğumu görünce rahatladı ve "Senmiydin Haruncuğum... " dedi. Sonra da, üstünü başını düzelten Zümrüt'e, "Sorun yok, Harun yabancı değil!" dedi. Zümrüt de rahatlamıştı, ama yine de başını öne eğerek, hızlı adımlarla mutfaktan çıktı.