Beyler baya moralim bozuldu gerçekten. Yani hiç beklemezdim böyle bir şeyi. Bakın öyle oldum ki ilk entrymi atıyorum.

Bu pazar her hafta olduğu gibi kitap almaya Beyazıt'a gittim. Kulağımda kulaklık mutlu mutlu gidiyordum. ilk önce Özbek çarşısına gittim. Çünkü alacağım kitabı görmüştüm orada. Bu arada alacağım kitap "Dr. Jeklly and Mr. Hyde" çift kişililiklikliklikle ilgili olduğunu duydum daha okumadım kitabı. Kulağımda kulaklık çarşının kapısına geldim. Tam içeri girecekken kapıda kepenk olduğunu gördüm. Sinirlerim bozuldu bir anda. Şimdi kitabı aramam lazımdı. Derin bir nefes alıp sahaflara doğru yola koyuldum.
Sahaflara giderken, oralara giden kesin ama kesin görmüştür, kuş yemi satan teyzeyi gördüm. Kuşlara bakarak gülümsüyordu. Çocukların kuşlarla oynayışı kadına mutluluk veriyordu sanki. Böyle insanların varlığının nimet olduğunu düşünmüşümdür her zaman.

Ben ilerlerken teyze ile göz göze geldik. Kadının yüzünü çok sevimli bir ifade aldı ve eliyle beni yanına çağırdı. Sağ kulağımdaki kulaklığı çıkarıp yanına gittim. O harika ifade yanına gidince insanı etkisi altına alıyordu sanki. Gülümseyerek, "Oğlum al kuşları besle" dedi ve yem uzattı. Dün akşam Richard Bach'ın "Martı Jonathan Livingstone" hikayesini tekrar okumam ve teyzenin harika gülümsemesinin tesiri ile yemi alıp kuşlara attım. Ve 5-6 saniye kuşların mal mal yemelerini seyrettim. Teyzeye teşekkür etmek için kafamı çevirdiğimde teyze baş parmağını işaret parmağının kenarına sürüyordu. Şok olmuştum. Teyzenin gülümsemesi yerini "para, para" kelimelerine bırakmıştı. Gözlerim doldu. Bunu bana nasıl yapardı? Nasıl kanmıştım? Oysaki ben ona güvenmiştim. Sevaptı hani? Sevap mı satıyodun teyze? Anlamıyorum neden? Neden teyze neden? Kafamda deli sorularla boğuşuyordum ve kendime geldiğimde cebimden tamı tdıbına bir buçuk lira çıkarıp teyzenin eline bıraktığımı farkettim. işte o an kulağımda çalan ACDC yi Black Dogların becermesini istedim.

Ağlayarak sahaflara doğru koştum. Kapıdan girip teyzenin kazığını unutmak için kitaba odaklandım. Sağdan başlayıp tek tek sordum kitabı. Kimse adını bile duymamıştı. Hayattan soğumuştum. Yürümeye başladım. Hayalet gibi olduğumu hissediyordum. insanlar bana yolunu kaybetmiş bir ihtiyarmışım gibi bakıyordu.
Bir anda kendimi Aksaray'da HDP'lilerle halayda buldum. içimi bir sevinç kapladı. Yaşadığımı hissettim. Canlanıyordum resmen, yorgunluğum gidiyordu. Ve kendimi halayın büyüsüne bıraktım. Çılgınlar gibi bir halaydan sonra metroya bindim ve elit muhitime doğru yola koyuldum.

Esenlerde indim, derin bir nefes alıp tüm bu elitliğin kokusunu içime çektim. Yanımdan geçen bir grup ağaçkakan Woody'e selam çaktım ve dört yol meydana doğru yola koyuldum. O an kafama dank etti. Kitabı burada, Kültür başkenti Esenlerde bulabilirdim. Hemen kitapçıya girip kitabı istedim. Arkadaş kitabı saniyeler içerisinde verdi sağolsun. Mutlulukla dışarı çıkıp halaya katıldım. Çılgınlar gibi bir halay daha çektikten sonra eve geldim.
Burada yaşadığım için bir kere daha şükrediyorum. Fosforlu mavi tişört ve kot pantolonumu dolaba asıp bilgisayara geçtim. Geldiğimden beri gri ekranla boğuşuyorum. Bu arada o teyzeyi asla unutmayacağım. O parayla tulumba-ayran yapıp coşa bilirdim. Okuyan varsa teşekkürler. Saygılar...