Okuyacaklarınız lise yıllarımın sonuna doğru başıma gelen, tüyler ürpertici olaylardan yola çıkılarak yazılmıştır.
---
Lisenin en sevilen hocalarından olan Levent hoca kimyayı bize sevdirmenin yolunu işin içine biraz gizem katmakta bulmuştu. Ona göre kimya ve pgiboloji doğru oranda karıştırıldığında insana tahmin edemeyeceği deneyimler yaşatır ve hayatını kökten değiştirirdi, anlatış tarzı hoşuma gitse bile kendisinin fazla hayalperest olduğunu düşünürdüm. Ta ki sayesinde gerçek ve hayal algım altüst olana kadar..

---
Edit : Emin olmamakla birlikte geçici veya kalıcı olarak hikaye (bkz: tembel yarak) adlı hesaptan devam edecektir, teşekkürler.
---

Edit/2: Kaldığımız yerden ben devralıyorum, teşekkürler.

---

insanların pek azı içlerinde kendi muhasebelerini yaparlar, dünyaya geliş amacını sorgulamayan ne çok insan var. Önüne sunulan ile oyalanan, gerçeğe doğru adım atmayan ve boş bir hayatla ölümü tadan.. Günümüz bunun aksine gitmemizi engellemek istiyor, unutulan kısım bu kesinlikle imkansız..

Otobüste düşünmeye biraz zamanım olmuştu, rotamı nasıl çizmeliyim ?

Sıradan ve kolay hayatıma o kadar alışmışım ki bu denli farklılık beni korkutuyor, ama garip bi çekiciliği var. Sanırım yarın güzel bir gün olacak..

Eve gelmiştim, kapıyı çaldım ;

- Ah MSB nerde kaldın yavrum, merak ettim seni.

- Arkadaşlarla takıldık anne bilirsin, bazen kafamı dağıtmam gerekebiliyor.

- Bende öyle düşündüm ve seni küçük düşürmemek için aramadım zaten, ama bundan sonra haber ver olur mu tatlım.

- Merak etme anne, bidaha olmaz. Odama çıkıyorum bana tabak ayırma.

- Neden, sen hiç böyle yapmazdın. Aşık oldun dimi sonunda birine ahaha

Kahkaha attı..

- Olduğum an haberin olucak anne, şimdilik istifimi bozmuyorum.

Bıyık altından güldüm..

- iyi geceler o zaman tatlım.

- iyi geceler anne.

Edit : Emin olmamakla birlikte geçici veya kalıcı olarak hikaye (bkz: tembel yarak) adlı hesaptan devam edecektir, teşekkürler.

Zilin çalmasıyla çantamı sırtlanmam bir oldu, sınıftan çıkmadan Levent hocanın yanına gittim ve nasıl olduğunu sordum ;

- Hocam pardon, yanlış anlamazsanız sizi bugün biraz rahatsız gördüm ve merak ettim.

- Ah MSB bu devirde yanıma not istemek dışında gelen öğrenci bulmak gerçekten zorlaştı, evet biraz rahatsızım sorman beni onurlandırdı.

- Ne demek hocam lafı olmaz, sizin gibi öğrenci halinden anlayan hoca bulmak giderek zorlaştı aslında.

Biz sohbeti karşılıklı övgülerle devam ettirerek okuldan çıktık, Efeyse bizi arkadan takip etmekle yetindi. iyi ki de öyle yaptı..

Okul kapısından çıktığımızda Levent hocaya kimya ve pgiboloji arasında nasıl bir bağ olduğunu sordum, insan beyninin bir kimyası olduğunu ve doğru maddeler verildiğinde kişiyi kontrol edebilecek düzeylere erişilebildiğini söyledi.

- Hocam yani bi iğne ve biraz kimyasal madde ile insan kontrol edilebilir ?

- Evet ve daha fazlası, yanlış ellere geçmediği müddetçe insanlığın yararı için büyük adımlar öngörülüyor.

- Peki hocam sizin bu konuyla nasıl bi alakanız var, deneyler falan yapıyormusunuz ?

- Ahaha merakını giderecekse evet bu konu üzerinde çalışan bi ekip var ve ben o ekibe üyeyim.

Diyerek güldü, benimle dalga geçtiğini düşünmemem için sebep yok. Tam karşıdan karşıya geçerken Efenin bağırışıyla arkama döndüm.

- Hocam MSB arabaya dikkat edin.

Diye bağırdı..

Ağır adımlarla Levent hocanın yanına doğru gitmeye çabaladım, Efe kalktığımı görünce hemen koluma girdi, onu iyi olduğuma Levent hocayı görmek istediğime ikna ettim. Başına doğru eğildim, sanırım ömrü burda son bulacaktı, onunla konuşan son kişi olmanın ağırlığı üstüme ufak ufak binmeye başlamıştı..

- MSB beni dinle, dinlemen gerek..

- Hocam dinliyorum, yormayın kendinizi hemen bi ambulans çağırıcaz merak etmeyin.

- Hayır MSB hayır, benim yolum buraya kadar. Cebimden defterimi çıkar, kasamın şifresi yazıyor.
içindekileri yazan adrese zütürün, bundan kimseye bahsetm..

Gözlerini yumdu. O an, Efeyle göz göze geldiğimiz an hayatımın bu denli değişeceğinin farkına varmıştım.

Merak etmeyin hocam, mirasınız bana emanet..

O gün kimya dersi olması gerekenden çok daha zevksiz geçmişti, eğlenceli ve heyecanlı anlatımından eser görünmeyen Levent hoca özür dileyerek lavaboya gitti, yanımda oturan ve güvendiğim tek arkadaşım olan Efeye Levent hocada bi sorun olup olmadığını sordum ;

- Efe oğlum ben Levent hocayı daha önce hiç böyle görmedim lan, adam ilk defa bu halde bi sorun olmasın ?

- MSB adam artık yaşlandı farkındaysan, tamam bak bende senin kadar seviyorum Levent hocayı adamın dibidir. Lakin bazen oluruna bırakıp kabullenmek gerek kanka, üzülme.

- Lan ölmeden mezara soktun adamı sende, çıkışta bi yanına gidelim halini hatrını soralım benim içim rahat etmez böyle.

- Kanka gidelim tamam ama boşuna endişeleniyosun bak gör.

Levent hoca geri dönmüştü, yüzünde acı bi iyimserlik vardı. iyiyim çocuklar devam edelim diyerek derse devam etti. Son dersini işleyeceğini nerden bilebilirdik.

Yanından ayrılmak için kalktığımda eve bırakmak istemesi beklenmedik bir hareket değildi, lakin bugün fazlasıyla macera yaşamış olmamdan kaynaklı refleksif olarak teşekkür etmekle yetindim.

Hava kararmak üzereydi, telefonumun hiç çalmaması sevinmemi gerektirmeyecek bir durum olurdu eskiden. Artık olabildiğince az insanla görüşüp çok düşünmek istiyordum. Efeyi aradım.

- Efe, nasılsın ?

- Ben iyiyim oğlum asıl sen nasılsın, ne yaptın hastanede ?

- Karısı geldi, teşhis falan etti. Ağladı yanımda, numarasını aldım ayrıldım yanından.

- Sordumu defterle alakalı herhangi bir soru ?

- Son sözlerini sordu, belli ki defterden haberi yok. Onu çok sevdiğini falan söyledim. Defter sırrı yalnızca ikimizde kalmalı unutma. Karısından bile saklıyosa ciddi bi mesele bu, ben üstüne gitmekte kararlıyım. Sen ne düşünüyosun ?

- Kanka bu yola birlikte girdik, seni yalnız bırakmam. Hem bende çok merak ediyorum lan bakalım bu işin sonu nereye varacak.

- Adamsın, yarın okulda konuşuruz bu konuyu. Dikkat et kendine.

- Eyvallah.

Otobüs beklemeye başladım..

Ambulans geldiğinde etraftaki öğrenciler çoktan yas tutmaya başlamışlardı, görevli ölüm saatini kaydetti. Ben Levent hocanın telefonundan karıcım adlı kişiyi aramıştım. Nihayetinde açıldı ;

- Alo aşkım

- Merhaba Levent hocanın eşimi

- Evet, siz kimsiniz

- Şey ben öğrencisiyim, kendisi.. Kendisi bi kaza geçirdi hanımefendi..

- Ne ? Nasıl olur, nerdesiniz Levent nasıl konuşsana !

- Kaybettik..

Efeye eve gitmesini ve defter olayından kimseye bahsetmemesini söyledim, ben hastaneye gidicektim.

Pgibolojide rüyalar bilinçaltının kendini rahatlatma biçimi olarak anlatılır, örneğin rüyanızda çok korktuğunuz bir durumu görüyorsanız bu bilinçaltının bu korkudan sıkıldığını yüzleşmek ve rahatlamak istediğini gösterir. Aynı şekilde çok arzuladığınız bir durumu görmek bilinçaltınım manevi tatmini için gereklidir.

Gözlerimi açtım, hava karanlıktı lakin alarmım çalıyordu. Anlam veremedim ama sorgulamaya vaktim olmadığından giyinmeye başladım. Annemin sesi geliyordu, sanırım bana kahvaltı hazırlıyor, yanına doğru yürümeye başladım ve gördüğüm manzara karşısında taş kesildim.

Annem kanlar içinde yatıyordu, alnına bıçakla 9221 sayıları yazılmıştı..

Nihayet morga geldik, gittiğimiz hastaneyi mesaj olarak atmak iyi bir fikir olmalıydı sahiden, adının Füsun olduğunu oğrendiğim kadın, Levent hocanın eşi oradaydı.

Sedye kapıya yaklaştıkça Füsunun gözlerinde ölüyü görmekten çok ölümü görme korkusunun olduğunu fark ediyordum, yıllarını geçirdiği anılarını depoladığı o hayat, sonunda ait olduğu yere dönmüştü. Ressamın resimlerinin yanması, müzisyenin sağır olması, hayat arkadaşının ölmesi, hemen hemen aynı olmalıydı. Ben bu durumda bir yabancı ve son görüşülen kişi olarak ne yapabilirdim, hem daha çocuk sayılırdım.

Levent aç gözlerini lütfen, lütfen aç gözlerini..

Teşhisini bitirdikten sonra çıktı, ağlaya ağlaya yanıma oturdu, tüm olayları benden tekrar dinledi..

- Nasıl oldu bütün bunlar ?

- Muhabbet ede ede yoldan geçiyorduk, arabayı fark ettiğimizde ise çok geç kalmıştık.

- Son sözleri ne oldu Leventin, bilmem gereken birşey söyledi mi ?

- Sizi çok sevdiğini ve laboratuvarını okula bağışladığını söyledi. Sanırım birbirimize yardım etmemiz gerekecek.

- Levent için yaptıklarına minnettarım, ne zaman istersen arayabilirsin.

Dedi ağlamaklı bir ses tonuyla..

- Önemi yok, ben dahil tüm öğrencileri severdi kendisini. Sizin için de geçerli hepsi. Adınızı öğrenebilirmiyim rica etsem.

- Füsun..

Kulaklarım çınlıyordu, Efe bir görünüp bir kayboluyordu. Kafamı kaldırmaya çalıştım, galiba tahmin ettiğim gibi oldu. Peki ya ölürsem bu genç yaşımda. Üstelik hayallerim var, henüz ona aşkımı ilan edemedim, ailemi rahata erdiremedim. Kendimi kanıtlayamadım dünyaya, hayır hayır bu kadar erken değil. Kafamı son gücümle tekrar kaldırdım, Levent hoca yerdeydi başındaysa Efe. Bize çarpan aracın kaçışını izlemek mi daha kötü, yoksa Levent hocanın ailesine bu kötü haberi verecek kişi olmak mı, bilmiyorum. Ayağa kalktım zorlukla, sanırım ben sadece aracın kapısına çarptım, önemli olan Levent hocaydı.

Sınıfa çıkarken Efenin dürtmesiyle tam önümüzden giden Ayselin ve arkadaşının konuşmalarına şahit oldum, yanıltmadılar ;

- Kızım bak bu çocukta bi gariplik var, sanki büyü yaptırmış gibi kendine çekiyor beni.

- Ayselin, kızım azdınmı sen çocuk sene başından beri sizin sınıfta şimdi mi tuttu hoşlanacağın. Hem okulda dolaşan söylentilere göre Levent hoca ölürken son gören oymuş ve cebinden bir nesne almış. Pek tekin biri değil gibi bence uzak dur.

Bu kızın söyledikleri hoşuma gitmedi..

- Hadi ya, ciddiysen şayet ben bu çocuğu hayatta bırakmam. Hem bir dakika.. Bana Levent hocadan aldığı bir miras olduğunu söylemişti ama gülmüştü emin olamamıştım. Gerçekse tutma beni ahahaha.

Artık buna bir dur demem gerekiyordu, bu sefer omza dokunan kişi bendim..

- Ayselin

Hafif korkmuş bir tavırla ;

- MSB na.. Nasılsın ?

- iyiyim canım seni sormalı, vaktin varsa ders başlayana kadar muhabbet edelim grupça. Hem tanışmış oluruz arkadaşınla.

- Olur tabi.

Camın olduğu köşeye doğru ilerledik.

- Merhaba ben MSB.

- Merhaba

- Ben de Efe, memnun oldum.

- Berna ben de, memnun oldum.

Söze girdim ;

- Biz Efeyle çıkışta x cafeye gidip birşeyler içicez, sizin katılmanız hoş olur.

- Ay bilemedim şimdi, ne dersin Berna ?

Berna pek hoşnut değildi..

- Aslında benim çıkışta biraz işim va..

- Ay ne olucak canım, hem çok kalmayız.

Ayselin sorgular vaziyette bize baktı.

- Zaten bizde çok oturmayı düşünmüyoruz.

Diye lafa girdi Efe.

- Tamam o zaman, ben Ayseline haber veririm. Görüşürüz.

Deyip yanımızdan ayrıldı Berna.

Kalanlar olarak sınıfa gidiyorduk. Efe, seni hınzır bakışlarını ihmal etmiyordu.

Ambulansta Levent hocanın yüzüne uzun uzun baktım, düşündüm. Sahiden ona benziyorum, sadece o benim içimden kötülüğün çıkarılmış hali gibi..

Son ders bitmişti, Efeyle okuldan birlikte çıkıyorduk ;

- Ayselinin benimle ilgilendiğini nerden çıkardın acaba ?

- Sene başından beri seninle tek kelime konuşmayan kız müdürün yanına gitmenle sana yakınlaşıyorsa orda bi durup düşüneceksin kardeşim.

- Ben burda art niyet arama taraftarıyım, ya kız bizim defteri aldığımızı görmüş ve müdürün şüpheciliği üzerine önemini anlamışsa, ele geçirmek istediğini düşünmek aptallık olmaz.

- Bence kız senin başını döndürmüş kanka, hem defter demişken ne yapmamız gerektiğine karar verdin mi ?

- Evet adres hazır ama şifre hala muallakta.

- Nasıl yani, müdürün aldığı kağıtta şifre yazılı değilmiydi ?

- Hayır, sadece adresi buldum. Defteri getirmek istemediğim için bi kağıda yazdım. Levent hocanın evine gitmek için henüz erken.

- Neyse tamam bi gelişme olursa haber verirsin, görüşürüz.

- Görüşürüz.

Eve geldim, selam ve yemek faslından sonra kitabı incelemek adına odama gittim.

Defterin en başından başladım, nasıl bir şifre göz önünde olabilir, sayfanın tamdıbını anlayabilmem için gerçekten iyi kimya bilgisine ihtiyacım vardı. Ama bu kadar zor değil, olmamalı.

3 saat geçmişti..

- Efe galiba şifreyi buldum, yarın okulda konuşuruz.

Başımı yastığa koydum..

Gün boyu Ayselinin bakışlarına maruz kaldım, kız nasıl olurda benden hoşlanır ansızın, anlayamıyordum. Hem Bernanın bildikleri ayrı muamma, Levent hocanın kasasına ulaşmadan önce önümde duran pürüzleri temizlemeliyim.

Son dersimiz kimya, sanırım Levent hocanın yerine başkasını çoktan atamışlar ;

- Merhaba arkadaşlar ben yeni kimya hocanızım, ismim Nil. Bundan böyle beraberiz. Sorulara geçmeden önce ufak bir bilgi vermek istiyorum. Benden önce burda olan Levent beyi yakından tanırdım, kendisi saygıyı son derece hak eden kararlı bir öğretmendi. Lakin kendisi sonsuzluğa yelken açtı, davasını ben devraldım. Kuşkunuz olmasın derslerimiz en az eskisi kadar kaliteli geçecek.

Sanki Levent hocadan intikam alır gibi konuşuyordu, umarım ucu bana dokunmaz.

Korkuyla yataktan doğruldum, alarmıma daha var. Sessizce annemin yanına gittim, rahatladım.
Uzun zamandır bu kadar kötü bir rüya görmüyordum.

Efeyi aradım ;

- Günaydın, mesajımı gördünmü ?

- Günaydın kanka, gördüm gördüm de hayırdır sen bu kadar erken aramazdın. Şifre yüzünden galiba ?

- Doğru tahmin, okulun kapısında buluşalım. Anlatacaklarım var.

- Tamam.

Defteri evde bıraktım, not aldığım kağıdı aldım ve otobüs beklemek için evden çıktım..

Okulun önüne benden önce gelmiş, yüzünden uyku akıyordu.

- Biz dünyayı kurtaralım sen hala ayakta uyu olmuyo ahahah

- Tabi tabi ne dünya ama, şifre meselesi olmasa gelmezdim bak bu okula gereğinden fazla yakın olmak istemiyorum.

- Aynı fikirdeyim, karşıdaki banklara geçelim.

Anlatmaya başladım ;

- Defterde ilk fark ettiğim her sayfanın sonunda ufak açıklayıcı metinler barındırması oldu. Ardından metinlerde ise fark ettiğim, belli sayfaların metinleri sayılar her hususta çok önemli cümlesiyle bitiyordu.
Defterde sayıların olduğu tüm bölümlere göz gezdirdim, denklemlerin içerisinde bolca sayı vardı lakin şifre olamayacak kadar çoktu. Sayfaların başında bulunan numaralara dikkat etmeye başladım, dikkatimi çeken sayfalarda tek sayılar numaralandırılmış çift sayılar boş bırakılmış. 1 - 3 - 5 şeklinde gidiyordu. Defterin yarısına geldiğimizde ise kaldığı sayıdan yani 9. Sayfadan geriye sayması oldu.

- Yani 1 - 3 - 5 - 7 - 9 - 7 - 5 - 3 - 1 şeklinde öyle mi ?

- Aynen öyle ve bende şifrenin bu olduğunu düşünüyorum, bak not aldığım kağıda bu şekilde geçirdim.

- Galiba hedefe bir adım daha yaklaştık.

- Sonuna kadar gitmek istiyorum.

Okul toplanmaya başlamıştı.

Hale hoca şaşırmış bir biçimde ;

- Hayırdır müdür bey, bi sorun yoktur inşallah.

- Endişelenmeyin Hale hanım, rutin kontrol bi sorun yok.

Yardımcılar kapı ve pencere tarafından başlamışlardı, biz kapı tarafındaydık. Yavaş yavaş üzerimize doğru geliyordu..

Efenin titremesini anlayabiliyordum, defterin çantamda olduğunu düşünmesi normal olandı. Lakin bilmediği benim bir sonraki adımı çoktan tahmin etmiş olduğumdu..

- Kollarınızı kaldırın, oğlum sen neden öyle bakıyosun. Hişt.

Efe iyice gerilmişti..

- Hiiiç, hastayımda hocam ilacımı almadım.

Güzel yalan..

- Müdür bey, bakarmısınız buraya.

Sanırım kağıdı buldu, Efe korkudan bayılmak üzereydi..

Çantamdan çıkan kağıdı müdür beye verirken, yardımcının yüzündeki parıltıyı görebiliyordum. Yazık..

- MSB buna nasıl bi açıklaman var evladım..

- Gizli mesaj hocam.

Efe ve müdür afallamıştı..

- Ne gizli mesajı evladım, ne demek istiyorsun sen ?

- Tamam hocam hepsini anlatacağım..

Efenin o halini görmek paha biçilemezdi..

Tenefüste neler olduğu hakkında bilgi almak isteyen gereksiz insanları savuşturdum, Efe çıkmıştı. Adresin olduğu kağıdı kaptırmam iyi değildi, adres hala elimde lakin benden başkasında olması tehlike arz ediyor. Aklımın ufak bir köşesine yazdım.

Omzuma ufak bir dokunuş beni düşüncelerimden aldı.

- MSB seni ilk defa böyle görüyorum.

işte bu sürprizin ta kendisiydi..

- Sen beni gerçekten gördüğüne emin misin sanki Ayselin.

- Vaaaay laflara bak, gizemimiz arttığı gibi edebiyatımızda artmış bakıyorum.

Nedir bu kızın amacı ?

- Pek gizemli davrandığımı düşünmüyorum, senin canın sıkılmış bana sorarsan.

- Hadi bakalım bu seferlik böyle olsun, ama gözüm üzerinde ona göre.

Sinsi bir gülüşün ardından yerine döndü. Aptal değilim, bu kızın bir amacı var lakin şu an daha büyük meselelerim var. Zil çalmış tenefüs bitmişti, Efe seni çapkın der gibi bakarak yanıma geliyordu..

Edit : Hikaye (bkz: zaman ve yalan) isimli yazar ile devam edecek, teşekkürler.

Odama çıkar çıkmaz çantamdan defteri çıkardım, defter kahverengi kapaklıydı ve bir el büyüklüğündeydi. Sayfaları karıştırmaya başladım..

ilk sayfadan itibaren gördüklerim kimya ders kitabında gördüklerimle hemen hemen aynıydı, tamam Levent hocayı çok severdim ama kimyaya pek ilgim yoktu açıkçası, son sayfaya kadar çevirmeye devam ettim.

Son sayfada bulduğum adres Levent hocaya ait değildi, bize bıraktığı adres bu olmalıydı. Ama bu kadar kolay bulmak kafamı karıştırmıştı.

xxxxxxxx Naif sokak 51 xxxxxxx
xxxxxxxxx xxxxxx

Adresi not aldım ve kafamı yastıkla buluşturdum, rüyamda Levent hocanın sözleri kurtarıcı gibi yetişmişti..

--
Çocuklar insanlar basit varlıklardır, potansiyeli yüksek lakin performansı düşük. Düşünmezler, en az yordukları organları beyinleridir. Bu yüzden onlardan ve sırlarınızı öğrenmelerinden korkmayın. Hatta göz önüne koyun, gizli olanın göz önünde olması onlara saçma gelecek ve umursamayacaklar.
--