bir köyde çiftçilik yapan ailenin en küçük kızları helga olarak düşlüyorum. yaşamdan keyif alıyorum çiçekleri kokluyorum, böceklerle konuşuyorum. suratsız babamın, olduğundan 20 yaş büyük gösteren annemin aksine neşe doluyum köyde herkes beni seviyor. türkan şorayın kara gözlüm filmindeki azize gibiyim ve bekaretim hala kaybolmamış açılmamış gonca gülüm. sonra bir gün en yakın arkadaşım jasminle köyden uzaklaşıp sarayın karşısındaki çay bahçesine gidiyoruz orda simit ayran yaparken onu görüyorum onu hayallerimdeki erkeği.. tarçınıma kayması için her şeyimi feda ederdim diye geçiriyorum kafamdan. sonra aynı köylü olduğumuzu bildiğim garsonu çağırıp kim olduğunu sorduruyorum johann sebastian bach diyor saray bestecisi çok taşşaklı adamdır diye de ekliyor. ben peçeteye istek parça yazıyorum göndertiyorum garsonla. oturduğu masa bir anda piyanoya dönüşüyor bach gönderdiğim istek parçayı çalmaya başlıyor. sonra birbirimize aşık oluyoruz ve bach beni metresi tutuyor ve her gün tarçınıma kayıyor..

Anliyorum...

Nedeni şimdi bu