Evet arkadaşlar,

Gelen rezlere göre anlatmaya başlayacağım.. Ama harbiden baştan sona okuyup takip edecek, ciddi ciddi okuyacak kişileri bekliyorum..

Dalga geçecekseniz hiç oyalanmayın burada.

sakin olalım beyler. şimdiden küfür başlamasın.

başlıyorum...

Üniversiteyi bazı nedenlerden dolayı bıraktım. Bölümüm Bilgisayardı. Üniversitede Programlar ağırlaşınca Okumadım. Adapte olamadım.
Şimdi çok pişmanım ama artık benden geçti diyorum..
Gerçi okusam ne olacaktı ne kadar okuyabilecektim ki .. gibini sallasan bilgisayarcıya çarpıyor..
Allaha şükür şu anda iyi kötü bir işim var. idare edip gidiyoruz işte..

Yıl 2008. Aylardan Şubat. Okulu bırakıp geldim. Ailem bana devam et diye baskı yapmadı. Çünkü babam artık gerçekten hayata atılmak istediğimi anlamıştı. Bu konuda ciddi olduğuma kanaat getirmişti..
Artık çalışma hayatına başlamam gerekiyordu. Bir şeyler yapmak lazımdı artık..
iç Anadolu ve Türkiye'nin bazı bölgelerinde, özellikle Ankara, Kırıkkale, Kırşehir gibi memleketlerde mahalle, sokak düğünlerini bilenler bilir..

Ben o zaman düğünlerde saz çalıp söylemeye başlayalı henüz 2 yıl olmuştu.. iyi kötü.. bir şekilde çalıyorduk..

Ama ben okulu bıraktığımda kışın ortasıydı.. Henüz etrafta civarda düğün, nişan, kına gecesi falan yoktu ki harçlığımızı çıkartalım..
Aileme yük olmadan harçlığımı çıkarmam lazımdı. En azından sigaram vardı. Sağa sola takılıyordum bazen arkadaş ortamlarına..
Parasız olmuyordu beyler.. Gazinoya sahne almaya gitsem, kendimi daha gazinoda sahne alacak kadar yeterli bulmuyordum. O kadar geliştirememiştim kendimi.

iş arıyordum.

Doğru düzgün bir işte yoktu.. Hep arta kalan kimsenin beğenmediği çalışmadığı saçma sapan işlerle karşılaşıyordum.

Baktım kafama göre iş yok. artık ne denk gelirse girip çalışacaktım.
Bir gün arkadaşım aradı. Müzisyen, iş arıyon mu hala dedi. Evet dedim. Yakınımızda olan bir benzinliğe elaman aradıklarını söyledi. Orada pompacılık yapar mısın dedi. Hiç düşünmeden cevap verdim. Yaparım dedim. Tamam ben şimdi oraya haber veriyorum yarın git başla dedi.. Eyvallah kardeş dedim. Ertesi gün sabah gittim bismillah deyip işe başladım.

iş yerinde kendimi çok kısa zamanda sevdirdim.. Çok fazla zaman geçmeden benden öncekiler işten ayrılınca çalıştığım yerin en kıdemli ve en eski elemanı ben oldum. Rahatım da yerindeydi.. Bir eleman boşluğu vardı. Bir gün bir arkadaş işe başladı. Yozgatlıydı. Adı Erdem. Kısa zamanda işi öğrettim. iyi biriydi. Delikanlı çocuktu. Benden 2 yaş büyüktü.. Günler geçiyordu..

Erdemle baya samimi olduk. iş dışında da hep birlikte vakit geçiriyorduk. Yediğimiz içtiğimiz ayrı gitmiyordu.. Derken aylar geçti. Benzin istasyonuna gireli 10 ay civarında olmuştu. Başka bir yerden bana iş teklifi geldi. Fabrikada robot adı verilen bir makineyi öğrenip kullanacaktım. Maaşı güzeldi. işi bırakıp oraya gitmeye karar verdim. Ama önümde askerlikte vardı. Tekrar okula yazılmayacağım için ya da dışardan okumayı düşünmediğim için askerliği mecbur erteleyemezdim. Şöyle bi düşündüm.. Benzin istasyonu sıkıcı olmaya başlamıştı.. Çağırıldığım yere gitmek istedim. Belki farklılık olur diye.. Çağırıldığım yer de çalıştığım benzin istasyonuna çok yakındı. Oturduğum ev ikisine de yakındı.. Her ne kadar çalıştığım yerde beni göndermek istemeseler de ben kararımdan vazgeçmedim.. Bir kaç ay da olsa askere gitmeden önce başka şeyler yapmak istiyordum.. Belki askerden sonra da oraya devam ederim diye düşündüm. Çağırıldığım yerde de tanıdıklarım vardı. Orada çalışan kıdemli birisi çok yakın bir arkadaşımdı. Onun adı da Hakan. Biraz binti ama çok delikanlı çocuktu. Karadenizli kendisi Lazdı. Erdem de Hakan da benimle gözleri kapalı ölüme gelirlerdi.. Öyle yakın arkadaştık..

burada mısınız beyler ?

lan dinleyen yoksa boşuna anlatmayım ?

Ben çalıştığım yeri bırakıp fabrikaya başladım. iş biraz zordu. Erdemle hala sürekli görüşüyorduk. En yakın arkadaşım olmuştu Erdem. Hakan zaten ondan önce de arkadaşımdı çocukluk arkadaşımdı. .Hakan fabrikada baya kıdemliydi. O yüzden zorluk çekmedim fazla.. işi yavaş yavaş öğreniyordum..
Müzisyenliğimden de dolayı çevrem biraz vardı ama çok sağlam bir çevre değildi.. Çoğu menfaatçi kişilerdi. En sağlam, en yakın arkadaşlarım zaten belliydi.. Erdem ve Hakan..
Fabrikada günler geçiyordu..
Arada bir de alemlere akıyorduk. Sazlı sözlü muhabbetli.. Alkollü.. Tabi bu tarz ortamlarda kişi sayısı artıyordu.. Bazen 5-6 bazen 8-10 bazen kapalı gecekondu ya da müstakil tarzı ev bulursak 15-20 kişi oluyorduk..

Biraz da müzisyenliğin verdiği havayla etrafımda benimle konuşmak görüşmek isteyen hatta bazen kartvizitten numaramı alıp arayan kızlar vardı.. Hatta sayı olarak belirtmek gerekirse 6-7 kız vardı. Ama ben pek ilgilenmiyordum çünkü hepsi motordu. Ben ciddi ilişki istiyordum daima ciddi ilişki düşünüyordum ama o zamana kadar karşıma ciddi düşünebileceğim bir kız çıkmamıştı.. Zaten önümüzdeki aylarda askere gitmeyi düşünüyordum o yüzden kimseyle uğraşacak vaktim yoktu.

Hakan, iyi çocuktu temiz çocuktu delikanlıydı ama bazı huyları vardı. Telefonda bir sürü konuştuğu kaşar kız arkadaşı vardı.. Onu şöyle izah edeyim, bir gün akşam Hakanla oturduk bi yol kenarına aldık biraları elimize muhabbet sohbet derken kendisine sordum nerden nasıl muhabbet kuruyon sen bu kadar kaşarla diyerek ? Hakan bak kardeşim diyerek anlattı :
Mesela telefonundan rastgele bir numara çeviriyordu çağrı atıyordu. Karşı numara geri dönüş yapıyordu. Karşıdaki numara erkek ise yanlışlık oldu diyerek kapatıyordu.. Bayansa eğer kusura bakma deyip yine yanlış oldu diyerek kapatıyordu.. Ama eğer karşıdaki kişi motor ise o zaten o Hakana bulaşıyordu.. Yapışıyordu resmen. Aslında mantık olarak Hakanın hiçbir suçu yoktu. Sadece binliğinden dolayı motorları kendine çekiyordu o kadar. Hakan gerçekten kimsenin namusuna ırzına göz dikecek biri değildi.. Karşıdaki dönüş yapıp konuşmak istemediği sürece kesinlikle kimseyi rahatsız etmezdi..

Ben de o aralar o görüştüğüm 6-7 civarındaki kızın hepsine postayı koymuştum beyler. Çünkü hiçbiri yaramazdı. Hepsi sadece boş vakit geçirmek istiyorlardı. Bense artık ciddi düşünmek istiyordum. Zaten askere de gidecektim..
Ama bir yandan da nefis durmuyor amk. Konuştuğum kızların hepsine postayı koyunca illaki biri de olsun istiyordum. Hakan bi de bana öyle ballandıra ballandıra anlatınca iyice heveslendim. Hakana dedim ki kardeş bana da birini pasla maksat muhabbet olsun askere gidene kadar oyalanayım dedim. Kardeş sana paslayacağım biri yok şu an da dedi. Hele bir kaç güne kadar bakarız dedi..

Bu arada askerlik için başvuru yapacaktım. Askerlik şubesine gitmem lazımdı. Tahminimce ben 2 tertip gidecektim. Yani Mayıs ayında. Çünkü o yıl bizim belde de herkes 2 tertip gidecekti. Bir iki gün sonra askerlik şubesine gittim. Muayene oldum işlemlerim yapıldı. Askere mayıs ayında gideceğimi söylediler.

Biraz daha çalışıp yeterince parayı cebime koyduktan sonra işten ayrılıp askere gitmeme son 1 ay kala full gezecektim. Planım oydu. Son 1 ay gece aleminin dıbına koyacaktım. Altımda iyi kötü bir araba vardı. Çok iyi bir şey değildi ama iyi kötü ayağımı yerden kesiyordu.

Aradan 1-2 gün geçti.. Yine hakanla elimize biraları aldık oturuyoruz yol kenarında.. Kız konusu açıldı. Ben yine sordum hani birini ayarlamıycan mı diye. Kardeş sana kaşar paslayamam şimdi ama istersen birini aradım bugün sert çıktı bana yüzüme kapadı telefonu. Onun numarasını vereyim belki konuşur senle dedi. Tamam dedim. Numarayı aldım aradım kapalıydı. Amacım sadece telefon muhabbeti yapmaktı.

Biralarımızı içtik. Hakanı arabayla evine bıraktım. Bende eve gittim. Yatmadan önce 1 sigara daha yakayım dedim. Camı açtım. Mis gibi hava vardı. Şehirden uzak gürültüden uzak tertemiz mis. Sigaramı yaktım telefonumu elime aldım. Son aramalara girdiğimde Hakanın verdiği numarayı gördüm. Tekrar aklıma gelmişti. Biranın da verdiği hafif çakır kafayla bu sefer aramak yerine mesaj atmayı tercih ettim. Mesaja yazacak bir şey bulamadım. Kararsız kaldım. Vazgeçecektim aramaktan da mesaj atmaktan da.. Ama öyle olmadı. "." bıraktım mesaj attım. Evet sadece "." koydum ve attım. iletildi mesajı gelmedi. Anlaşılan telefonu hala kapalıydı.

Dinliyor musunuz ses verin beyler