Birden burnuma yumruk attı, yere düştüm üstüme çıkıp yumruklamaya devam etti, ağzıma, burnuma, çeneme... Sanki düşmanıymışım gibi saldırıyodu. En son cebinden bıçağı çıkarttı, saplayacaktı ama yapamadı bıçağı bırakıp çantayı alıp kaçtı.

Ben yerde gökyüzüne bakıyordum “yannanı yedin matbaacı. Kazım ananı gibecek, kazım ananı gibecek, kazım ananı gibecek... ”

Cepte son işten kalma param var. Kaçsam beni bulamaz ama yanına gidip olanları söylesem öldüremez de. Aptalca olanı, ikinci olanı seçtim.

Gittim durumu anlattım.

“Niye bu kadar panik yapıyosun ki kardeşim benim, iki sefer bedava çalışırsın olur biter ama o bini gördüğüm gibi ağzını burnunu kırıcam haberin olsun. Kimse kuryeme dokunamaz lan adamın dıbına koyarlar.” dedi.

Belki o huur çocuğunu görürüm diye mekana gittim.

Babamın hastane parasının bitimine az kalmıştı. Birkaç defa dolandırılmıştım ama artık insanları okuyabiliyordum. Son bir iş... Sonrasında taksitle ödeme. Çünkü nakit olarak bu parayı verirseniz gelir idaresi peşinize düşer, 17 yaşındasınız ve çalışmıyorsunuz... Devlet su gibi emer o parayı.

Küçükçekmece Kanarya’da Vedat diye bi çingeneyle buluşucaktım. Kazım abi peşime Bahri abiyi yollamıştı. Kanarya tehlikeliydi beklenmeyen sorunlar çıkabilirdi. Mahallenin parkına girer girmez kardeş diye bağırdı, gel buraya. Etraf kalabalıklaştı.

Sen Kazımın adamımısın dedi. Evet dedim, içi para doku poşet uzattı ben de çantayı verdim. Bunlar yavaştan gidiyordu, işkillenip poşete baktım. Kağıt parçaları vardı sadece.

“Başkan!” diye bağırdım, “Türkiye’de kağıt geçmiyo ya.”

Şaşkın bir şekilde : Aaa ben sana para vermedim mi yav bak allahın işineee diyip sert bi yumruk attı.

“O yerden galgarsan oglim, bedelini hayatınlan ödersin orospi çoci.”

Annem ölü benim ya. Neden anneme küfür ediyosun ki diye mırıldandım, ona sövdüğümü zannedip eğildi, alaycı bi tavırla: “Sesin duyulmuyor hirreme o Kazıma söyle öncegine saysın. Senin suçun oglim yok tamam.” Dikleşemeden lavuğu ani bi hareketle yere indirip üstüne çıktım, bıçağım şahdamarındaydı.

insanlardan daha tehlikeli birşey varsa o da kaybedecek bir şeyi kalmayan insandır. Babam ölünce beni hayata bağlayan bişey kalmamıştı. Kaybedecek bir şeyim yoktu.

“Oğlum bizde işker nasıl yürüyor belli dıbına koyim. Para kazanmak istiyosan ya kuryelik yaparsın ya da torba tutarsın. Bana gelip daha büyük iş ver diyosan benim gibi hırslanmışsındır. Bemde gençken senin işleri yapıyodum sonra Necati Abi’den daha büyük iş istedim burayı verdi, zeytinburnunu alabiliyosan al, senin olsun dedi. O gün bugündür bütün ticaret bende zeytinburnuna.” dedi

Necati abi masanın üyelerindendi, Kazım abiyle de rakı dostları...

“Abi beni rakıya zütür.” dedim, kabul etti.

Birkaç ay boyunca ne bi şişe bira içtim ne de mekana gidip bizimkilerle takıldım. Hem öksüz hem yetim kalmıştım. Zaten okul hayatım da pek iyi değildi kaydımı da dondurmuştum.

Bazen herşeyi geride bırakmak en iyisidir, olmamış gibi davranmak. Tam göğüsünün orda, kalbinin üstünde açık bir yara vardır ama buna rağmen gülersin...

Yataktan birden kalkıp Kazım Abinin yanına gittim.

“Abi bana iş ver, daha büyük iş.”

Akşam çöküp, Kazım abi geldiğinde bana 2 çift laf etti, ne yapmam gerektiğini söyledi ve gitti. Cevap bile veremedim...

“Bak şimdi, bir doktor olduğunu düşün matbaacı, sana çok sadık bir ekibin var, asistan doktorların var, terfi bekliyorlar. Ameliyatta yapmaman gereken bir hata yapıyosun ve sağlık bakanlığı müffeftiş yolluyo. Önce asistanlardan biri ötüyor, sonra diğerleri. En sadık köpek bile zorunda kalırsa, yaşamak için sahibini yer. Burası farklı bir dünya. O Ogün bini sana saldırdığında zütdüğüm yerde geberteceğim dedim. Çünkü ben sizin abinizim, elimde büyüdünüz ama burası farklı! Seni sokakta infaz etseler Necati benim adamımdı falan demez, öldürene hürmetlerini sunar. Yayılmak istiyorum diyosun. 3-5 torbacıyla keşle olmuyo o işler. Farklı bir seviye. Ayık kafalı adam lazım, eli silah tutabilen. Köpekten daha sadık köpek ordusu lazım. Kimse sana itaat etmez! 18 yaşındasın daha!”

Herkesin hayatını değiştiren anlar vardır, futboldan örnek verelim. 2.lig topçususunuz, yeteneklisiniz ama gören yok. Kupa maçında ligin en büyük takımlarından biriyle eşleşiyorsun. Maç deplasmanda, stat kalabalık, 3 gol atıyosun etraf buz kesiyo. Sonra ki transfer döneminde de büyük takıma transfer yapıp kısa sürede milli takıma kadar yükseliyosun.

Dünya’nın en şanssız insanının bile hayatını değiştiren bir an olmuştur.

Benim şansım mı lanetim mi hala bilemedim.

Hastaneye girip sevinçle babamın odasına doğru yol aldım, asansöre binsem geç kalırım, merdivenleri hızlı hızlı çıkıyorum, dile kolay 7 kat... içimde inanılmaz bi enerji patlaması var. Koridora girdiğimde abim, elinde telefon hümgür hüngğr ağlıyo. Yanına gidip ne olduğunu soruyorum, birşeyler geveliyo ama anlayamıyorum. Babamın odası kapalı, idrak etmeye başlıyorum.

Hayır diyorum, hayır olamaz. Ben başardım , kurtardım babamın hayatını ya başlasınlar hemen ameliyata iyileşsin eve gelsin artık. Neden ağlıyosun ki abi, herşey düzelicek abi. Ben çalıştım o kadar... içerden doktor çıkıyor, almışlar babamı morga zütürüyorlar. Tek yakını biz olduğumuz için abim bir iki evrak imzalıyor. Eve dönüyoruz istemeyerek, belki de ilk defa bu kadar gürültülü...

Beyler bi yemek molasına gidip geliyorum bu süre boyunca böyle bi aksaklık falan varsa yazın da bağlıyım çünkü doğaçlama yazıyorum nerden ne çıkacağı belli değil, karakter ismi bile karıştırmış olabilirim bi yerlerde.

bu arada fantezi hikaye olduğu için senaryodaki açıklıkları ogün karakteriyle kapamaya çalışıyorum beyler. Ogün adamdır...

“Necati abi, en tehlikeli insan kaybedecek bir şeyi olmayan insandır, en hırslı insan kaybedecek hiç bişeyi olmayan insandır. Hem tehlikeli hem hırslı olan insan, işte. O benim abi. 17 yaşımdayım ama az çok torbacılığı, kuryeliği biliyo... ”

lafımı kesip araya girdi...

“Şimdi torbacılığı falan bırakalım genç adam. Evet gençsin, genç ve tecrübesizsin. Sana bi iş versem eline yüzüne batırmayacağın ne malum? Bankadan kredi çekmiyorsun!” Kazım abiye dönerek “Kefillik işe yaramaz ve aptal işidir. Evet kaybedecek hiçbirşeyin yok. O yüzden hata yapmaktan korkmazsın ama hatalar çağ kapatıp çağ açabilir.”
.
.
.
“Yarın Kazımın dükkanına git işleri tamamen öğren. Kazım işleri öğrettiğin zaman sen de artık etilere oto galeriye geçiceksin. Genç adam, beni hayal kırıklığına uğratırsan seni öldürmekten beter ederim.”

Bahri abi şaşkın şaşkın olanları izliyordu, etrafımızı saran kürtler de öyle. Kahkaha atıp “Senden sadece parayı isteyecektim ama vazgeçtim. Yanımda gelen adam var ya, bana göz kulak olmak için geliyor benimle. Başıma bir olay gelmesin diye değil, müşterinin başına bela gelmesin diye. Söyle köpeklerine parayı versinler. Yoksa burdan gittiğimde torbamı, paramı alıp gidecem arkamda da sen kalıcaksın, ölü şekilde.” Paramı da aldım torbamı da aldım. Bahri abinin nutku tutulmuştu, benim de öyle.

Kazım abiye olanları anlattım, ulan matbaacı senle son işimi yaparken üzüleceğim aklımın ucundan bile geçmezdi, istersen devam edelim. dedi, kibarca reddettim. Komisyonumu alıp hastaneye doğru yol aldım.

Ogün eee kardeşşşş gidenle gidilmiyo yani kaldık başbaşa hadi bişiler ver de başlayak biz demişti. Ofisime geçtim ve malları verdim, artık büyük adam sayılırdım niye dağıtımı ben yapıyorum diye düşünüp Ogün’e sordum

Kanka güvenebileceğimiz kurye varsa yolla bana çalıştırayım. Tamam dedi, birkaç saat sonra bir lavuk geldi, 15 yaşındaymış.

cümleye başladım “Yaşın çok küçük... ” bitiremeden “Hayat şartları.” dedi. Ses etmedim. Hergün saat 13.00 olmadan herhangi bir saatte gel al malları dağıt dedim, tamam dedi çekti gitti.

Şimdi zeytinburnunun kralı benim ya, gözüm yükseklerde ama...

“Alo Kazım abi?”
“Matbaacı kardeşim? Sıkıntı mı çıktı?”
“Yok abi ya sana şey sorucam bu yedikulede kimler çalışıyo neler dönüyo, pazarı genişletmek istiyorum.”
“Bekle oraya gelicem akşam.”

Yedikule pazarını elinde tutan adam: Tuncay Doğan, her cumartesi yedikulede meşhur Safa meyhanesinde tek başına içermiş.

Bizim çocukları toplayıp üç araba 15 kişi gittik mekanın önüne çektik arabaları. Dedim burda bekleyin, adam zaten tek.

Buldum kendisini, oturdum karşısına. Yaşlı başlı bi adam bekliyodum ama, 30’lu yaşlarda uzun saçlı, tişörtlü bi lavuktu karşımdaki -yolda görseniz zeytinli festivallerine katılan aidsli penise sahip bi lavuk dersiniz-

geçtim karşısına dedim ben matbaacı. zeytinburnunun kralı benim. sen de Tuncay’sın burası da senin çöplüğün.

Bişey demeden mezesinden tıkanmaya devam etti, fondip yapıp benim çolukla çocukla uğraşacak vaktim yok diyip fırladı, kapıya yöneldi.

Oğlun varmış, Bilal. Hastaymış, geçmiş olsuna geldim.

Arkasını döndü ayağa kalkıp kapıya doğru yürürken karşısından geçtiğim anda arkam dönük şekilde konuşmaya devam ettim.

Bazen sevdiklerimizi korumak için bazı şeylerden fedakarlık yaparız Tuncay bey. Bu bir kadın olabilir... kapıyı açtım ve “ya da bir semt. iyi akşamlar... ” diyip çıktım ve arabaya atladım.

Ogün ordaydı, etrafına bizim keşleri toplamış bişeyler anlatıyodu. Beni görünce sustu ve bağırdı “Ooooo kardeşim gelmiş, lordum seni böyle alalım, biraz tartakladım seni ama bi dur” diyerek yaklaştı, dibime kadar geldiğinde burnuna kafayı gömdüm, yere düştü.

“dıbına kodumun matbaacısı napıyon lan, al paranı gibik herif. iyilikte dokunmuyor sana dıbına koyim.” cebindeki parayı yerden bana doğru attı...

Olanları anlamaya çalışıyordum...

Ogün malı teslim alacak kişinin kim olduğunu biliyormuş. Gelen kuryeler acemiyse dershaneler sokağına zütürüp tayfasıyla dövüp malı alıp kaçıyormuş. McDonald’s a gittiğimizi anladığında onun olduğunu anlamış çantayı almış ve dershaneler sokağına gitmeyi reddederek benim mekana gidicez demiş, alışverişi yapmış.

“AMINA KODUMUN OĞLU, BUNU SÖYLEMENiN Bi YOKU YOK MU LAN! BIÇAK ÇEKiP ÖLDÜRMEYi DÜŞÜNMEK NE KALIBINI gibTiĞiM!” diye bağırdım...

“Napayım olum kendimi kaptırdım aq, öyle bi dönüp gülmeye başladın ki dalasım geldi.” dedi.

Parayı alıp Kazım’a zütürdüm, olayı anlattım. “Tamam dedi sıkıntı yok ama bi kişi daha öğrenirse bunu yaptığını ikimiz için de iyi olmaz bak.” dedi

içimden Fatih istanbulu 19 yaşında fethetmişti ama! diye düşünüyordum...

Bu sırada diğer işleri anlatayım, Suriye’den göç dalgası başladığı için çoğu gün uyuşturucudan daha fazla para kazanıyorduk, silah ticaretine de başlamıştık kaçakçılığa da. Necati abinin söylediği Doğubeyazıtkı bi kaçakçıyla çalışıyoduk, ne gelirse aklına, mücevher, ot, eroin, sigara, alkol, silah... hatta söylediğine göre küçükbaş hayvan bile kaçırabilirmiş...

Güçleniyordum yavaş yavaş... ama otorite sahibi değildim. Mahallede tanıyan çok yoktu, umursanmıyodum. Ogünün yolladıklarıyla bi ekip kurdum yolladım semte, koruma parası alıyolardı esnaftan, direnene bıçak...

Bi grubum da olmuştu artık koşulsuz güvenebileceğim. Harekete geçmemek için hiçbir sebebim yoktu...

Sardı güzel ama yarım bırakırsan evini bulur topuğuna sıktırrım Küçükçekmece kanaryadan selamün aleyküm bizim torbacının adı geçerse daha çok severim seni

Akşama bakırköy sahilde Türkü Bar’a gittik, Necati abi geldi, tokalaştık falan.

“Artık ergenlerle mi çalışıyorsun, Kazım?”
“Necati abi, bahsettiğim çocuk bu, daha büyük iş istedi, ben de sana tanıştırmak için getirdim, her türlü konuda kefilim, bizim mahallenin çocuğu gözü de karadır, imparatorluğuna sadık bir süvari olabilir.”

Necati abi bana dönüp “Konuşacağız delikanlı, konuşacağız... ” dedi..

ikisi 100 lük rakı söyledi ben bira içtim. Çünkü bira harika bişey neyse

ilerleyen saatlerde birden lafı açtım.

Hadi pampa yaz elim gibimde kaldı bekliyorum

Ofise girer girmez Tuncay’ı aradım. “Teklifimi bir düşünün isterseniz Tuncay bey zira annenizle aynı semtte yaşadığımı öğrendim, kaza kurşununa kurban gitmesin kadıncağız... Imm şey... Ben sana teklifimi söylemedim... ”

“Ne istiyorsun çocuk! Ailenin yanına mı postalıyım seni?”

“Yedikule’yi bana vereceksin. Yoksa anneciğine girdiğimde nefes nefese kaldığımızda heyecandan ölür kadıncağız. Olay basit, yedikuleyi bırak Beykoza git. Oralar daha bakir. Sen inşaa et.”

“gibime kadar yolun var huur çocuğu! Seni öldürdükten sonra içine bomba koyup havada patlatıcam seni aptal huur evladı. Hayatını gibtim senin.”

Bu pek beklediğim bi yanıt değildi Ogün... Şunun adresini bulun, hemen gidip kafasını uçurucaz. ÇABUK!

evde traş olup geldim devam

yok beyler iyi başlamıştım da sıçtım şuan. toparlamam lazım yarın devam