kalbimi gibtin be birader..

panpa ilk entryde gözlerim doldu amk çok doluyum bu aralar hemen duygusala bağlıyorum.

reserved.

cidden 2 damla akıttın kardeşim allah yardımcın olsun <3

Vay mk yeniyim he hikayeyi yazan adama en az 1500 karekterle icimi dokdum ama gondere bastigimda yenisi. Sozlugu kullan dedi napim lan ben her duruma rez rez diye yorum mu atim

Rezarvatuar

Kardeşim allah gönlünü her daim böyle temiz, yolunu açık etsin

Tutmazsa gotumu pandiklicem

kardeşim gözümden yaş getirdin, Allah yâr ve yardımcın olsun.

Kardeşim nerde oturuyorsun ayrıca lan olm kusura bakmada öyle babanın aqum

Lise 2 nin ilk döneminde ki karnede yine
aynı şeyler vardı. Babam yine bağırdı çağırdı beni daha çok sinirlendirdi.
Neden mi azmetmedim?
Çünkü insanın 1.yakını olan babamdan destek almadığım için.
Onun vereceği destek, bir arkadaş ile aynı değildi.
Lise 2 nin başlarında babam başka birisiyle evlendi.
Düğünde dışarıya çıkıp, ilk defa sigaramı yaktım.
Benden büyük bir üvey abim oldu ama yine seviyorum.

Lise 2 nin yarıyıl tatilinde eşek gibi sanayide çalıştım
Lise 2 ikinci dönem başladı ve yine ben okulda
sıkıldım, bunaldım ve sinirlendim.

lise 2 karnenin verilmesine 1 ay gibi bir sürede babam bana
"okulu bırak sana mı para harcayacam"dedi.
bende tamam dedim fakat;
"ulan adam en fazla 3 lira veriyorsun sanki bütün
gider bana gidiyor"diyemedim.

Lise 2 bittikten sonra okulu bıraktım.
Şimdi oto tamircide çalışıyorum ama çırak statüsünde.
Şuan bile babam devam ediyor bu hal ve hareketlerine.
Babam yüzünden okumadım biraz da bende vardı mallık, şuan onun yüzünden
yakınımızda ki anadolu lisesi öğrencileri benim ile dalga geçiyorlar
(bkz: bu hayatta ben ve bizler)

Demem o ki;
-Annenizin kıymetini bilin
-Hayalleriniz ne olursa olsun peşinden gidin
-Anneniz/Babanız hayallerinden vazgeçirmeye çalışıyorsa siz daha çok direnin
-Hayallerinizden sonra azim gelir unutmayın hayal ile azim doğru orantılıdır
-ALLAH HEPiNiZiN GÖNLÜNE GÖRE VERSiN

---THE END---

merak edenler için
(bkz: pöh olmak)

Lise 1 de yine çalışıyordum ama fazla
iyi değildi notlar.

hiç unutmadığım bir olay
yine arka mahallede bir çocukla kavga ettiğim
sırada şansıma bak ki bunu babama birisi
yetiştirmişti.

Kavgadan çıkmış arkadaşlarım ile
eve doğru giderken, babamın bize
doğru geldiğini gördüm.

Ne olmadığını anlamadan
yüzüme tokat attı ve ne olduğunu anlamadan
beni yere doğru ittirdi ve yerde çok kötü bir şekilde
tekmeledi, hemen araya girdiler zaten.
Duyduğum tek şey;
"Serseri mi olacaksın lan şerefsiz?"

ilk defa çok utandım lan.
Herkesin içinde beni dövdü ya o gün
babama karşı büyük bir kin duydum.

Cebimde 4 lira vardı.
Abim oda da bana paran var mı dedi
ben ise yük olmamak için;
"var abi sen merak etme" dedim
O gün ilk defa ağlamamak için kendimi baya zorladım.
O gün ilk defa hayatımda ki en iyi huylu yalanmı söyledim.

Lise 1 bitmişti. Lise 1 deki karnemi görünce bu sefer ciddi ciddi
beni evden kovdu.1 gün dışarda kalda gör bakalım dedi. Neden diye sorunca
"Okumanın değerini anlarsın"dedi.

Neyse ki aile dostumuz olan Gülay abla, babamdan oldukça yaşlıdır.
Babama söz dinletir;
"Bu çocuğa ne biçim sahip çıkıyorsun be adam"diyerek beni
tekrar evime sokmuştu

Lise 2 başladığında bütün okuma isteğim kaybolmuştu.
Astsubay olma hevesim yoktu hatta okuma isteğim yoktu.
Okulda devamsızlık yaptım ve veli toplantısında
bunu öğrendi babam.

Sevdiğim kızın, kızlarınarkadaşlarımın ve öğretmenlerimin yanında
bana bağırdı ve gururumu inciltti.
Okula gitmek istemeyen ben artık gitmemek için ölürdüm.

Abimin verdiği paralar ile birlikte babamın az da olsa
verdiği paraları biriktirip beşiktaş forması almıştım.
O gün çok mutlu olmuştum.

Yine babam kızmıştı ama yine mutluluğumdan
bir şey çalamamıştı...
Lise 1 in ilk dönemi yine karneye sıçmıştık.
1 lerden ordu olsa ABD ye kafa tutardı belki.

Babam artık alışmıştı dövmedi ama daha acısını
yaptı ve her zaman ki gibi hayallerim ile
dalga geçti ve beni hayallerimden biraz uzaklaştırdı.

Ama yine hayatta mutluydum.
Şey bide bir kızdan hoşlanmaya başlamıştım.
Yalnız lise hayatımda tek bir kere gidip hislerimi
söylemedim.

Bu durumda babamın etkisi vardı.
Bir de abimin öğüdü vardı.

Karneyi aldıktan 2 gün sonra
babam yanına çağırdı işte;
"Sanayide sana iş buldum yarıyıl ve yaz tatillerinde oradasın anladın mı?"
"A-n-ladım" dedim ama baba diyemedim.

Fakat olmaz baba diyemedim.
isetmiyorum baba diyemedim.
Abim gelmişti biraz babamı ikna etmeye çalıştı ama
abime de sert yapınca onaylanmış oldu.

Söyledikten 2 gün sonra gittim dükkanda
çalışmaya başladım.
Haftalık 15 tl verecekti ve yemek verecekti.
Patronun ismi Aydın.

Aydın abi ile tanıştım, konuştum işte.
Yarıyıl tatilimi sanayiden eve evden sanayiye
diye geçirdim.
içine kapalı bir çocuktum.

Okullar tekrar açılınca mutlu olmuştum.
Elime geçen en fazla 3 liraydı.
Abim gelince yalan yok 5-6 lira oluyordu.

Cebimde ki parayla su,simit alırdım.
Geri kalan 1 tl ile belki yarın vermesse
su için kalsın derdim.
Yazın o parayla bilen bilir meymuz alırdım.
tutukulu bir şekilde yerdim.

Lise 1 başladığı ilk gün sevindim belki
çalışır ve iyi bir üniversiteye giderim diye.

Abim de geliyordu bu arada şimdi bahsettim diye
yanlış anlaşılmasın.
Lise 1 döneminde geldiğinde beni
dışarı çıkarmış ve tavsiye ile birlikte yemek ısmarlamıştı.

"Bak okumazsan kötü olur" dedi ki hiç unutmam.
"Kızlarla fazla uğraşma hele bir oku sonra her şey ile uğraşırsın" dedi

Abim bana polis üniformasıyla fotorğaf gösterdi.
Arada sırada belki çok nadirdir bilen arkadaşlar daha iyi bilir
PMYO öğrencileri arada sırada Astsubay okullarını ziyaret ediyormuş
ya da herhangi bir etkinlikte bir araya geliyorlarmış.

Abimi, astsubay okulunda öğrenci olan birisiyle
fotoğraf çektirmişti.
Fotoğrafı görünce astsubay olmak istedim.
Hep hayalini kurdum.

biliyorsunuz pkk yine vardı, bizimde kanımız deli olunca
komandoluk falan akla geliyordu bu sebeple meslek seçimimi
askerlikten yana kullanacaktım nasipse dedim.

Lise 1 de ilk yazılılarımı çok iyi yaptım hatta
ben bile bu kadar iyi yaptığıma şaşırıyordum.
Sonra arkadaşlıklar ilerleyince okulu aksatmalar falan oldu.

Hiç unutmam, arkadaşlarla kafelere giderdik.
Cebimde para olmadığı için bir şey içmezdim.
Yemek yerlerine gidince yemezdim
Soranlara yok abi ben tokum derdim.

Lise de ilk defa futbola yakın oldum. Oynardım ama takımda tutardım
ama oyuncuları say deseniz sayamazdım
Lise 1 de yani 2006 yılı işte Galatasaray şampiyon olmuştu.
Ben Beşiktaşlıyım üçüncü olmuştuk ama galatasaray baya fark atmıştı.
Bende o zaman daha çok kenetlendim.

Güzel bir parça verelim hep dinlerim;
https://www.youtube.com/watch?v=KBLvT0_5IWU

Kendimi otomatik olarak 9.sınıf gibi görüyordum
Bu sebeple yavaştan efkarlı parçalarda dinlerdim
Babam buna bile laf ederdi.
Git ders çalış bunlar ile ne kazanacaksın demişliği çok vardır.

Gece yatarken hep annemi düşünürdüm.
Annem yine ölecekti ama olacaksa reşit yaşımda olsaydı.
En azından ufak çaplı komik tartışmalarım olurdu.
Beni biraz daha pataklardı.

Hiç yazmadığım bir olayı daha yazayım.
Bir keresinde bizim iki mahalle önümüzde olan
bir çocuk ile kavga etmiştim ve çocuğu dövmüştüm.
Yalan yok.

Çocukta babasını çağırmıştı ve babası beni çok kötü dövmüştü.
O gün gidip babama söylemedim biliyor musunuz?
Beni döver diye.
Dövmez ise laflarıyla döver diye korktum.

Babam vardı ama her iki türlü öksüz düm.
Hem annem ölmüştü bu sebeple öksüzdüm.
Hem de babam vardı ama yoktu annem vefat etmişti bu yüzden öksüzdüm.

ilk defa o gün çok kötü ağladım.
Babam vardı ama benimle ilgilenmiyordu.
dövdüğüm çocuğa özenmiştim,keşke birisi beni dövse babamda
beni döven çocuğu dövseydi.

Yıllar ilerliyordu.
Lise 1 olmuştum ve tak gib bir puanla
tak gibi bir okulu kazanmıştım.(Düz lise)

Yine babam ağzıma sıçmıştı.
Hatta (bulamayanlar var biliyorum amaa) 2 hafta para vermeyi kesmişti.
içimden şöyle demiştim

"Sanki her gün para veriyorsun amk"
Hatta odamda biraz gülmüş ardından
sinirden ağlamıştım.

Her ters hareketimden bir şey çıkarıyordu ki
hata çıkarıyordu.Bir keresinde
bana akıl verirken bir iç çekmiştim diye
söylemediğini bırakmamıştı.

Lise ye geçtiğim yıl, babamın bir arkadaşı var.
Hasan abi onun oğlu var ismi de Alihan.
Yüksek bir puan almıştı.
Sohbette bu durumdan bahsedilince babam beni
yanına çağırdı ve "görüyor musun bak ne kadar iyi bir puan olmuş"
"ama sen, senden adam olmaz" dedi.

işte ilk defa canım çok yandı ve ilk defa
kıskandım birisini.
Kendimce ulan bende etten kemikteyim o da ne farkımız var.
Niye o zeki ben gerizekalıydım dedim.

Gel zaman git zaman abimin yokluğuna da alıştım.
Babam ile olan münakaşalarımda yaşımla doğru
orantılı olarak arttı.

8.sınıfta iyice derslerden koptum
arkadaşlar ile sürekli internete gitmeye başladım.
Zaten cebimde olan en fazla 4 lirayla başka bir şey yapılmıyordu.

OKS denen illet tek korkumdu.
Babam,bu sınavdan kötü alırsam ağzıma sıçardı.
8.sınıfta harbi harbi savcı olmaya karar verdim.

Hatta o kadar istedim ki kurmadığım hayalleri kurmaya başladım.
Daha da güzeli daha önce hiç almadığım mutluluğu alıyordum
hayal kurunca.
Yemin ediyorum hiç soru çözmeyen ben haftada az da olsa 30 a yakın soru çözerdim.

Hiç unutmam babam benden ümidi kopardığı için,
soru bankası olan kitabımı arkadaşımdan istedim.
Doğum günümde hediye alırsan kitap al dedim.
biliyorum belki ayıp bir şeydi ama başka seçeneğim yoktu.

Kitabın ilk gelişiyle haftada çok az olsa da
daha önce hiç çözmeyen ben 30 soruya kadar çözüyordum.
En iyi olduğum ders tarihti.

Zaten açtığım siyasi başlıklar için de tarihime ve tarih hocama
borçluyum.
Bana iki defa kitap vermişti ödünç olarak.
Okuma kitabı bu arada.

Hatta sizlere hemen isimlerini yazayım ve kesinlikle öneriyorum
-Atilla ilhan'ın Hangi Atatürk kitabı
-Cemil Meriç Bu Ülke
-Abdülhamid'in Kurtlarla Dansı
-Kızıl Elma Ziya Gökalp

Karnem tak gibiydi yine.
Fakat kendime şöyle söyledim
"Daha yeni çalışmaya başladığım için büyük ihtimal"

Babam ağzıma sıçmıştı.
Biraz pataklamış ama daha çok laflarıyla dövmüştü.
"Senden adam olmaz"
"Sen kim okumak kim"
"bu gidişle okuldan alacağım" gibi bir çok şey söyledi.

Halam giel gittiğimiz bir gün halam bana
büyünce ne olmak istiyorsun demişti ben de tutkuyla
"SAVCI"demiştim halam tebessüm etmişti.

Ardından babam bunu duyduğu için gülmüş ve
senden bir tak olmaz boşuna konuşma demişti.

O gün ilk defa hayallerimi birisine anlatmıştım
O gün ilk defa hayallerim ile dalga geçilmişti.
O gün ilk defa hayallerin her ortamda anlatılmayacağını öğrenmiştim

Sabah olmuş ve cenaze için biz önceden
gitmiştik dayım,ben, abim ve babam.
Öğlen annemi toprağa verdik
sonsuza kadar daha doğrusu hesap gününe kadar.
1 ay sonra istdiğiniz kadar inkar etsenizde
ilk gün ki acıyı duymuyor, duyguları hiss etmiyorsunuz.

Alışmıştım annemin yokluğuna, sabah abim
beni kaldırır okula benim için kahvaltı hazırlardı.
Bazen geç kalkınca kahvaltı hazırlamadan
giderdi okuluna benim okulum 1 saat geç başlıyordu.
Kendim hazırlardım kahvaltımı.

Arada sırada babam gelir benimle yerdi.
Sohbette ederdik ama daha çok evde ekgib bir şey var mı?
benim gözlüğümü gördün mü? gibi konuşmalardı.
Hiç babam ile dertleşmedik.
Yani hiç bana gelip sevdiğin birisi var mı? demedi

Sağolsun5-6 ayda bir paraya ihtiyacın var mı derdi?
"Yok" sağol baba derdim.
Mahçup olurdum hem de yük olurdum.
Zaten kredi borçları vardı bir de ben olmayayım dedim.
O zaman çocuk olduğumuz için almadığmız 3-4 lira bile
belki borcumuza yardımcı olur diye düşünürdüm.

Seneler git gel babam ile hep aynıydık ta ki
lise çağına kadar.
Lise de neyin ne olduğunu daha iyi anladığım için
daha fazla zıtlaşırdık.
Arada sırada karşı gelir, dayak diyene kadar
terslerdim.

Ben 8.sınıftayken abim PMYO asil olarak girmişti.
Abim bulunduğumuz yerin dışında bir yere gidecekti.
Abim bu haberi verdiğinde ilk defa babamın yüzünün
güldüğünü gördüm.ilk defa abimi tebrik etti ve öptü.

Gideceği için abim ile kavga bile etmiştim.
"Annem gibi bırakıp gitme" demiştim.
Yine 2 gün sonra barışmıştık.

Adana da bulunan tam ismini bilmiyorum polis okulunu
kazanmış ve oraya gitmişti.
Evden bir kişi daha eksilmiş ve babam ile kalmıştım.
Hatta evde tek ben vardım da diyebilirim.

Bi gibtir amk