Hala olayın mutluluğunu yaşıyorum beyler. Adeta bir ajan gibi iz sürdüm ve bu olayı gerçekleştirdim. inanmayanlar beni tanımıyordur zaten. Yaptığım iyilikleri anlatmayı hiç sevmem ama örnek almanız için anlatıyorum. Neyse olaya geçeyim. Ankara'da oturuyorum beyler. Tam bentderesinde dilenciler vardır. Her gün ordan geçerim bende ve hep aynı çocuğu görürüm. Aynı yerde, aynı saatte. Ama çocuğu görmelisiniz beyler beyaz tenli, masum ve çaresiz. Gözleri çökmüş vaziyette. Ne yapsam ne etsem diye 3 gün 3 gece düşündüm beyler. En sonunda takip edip nereye gittiğini bulmaya karar verdim. O gün geldi dolmuştan indim, akşamdı. Çocuk orada oturuyordu aynı masumluğuyla. 2 saat kadar bekledim. Çocuk hareketlendi, başladım takibe. 2 sokak yukarıda bir tane gecekonduya girdi, ardından gittim. Kapıyı çalsam mı çalmasam mı bilemedim. Ama o çocuk için herşeye değerdi. Kapıyı çaldım, babası sandığım bir adam açtı kapıyı. Dilenci çocuk burada mı dedim. Yok dedi. içerden çocuğun ağlama sesleri geliyor. Tüylerim ürperdi beyler. Çocuğu dövmüş herhalde diye düşündüm ve hiç duraksamadan adama kafa attım. Durmadım, giriştim. Adam kaçana kadar vurdum beyler.. Ellerim kanıyordu. Bir yandan vuruyor bir yandan sövüyordum. içeri girdim çocuk ordaydı, ağlıyordu. Babam nerede dedi ? Artık baban yok dedim. Ağlaması durdu. Gel dedim geldi çekine çekine. Çıktık evden polise gittik. Polislere anlattım durumu. Teşekkür ettiler. Polise teslim ettim yavrucağızı. Şimdi yurttadır herhalde. Bu da böyle bir güzel anı olarak kaldı bende. O çocuğa yeni bir hayat verdim beyler.