Beyler ana avrad söveceksiniz biliyorum, harbi yatıp uyumam lazım sabah 5:30 da kalkıp gibtirolup gidicem. Dediğim saatlerde toplu ve uzun şekilde partları atarım. Tekrardan kusura bakmayın. Ayraçları koyun bekleyin.

Sıkılmıştım ev ortamından. Dışarı çıkıp dolaşacaktım biraz.Tek başıma tabii..

Gene evdekilere bişey demeden çıktım dışarı.Çok geçmeden telefonum çaldı, geçen gün takıldığım arkadaş grubundan bi kız aradı. Açtım telefonu;

+Efendim
-Benim "... " napıyosun. Nerdesin
+Dışardayım dolaşıyorum biraz,sen napıyosun
-Hiiiiç okuldan çıktım şimdi. Yürüyorum.Müsaitmisin?
+Musaitim noldu?
-Bizim buradaki kafede oturalımmı biraz?
+tamam 15 dakkaya ordayım.

Çok tuafıma gitmişti.Bu tiple bu sıfatla, biri benle oturup takılmak istiyor. Bunu yapmak isteyende bir kız, salak bir sırıtma vardı suratımda.O eski emre değildim sanki artık.Önceleri utanırdım kızlarla konuşmaya, dilim dolanırdı saçmalardım.Ama bu kızla telefonda öyle akıcı konuşmuştum ki kendim bile inanamadım.

Kızın davet ettiği kafeye gittim. Yanımda allahtan param vardı biraz. Abim önceki günden para vermişti.

Kızın muhabbeti saçmaydı aslında. Gittiği okulda bi kız oğlanla tuvalette sevişmiş falan. Salak salak konuşuyor. Sıkılmıştım aslında.Çaktırmıyordum ama. Kız da fena sayılmazdı aslında. Konuyu değiştirmesini bekledim sürekli.

"Ya bizim evin olduğu sokakta çete gibi 4-5 tane barzo var. Okul çıkışlarında falan okul kapısında bekliyorlar.Ben babama falan söyledim, onlarda polise falan haber vermişler. Polislerinde bi tak yaptığı yok, anca arabayla dolaşıyorlar okulun önünde"

Bunu neden bana anlattığını anlamadım."Dikkat et kendine, gerekirse baban zütürüp getirsin seni okula" dedim."Yok ya,o beni çok takmaz. Bende pek hoşlanmam zaten bu tür şeylerden"

Muhabbetin gidişatı bu konuyu deşiyordu sürekli.Bu okuldan 2-3 km ileride olan bi meslek lisesinden geliyormuş bu tipler öğrendiğim kadarıyla. Toplu gezerlermiş hep.

1 saat kadar oturduktan sonra kalktık. Hesabı ödedim. Eski emre olmadığımın farkındaydım artık. Sadece 1 ay içinde az da olsa değiştirmiştim kendimi. Kız gitmeden önce "bu arada saçların çok güzel duruyor, yüzüne tam oturmuş. Sakın onun bunun lafına bakıpta kestirme"

Sanki daha önce saçım ve tipim hakkında dediklerini biliyormuş gibi konuştu. Biraz tuaf oldum."Sağol" diyebildim sadece."Görüşürüz" dedi. Bende eve doğru yavaş yavaş yürüdüm.

Ertesi gün erken saatlerde kızı aradım. Kız telefonu açtı. Daha gitmemiş okula.

+Alo, rahatsız ediyorum bu saatte kusura bakma, okula gittinmi diye sorucaktım
-Yok daha hazırlanıyorum, gidicem birazdan. Noldu ki?
+Birazdan evinin önünde olucam. Beraber yürürüz belki okula
-Tamam olur da,niye noldu birdenbire?.Saat de çok erken, zahmet olmasın sana?
+Ne zahmeti ya.Uyuyamadım bende gece boyunca.Az muhabbet ederiz yürürken de
-Tamam bekliyorum seni o zaman.

Sessizce hazırlandım çıktım dışarı. Dün geceden itibaren kendimi kavgaya pgibolojik olarak hazırlamıştım. inanılmaz bir heyecan vardı içimde. Aklımda pgibopatça bir plan vardı.

Evet,o tipleri gördüğümde aralarına dalacaktım.Bu 1 ay içinde bana neler olduğunu anlamıyordum. Evden çıkmaya bile korkan ben,4-5 kişinin arasına dalmayı hayal ediyordum kafamda. Sürekli içimden "ya hışnarlarsa beni?" diye düşünmeden edemiyordum. internetten okuduklarımı sürekli tekrarlarladım içimde;

"Kavga esnasında asla panik yapmayın. Kavga edeceğiniz kişi veya kişilerle elinizden geldiğince göz teması kurun. Elinizde olmadan dizleriniz ve dudaklarınız titreyecek. Bunu engellemeniz mümkün değil. insanın doğasında olan birşey. Sadece karşı tarafa, vücudunuzdaki adrenalini hissetirmeyin. Sakin olun ve karşı tarafa sürekli aşşağılar bir şekilde gülün.Bu onları pgibolojik olarak yıpratır.ilk hamleyi yapma olanağı sağlar"

Nerden aklıma esti birden bunlar bilmiyorum.Çok heyecanlıydım. Belkide güçlenmiştim. Hepsini orada yere serebilecektim.

Bu kadar cesaretli davranmamın sebebi ise, kaybedice birşeyimin olmamasıydı. Ailem dahil, toplumdaki herkes dışladı beni. Herşeyi göze almıştım, yılların acısını çıkartacaktım belkide bugün...

Saat 2.30 olmuştu.Tam kalkıp biraz yürüyecekken sokağın karşısından 4 tane barzonun geldiğini gördüm. Ellerinde sigara,her 3-4 adımda bir yere tükürmeler.Tam tarif ettiği tiplerdi bunlar. inanılmaz bir çarpıntı başladı kalbimde. Olduğum yerde durdum bir süre. Bunlar sokağın başında durdular. Kaldırıma oturdular. Derin bir nefes aldım ve yürümeye başladım oldukları yere doğru. içimden sürekli "sakin ol" diyordum kendime. Dizlerim titriyordu. Yaklaştım yanlarına.Tip tip bakmaya başladılar bana. Kimi sigarasını söndürdü. Kimi olduğu yerden kalktı. içlerinden biri önüme geçip;

+Ne bakıyon lan sıfatını gibtiğim

Yüzüne bir süre baktım. Ağzı bildiğiniz döl gibi kokuyordu amk. Burnum düştü.1-2 adım geri gittim. Burada başlatıcaktım kavgayı. Sağ bacağımı geriye aldım.Sol dizimide çapraz şekline getirdim ve bir süre bekledim. Diğerleride kalkıp etrafımda çember oldular. Yaşları belki 18 vardı.4 üde fiziksel olarak benden üstün değildi. Arada görülür bir fark yoktu. iyice odaklanmıştım. Sakinliyordum.Mantıklı düşünmeye başlamıştım artık.Bu kafasını ileri almış suratıma sıfır bir biçimde sürekli üzerime yürüyor.Ben ise dövüşü başlatıcak darbeyi atmak için sürekli mesafe kolluyorum.

Vay anasını adam 2 gün antreman yaptı 1v4 atıyor. Kurgu gibi ama sarıyor.

Sabah uyandım. Kaslarımda inanılmaz bir acı vardı. Yerimden kalkacak halim yoktu. inleye inleye yatakta sırt üstü doğruldum. Pencereden dışarı baktım. Yağmur yağıyordu. Sebepsiz yere mutlu oldum.1-2 dakika o şekilde dışarıyı izledim. Tekrar söylene söylene kalktım yataktan. Bacaklarım sanki bana ait değildi. inanılmaz bir acı hissettim. Dizlerim titriyordu. Sağ sola tutuna tutuna mutfağa gittim. Bizimkiler evde yoktu.25 lira para vardı cebimde.Onu aldım. Montumu giydim çıktım dışarı.

Yürümekte zorlanıyordum. Hava da çok güzeldi. Daha sonra, dün internet sitesinde okuduğum birşey aklıma geldi;

"Antrenman aralarında, mümkünse gideceğiniz mesafelere hafif tempo koşarak gidin. Kondisyonunuzu arttırır, sonraki antrenmanı kasılmadan daha rahat yaparsınız."

Doğru düzgün yürüyemiyordum bile.Ama takmıştım kafaya, güçlenecektim.

Hastanede olanları özet geçiyorum. ilgilendiler.Israr etmeme rağmen evdekileri aradılar. Babamla annem apar topar geldi. Babam o halimi gördüğü halde "dayak mı yedin lan gene" dedi."Dayak yedim evet, analarınıda gibtim ama" dedim. Kız güldü. Annemde "sus babanla nasıl konuşuyosun sen" dedi. Bende güldüm.Öyle kaynadı mevzu. Babam da genelde beni giblemediği için,pek uzatmadı kapattı konuyu çıktık hastaneden.

Ertesi gün kulağımda dehşet bir ağrı vardı.Zar zor kahvaltı yaptım. Telefona mesaj geldi. Kız atmıştı mesajı."Nasıl oldun" yazmış. Bende "iyiyim herhalde."dedim. Yemeğimi yedikten sonra tekrar kapattım kendimi odaya.Diz kapağıma darbe almama rağmen herhangi bir ağrı hissetmiyordum. Zamanında çalışmamın meyvesini yiyordum şimdi. Sadece çömelmeye çalışınca kenarlar zonkluyordu. Onun haricinde bir sıkıntı yoktu.

Asıl aklıma takılan şey"10 kişi gibicez"demeleriydi. Burası küçük bir sokak olduğu için dikkat etmem gerekiyordu,o tiplerle her an karşılaşabilirdim.Bi plan yapmam lazımdı.
Diğer günlerde evden hiç çıkmadım. Markete bile gitmedim. Hafif hafif antrenmanlarıma başladım gene. Tekmelerimi geliştirmem gerekiyordu.Bu kadar darbe almamın sebebi,o anda tekmeyi sağlam atamamamdı. Ayak ağırlıklı antrenmanları yaklaşık 2-3 gün devam ettim. Haraket edemeyecek hale gelinceye kadar yaptım. Daha sonra kol antrenmanlarına geçtim. Kondisyon arttırıcı haraketlerede ağırlık veriyordum bir yandan da.Daha da güçlenmem gerekiyordu..

Eve yürürken de aklımda hep o tipler vardı. Kız anlatınca pek bişey hissetmemiştim aslında.Ama sonradan saplantı haline getirdim iyice. Sebepsiz bi nefretle doldu için. Kıza zarar verebilirlerdi zamanı geldiğinde.

Eve gittiğimde ağır antrenman programıma devam ettim. Artık eskisi gibi zorlanmıyordum. Aklımda sürekli o kız vardı.Onu düşündükçe, çektiğim acılar tatlılaşıyor, acıdan ziyade zevk vermeye başlıyordu. Artık hem fiziksel hem pgibolojik manada kendimi geliştirmiştim. Artık benim için söylenen kötü şeyleri takmıyordum.En iyisi takmamaktı.

Bişeyler yedim. Uzandım yatağıma. Telefona mesaj geldi;

+Eve geldim,ee napıyosun? Biliyorum konuşalı çok bi zaman olmadı ama can sıkıntısı işte :D
-Napiyim oturuyorum. Bende geldim eve egzersiz yapıyorum biraz.Sen napıyosun?
+Oooo,ne egzersizi bu ?
-Genel kondisyon arttırıcı, güçlendirici şeyler işte.
+Çok iyi, aynen devam et.Normalde de fit bir vücudun var. Bide geliştirirsen dehşet olursun.

Bu yazıyı okuduktan sonra bi mutluluk doldu içime tekrardan. Küçüklüğümden beri ilk defa birileri benimle böyle konuşuyordu.

-Bu arada soruma cevap vermedin.Sen napıyosun?
+Napiyim, televizyon izliyorum.
+Neyse ben tutmiyim seni çok,bi durum olursa ararım seni konuşuruz
-Tamam

Tekrar uzandım yatağa, uyudum biraz.

O tipler aklımdan çıkmıyordu hiç. Daha önceden de söylediğim gibi, nefret kusuyordum adeta. Sinirden kalktım, duvara öğrendiğim tekniklerle yumruk atmaya başladım. Artık ellerimde acımıyordu.2-3 yumruk attıktan sonra sağa ve sola manevralar yapmaya başladım. Sağ sol kaçışlarım çok iyiydi. Gelişiyordum her geçen gün..

Koşmaya başladım. Acıdan ağlamak üzereydim.Ama aldırmadım. Güçlü olacağım zamanları hayal ettim hep.Bu bana güç veriyordu adeta.

Sokağın bittiği yerde bir kahvaltı dükkanı vardı. Orada birşeyler yiyecektim. Oraya kadar koşarak gittim. Artık adım atacak halim yoktu. Bulduğum ilk masaya oturdum.

Sanki bir daha yemek yiyemeyecekmiş gibi yedim. Doymuyordum bir türlü. Yedikten sonra kalktım.Kas ağrılarım inanılmaz derecede devam ediyordu. Aynı şekilde,eve hafif tempo koşarak gittim. Kendimi tekrar yatağa attım ve uyudum.

Uyandığımda 2. antrenmana başladım. Bacak haraketlerini yaparken acıdan ağlayacak gibi oluyordum. Daha sonra kol haraketine geçtim. Ondanda 6 tane yaptım. Tekrar bişeyler yedim ve dinlendim.

Akşam 9-10 sularında ailem eve gelmişti. Beni hiç giblemediler gene. Selam bile vermediler. Salona oturdular.

Daha sonra dövüş tekniklerine baktım biraz.Bir haraket dikkatimi çekmişti. Videonun başında şöyle bir yazı vardı;

"Bu haraketi, gerçekten birileri canınıza kast ettiğinde uygulayın.Az sonra görecekleriniz, birisi annenize küfretti diye yapılabilecek şeyler değil.Öldürmeye yönelik haraketlerdir"

Videonun başında, gırtlağa yapılabilecek darbeleri gösteriyordu. Parmağı mızrak şekline getirip ileri doğru bastırmak.Çenenin alt kısmına sağlam bir yumruk, göze mızrak şeklinde parmak atma vb.vb.Yüzlerce bu tarz hareket vardı

"Ulan nerden bulaştık şu belaya" dedim kendi kendime.Bi anlık gaza gelme sonucu, belki zütümden olacaktım lan. Tamam,kendimi geliştirdim. Kız arkadaş bile yaptım. Pgibolojim düzelir gibi oldu ama, yeri geldiğinde hayatımı gibecek hatalarda yaptım. Pişmanlık duyuyodum. Nerden bulaştım o muallaklere diyorum, kızıyorum kendime sürekli. Bundan sonrası artık cacığa bağlamıştı. Adamlar resmen beni arıyordu sokak sokak.

Gaza geldim kardeşimi dövecem

Okul zili çalmıştı. Bekliyordum.Yaklaşık 2-3 dakika sonra kız da çıktı okuldan. Beni gördü hızlı hızlı yürümeye başladı. Bana yaklaştıkca yüz ifadesi değişmeye başladı. Hızlıca koştu. Hiçbirşey demeden kolumdan tuttu ve yürümeye başladık. Sokağın bittiği yerde durdu ve bana baktı.

+Naptın sen?

Aldığım darbelerden olsa gerek, duyduğum şeye anında cevap veremiyorum saçmalıyordum resmen

-Bişey yapmadım ya ne diyosun
+Bu suratının hali ne,kulağında kanıyor. Tahmin ettiğim şeyi mi yaptın?.Hiç bahsetmemeliydim sana. Yürü hastaneye gidiyoruz.
-Bişeyim yok.Eve gidip buz koyarım sorun olmaz.
+Kes sesini yürü dedim.

Hastaneye gidersem mutlaka annemin babamın haberi olurdu.Ama dinlemiyordu beni.

Geçen gün, beni kolumdan tutup soru soran herifin tipini çok iyi hatırlıyordum. Oralardaki esnaf büyük ihtimalle tanır diye, gördüğüm ilk dükkana daldım.

+Abi selamunaleyküm, bişey soracaktım ben
-Buyur kardeşim

Adamın tipini detaylı bir şekilde tarif ettim.Şanslıyım ki,herif biliyormuş kim olduğunu. Adını tam detaylı hatırlayamıyorum beyler.xxx şeklinde yazıcam

-Buralarda gezer, çay ocağında olur genelde. Hayırdır bi problemin mi var arkadaşla? Kendisi sorunludur çünkü biraz.
+Yok abi ya,merak ettim öylesine.Bi sebebi yok. Neyse,kolay gelsin.
-Sağolasın

Bıçak sırtındaydım, adamı araştırırken dikkatli de olmam gerekiyordu. Kesin şüpheli durumdaydım. Benden önce,o beni farkederse giber atardı beni. Etrafta çok dolaşmadan tekrardan koşar adımlarla eve gittim.En azından, nerede takıldığını öğrenmiş oldum. Bundan sonrasını tamamen profesyonelce oynamalıydım.En ufak bi hatada züte gelebilirdim.

Evdekilere, sadece okulun önünde olanları anlattım.Son anda dedikleri şeyden hiç bahsetmedim. Sürekli kafamda kuruntular yapıyordum. Polise gitsem giblemezlerdi herhalde. Adamlar resmen tehdit etti beni.

Abilerime söylemeyi düşündüm.En büyük abimin müptezel birkaç tane arkadaşı vardı. Belki onları toplayıp gibebilirdik ebelerini.Ama zütüm yemedi abime söylemeye.Ne tepki vereceğinide bilmiyorum.

Uzun süre evden çıkmadığım için,bir sıkıntı basmıştı içime."En kötü ne olur, çevirir giberler" düşüncesiyle çıktım dışarı dolaşmaya.
Sürekli etrafı kolluyorum, arkama bakıyorum. Paronayak oldum iyice. Fiziksel olarak bi sıkıntım yoktu. Ağrılarım geçmişti. Tekrardan 2-3 kişinin arasına dalabilirdim bu halimle.
Belediyenin parkına gidip biraz oturdum. Kafa dinledim. Hava soğuk olduğu için kimse yoktu çevrede. Sağ taraftan 5-6 kişinin geldiğini gördüm. Büyük ihtimalle beni arıyorlardır diyerek oturduğum yerden kalktım, aksi yöne doğru hızlı adımlarla yürümeye başladım. Bunlara karşı koyamazdım.Hem yaş olarak,hem de fiziksel olarak benden üstünlerdi. Adımlarımı hızlandırdım.Bi börekçiye girdim apar topar. Girer girmez arkalarından baktım. Galiba benimle işleri yoktu.Ben yanlış anlamıştım belkide.

Börekçiden çıktım. Kaldırımda yürürken 18-20 yaşlarında bi tip kolumdan tuttu."Selamun aleyküm kardeşim, buralarda emre diye bi çocuk varmış ya.Tanıyomuş burada oturanlar.Sen tanıyonmu, neyin nesidir bu tip?"

Bu lafı duyunca başımdan kaynar sular döküldü resmen. Kolumu bıraktı "valla bilmiyorum abi, benin tanıdığım bi emre var da,bi olay olmuş geçenlerde okulun önünde,o olaydan sonra taşınmışlar diye biliyorum"

Bunu nasıl söyledim bende bilmiyorum. Hiç duraksamadan takır takır saydırdım herife.

"Hadi ya,sen nerden biliyon arkadaşı falan mısın"
"Yok abi,bi arkadaşımın arkadaşı kendisi. Bana da arkadaşım söyledi taşındıklarını"
"Ha tamam karşim, hadi allaha emanet"

Bunu dedikten sonra gitti. Ulan resmen adım yayılmış mahallede. Korkudan altıma sıçacak gibi oldum. Apar topar kaçarak eve gittim. Beni arıyorsa, tipimden tanırdı kim olduğunu. Veya tanıdı, nerede oturduğumu falan öğrenmek için takip etti çaktırmadan. Kafamda kuruntu yapa yapa iyice sıçma moduna girdim. Girdim eve, kapattım kapıyı oturdum biraz. işler sarpa sarıyordu resmen. Diğerleride bu adam gibiyse, zütümden kan alırlardı.

Beyler bi 2 saat sonra devdıbını getiricem. Bilgisayarda halletmem gereken ufak tefek işler var. Onları bi bitiriyim rahat rahat yazıcam sizde okursunuz.Şimdilik hoşçakalın.2 saate burdayım.

Bu arada,bu yazdıklarım başımdan geçen olaylar.Şimdiki halimi söylersem hikayeyle ilgili spoiler vermiş olurum. Bugün akşama doğru biter herhalde. Hadi allaha emanet...

1 2 ve 3... zorlanmadan yaptım. Hatta 5 e kadar çıktım. Nasıl oldu bende anlamadım.2 senedir ilk defa yüzüm gülüyordu. Olduğum yere düştüm. Tavana baktım. Belki bende başarabilirdim. Bende güçlü olabilirdim. Bunları düşüne düşüne yerden kalktım. Ufak tefek şeyler atıştırdım. Odaya tekrar girdim kapıyı kitledim.

Diğer hareketlere de baktım.Ama onları yapacak kadar enerjim yoktu. Bilgisayarı öylece bırakıp yatağa gittim. Kafamı yastığa koyar koymaz uykuya daldım..

git ekmek ye orosbu çocu

Gittim eve. Kimse yoktu gene. Oturdum salona. Düşünüyordum.Nasıl sağ sağlim kurtulabilirdim işin içinden.

Bir ihtimal, hepsini farklı yerlerde tek yakalasaydım belki kurtulma ihtimalim vardı. Teke tek girebilecek potansiyel vardı. Zorlanmadan o kavgadan iyi bir sonuçla çıkabilirdim.Şimdilik buna yoğunlaştım. Hepsini farklı mekanlara dağıtıp yapışmalıydım muallaklere.Bu plan mantıklı gelmişti.Ama nasıl, nereye ve hangi bahaneyle zütürecektim bilmiyorum. Mahalleden tanıdıkları mutlaka vardır hepsinin. Onlardan bir şekilde bilgi toplayıp birşeyler yapabilirdim. Evet,artık faaliyete geçmem lazımdı. Geçen her saniye kayıptı benim için. Tekrar toparlanıp dışarı çıktım.

jeff the killerın hikayesi geldi aklıma amk tırsmaya başladım şimdi sana muallak dedim diye beni bulup gibmessin dimi panpa