Tam bir sayfa daha çevirecektim ki Mete artık yeter kardeşim şimdi biraz uyuyalım kalktığımız da kalan kısmı da okuruz dedi. Mecbur kabul ettim amık bana kalsa uyumak istemiyordum ama vücut dayanmayacaktı artık o kdar hüzne ve uykusuzluğa. O günlerden sonra derin derin uyuyan ben yeniden uykusuz günlere alışmam oldukça zor olacak gibiydi.

Son bir sigara son bardak kolamı da içtikten sonra Metenin gösterdiği yere yattım üzerimi felan değiştirmedim ha öylece yığıldım. Ağır içkili olduğuınuz bir gün eve geldiğiniz yattığınız gibi yüzü koyun serili verdim yatağa. Saat sabahın 6 buçuğuydu uykuyu bulduğum zaman.

Birkaç dürtükle uyanıverdim. Hala uykusuz bir o kadar da sersemlemiştim. Uyandıran vefasız Mete biniydi. Kalk lan kalk kahvaltı hazırladım. istemeye istemeye kalktım Saat kaçtı ne zamandı hiç umurumda değildi. Kalktım yüzümü yıkarıp üstümü başımı düzelttim.

Birkaç dakika sonra Masada bekleyen Meteye katıldım Mete vefasızı yine vefasızlığını göstermiş. Yemeğe benden önce başlamıştı. Çayımı doldurdum yemeğe başladım amık Meteye bakmadan sadece karnımı doyurmak için yiyordum.

Derken Mete elimi tuttu. Tamda zeytinlere uzanırken. Ama bir tuhaflık vardı, tırnakları uzun ve sivri elleri ise et renginden çok bir cesedin ellerine benziyordu. Kafamı çevirdim. Mete odaklanmış bana bakıyordu amık Gözleri simsiyahtı, öyle gözünün aklığı felan yoktu lan bildiğin simsiyahtı saçlar havalanmış oraya buraya uçuşmuştu. Yüzü kırış kırış sanki 70 yaşındaki dedelerin yüzüne dönmüştü yüz kasları sanki bir kaç aylık cesedin kasları gibi hafiften çürümüştü.

O an onu görür görmez hiç hareket etmedim amık refleks olmuş artık amık normal karşılıyordum böyle şeyleri düşündüğü tek şet kıprdamazsam belki birşey yapmazdı.
Korku değil artık tamamen rahatsızlık duymaya başlamıştım. Yeter diyordum içimden neler gelecekti daha başımıza.

Neyse ama düşündüğüm gibi olmadı kıpırdamadım ama o yinede dev ağzını açtı ve masa da bir şey aldı ve tam karşımda salladı.

Aman Allah'ın bir göz masadan çürümüş elleriyle bir göz almıştı amık. Benim yüzümdeki dehşetten mutluluk duymuş olacaktı ki tebessüm ederek ağzına attı gözü ve çiğnemeye başladı lanet mahluk.

içime dolan korku ve nefretle hemen masaya baktım biraz önce peynir yediğim tepsinin üzerinde şimdi Teonun bir gözü oyulmuş çürümekte olan kafası vardı. Kalbimi ele geçiren dehşet ve adrenalinle hemen ayağa fırladım ama Mete bu hareketimi beğenmemiş olacak ki. Anlamadığım bir kaç kelime söyleyip beni olduğum yerden havalandırıp karşı duvara sabitledi. Amık hareket edemiyordum bir yandan da ölesiye korkmaya başladım ne kadar hareket etmeye çalışsam da sanki vücudumdaki her hücreye binlerce ton ağırlık yüklenmişcesine kendimi ağır hissediyordum.

Mete korkutucu bir hızla masadan kalkıp tam karşıma geçti. Eğilip bükülüyor her hareketinde iğrenç bir kemir kıtırtısı seni yükseliyordu eklemlerinden. Ağzını yılan gibi açtı ve binlerce erkek ve kadın sesinin aynı anda çıktığı ses telleriyle konuşmaya başladı.

-Benden kaçacağınızı mı sandınız? Ben zaten konuşamıyordum konuşsam da cevap veremezdim, vermezdim zaten ne diyecektim ki
-Ahahahahaha. çok korkutucu cızırtılı ve yankılı bir kahkaha attı.

Bir an da o korkunç kahkahayı bir ses kesti derinden gelen bir ses. Her yerden yükselen bir ses. Allah'ın daveti böldü ifritin zafer dolu kahkahasını. Kudretliydi fakat bilmiyordu ki asil zafer inananlarındır.

Allah-u Ekber, Allah-u Ekber... ...

Beni bu dehşet verici kabustan Akşam ezanı uyandırmıştı.

Ananı gibim öyle bir korku yok. Bir yandan Allah'a şükürler ediyordum bir yandan da sövmediğim şey kalmadı. Hemen yataktan doğruldum.

Sövüyorum bir yandan Ananı gibim huur evladı. Bir yandan başımı kollarımın arasına almış kendime gelmeye çalışıyordum bu ne amık ya bitmeyecek mi bu gibik hayat. Elimde hiçbir şey kalmamıştı. Paranın dıbına goyim eski 1000 lirayla üniversite okuduğum zamanlara dönmek için neyim var neyim yok verirdim. Evin dıbına goyim o huzurla uyuduğum yurt odama dönmek istiyordum. Standart bir öğrenci olarak yaşamak istiyordum bu kadar amık işte. Para lanetini de getirmişti.

Ezan bitti. Öbür odadan Mete esneye esneye gelmişti. Geriliyor esniyordu anca bin. Benim bembeyaz yüzümü görünce hemen endişeyle yanıma fırladı. Terlemişim amık o kadar terlemişim ki gömlek sırılsıkam. Tenim beyaz gömleğimden görünüyordu.

Yanıma oturdu hemen ne oldu kardeşim felan o da afallamıştı amık. Gözlerinden belli oluyordu binin korkusu. Önceden müşrik bi bin olan bu tip olaylarla dalga geçen Mete 4 sene de korkunun en saf halini içinde hissetmeye başlamıştı. En korkutucu beyler göremediğinle savaşmak.

Hırsızlık damgasının yüzüne vurulması en kötüsü buydu. Yarım saat kadar kendime gelmeye çalıştım ağlıyordum amık yitip giden hayatıma ağlıyordum.

Yüzümü yıkadım bir şeyler yedim ama Meteden de benden de gram ses çıkmıyor. Ağzımızın şıpırtısı hatta nefeslerimiz bile çok sessizdi. Korkuyorduk amık yalnız kalmaya, uyumaya korkuyorduk.

Biliyorduk ki hiçbir zaman yalnız değildik. Hissedebiliyorsunuz beyler sokakta yürürken sizi takip eden biri varmış gibi oluyorsunuz beyler. Oda da tek kaldığınızda gözlendiğinizi hissediyorsunuz. Üzerinizde sürekli bir ağırlık sürekli bir isteksizlik olduğunu hissediyorsunuz. Hayatınız rutinleşiyor. insanlardan kaçar hale geliyorsunuz.

Benim 3 senem aynen böyle geçti beyler okula git gel evden dışarı çıkma. Arkadaş edinemedim insan içine çıkamadım alkolü bıraktım. 3 sene de tek bir cinsel tecrübem olmadı sadece kaldım öylece sadece düşünüyordum. Param var ama yiyemiyordum amık.

Neyse amık. Kalktık yemekten sigaralarımızı içtikten sonra defterin başına oturmak için uzunca bir zaman bekledik gece 10 cıvarlarıydı sanırım. Mete aldı bu sefer defteri eline o okuyor ben dinliyordum.

Bismillah dedi Mete ve başladı 166. sayfayı. Masamızın üzerinde 2 bardak fanta bir küllük bir paket kısa mavi lark yarım pakette kırmızı winston soft vardı.

166. Sayfa Mete okuyor arada kola ve sigara fırtlatıyordu.