kız arkadaşım melis de istemişti oraya gitmeyi. ismini veya nerede olduğunu söylemeyeceğim bir avmnin son günüydü. şirket battığı için elimizdekileri de salalım gitsin mahiyetinde kapanış indirimleri yapıyordu.

öğle vakti kredi kartı ödemelerim için bankaya gitmiştim. yaşanan aksaklık ve sistem arızaları banka kapanış saatine kadar beklememe neden oldu. oradan çıkıp eve gittim, duşa girdim ve melisle buluştum. saat 9 civarıydı. mağazalarda ürün kalmamış olmasından korkarak girdik içeri. müşteri sayısı azalmıştı ve acele etmeliydik.

derken melis karnını tutarak öne doğru eğildi. olayı anlamıştım birkaç gündür regl sancısı ile boğuşuyordu. elinden tuttuğum gibi tuvalete zütürdüm.

mağazamız kapanacaktır, lütfen çıkışlara ilerleyin.

-melis,iyi misin?
-birazdan çıkıyorum.

5dakika sonra kapının önünde çömelmiş melisi beklerken ışıklar söndü. avmde kilitli kalma serüvenimiz başlıyordu

edit:takip eden, şuku,çugu veren, yorumlarıyla,entryleryle hikayenin devam etmesini destekleyen herkese teşekkürler. hadi uyku zamanı

edit2:uykulu yazdığımız için sonunda dinleyen ve yazan olan ben de şaşırdık ne anlatmak istediğimi anlatamadım. şimdi son'u güncelledim. bitiren arkadaşlar yeniden okurlarsa daha rahat anlayabilirler

edit3: (bkz: bir dal sigara için mafyaya bulaştım) yeni hikayeyle devam beyler

silahtan çıkan mermi gibime girdi o günden beri cansucuğum ve melisciğimle kankayızzzz

Kızların %80 i Melis

neler olduğunu anlayamamıştım ve sonunda melis'i gördüm.
-iyi misin aşkım?
başını sallayarak cevap verebildi. çıkışa doğru ilerliyorduk. evden telefonumu almadan çıkmıştım ve başıma ne kadar büyük dert açacağının farkında değildim.

tahmin ettiğimiz gibi kapılar üzerimize kapanmıştı. mağazanın görevi artık sona erdiği için bekçiler de yoktu. burada sıkışıp kalmıştık. melisten telefonunu istedim.

elime aldığımda karşılaştığım 'ssinyal yok' yazısıyla irkildim. şarjıysa tek çizgiydi.ne zaman kapanacağı belli değildi.

melis'e baktım:
-dayan aşkım buradan çıkıcaz

reserved çı tayfa nerede yahu boşa mı yazıyoruz

Manipüle ediyo kanka rehin almıştır zaten cep pıçaanı iyi akıl etmişsin diğer elinde bişey alsan iyiymiş bide yangın söndürücyü bir iki el kullanıp (2 3 saniye sıkıp falan) alışsan ağır silah olarak orta menzilden yakına girerken çok kullanışlı olur. Karanlıkta pusmak iyi bi taktik olur ama hayatta Kalıcak erzağa ihtiyacın olucak, onunda. Yemek var yanında zaten kalın giyin direk Saldırma. (bkz bırakta hikayeyi anlatasın amk:) bide 3. Bıçağı fırkatmalık alsan iyimiş

oğlum bilmediğin adamla niye direk düşman oluyosun önce bizde burdayız kurtulalım filan desene hiç arkadaşça değil bu atın bunu atın atın

süs ağaçlarından birini aldım. süs ağacının gerçek ağaç olduğu yapraklarındaki ıslaklıktan belliydi. bunu kesmek için bir şeyler lazım diye düşündüm.cam aklıma gelen en iyi fikirdi. tüm mağazalar kepenkle kapatılmış olduğundan aklıma yangın alarm düğmesinden mantıklı bir şey gelmedi. elektrikler gittiğine göre alarm da çalışmayacaktı. elbisemden bir parça koparıp elimin etrafına sardım ve alarma tam ortadan yumruk attım. ortayı seçmemin sebebi cam iki tarafa ayrılacak ve büyük parçalar alabilecektim.

istediğim de oldu. camı alıp melisin yanına döndüm. zaten kan kaybetmişti ve şimdi soğuk onu gözümün önünde öldürüyordu. ağacı kesmeye başladım.bir süre sonra köküyle ağaç parçaları elimdeydi. cebimden sigara ve çakmağımı çıkardım.3-4 sigarayı aynı anda yakıp çakmak alevine extra ateş ekleme planım vardı.

işe yaradı artık ateşimiz vardı.

anani gibim bu ne ya bunun gercek olduguna inananinda aq melisinde aq cansununda aq

bu kadar ardarda entry girdim kimsenin ilgisini çekmedi mi?okuyan varsa söylesin şizofren olduk amk burada

yanına oturdum. aklım karmakarışıktı. buradan kurtulacak mıydık? nasıl hayatta kalıcaktık?

ben bu düşüncelere dalmış düşünürken omzumda melis'in sıcak nefesini hissettim. gülümsedim.sonuçta yanımda o vardı. onun için hayatta kalmalı savaşmalıydım.

ayışığı yavaşça etkisini yitriyordu. ortalık iyice kararırken bir şeyler yapma vakti gelmiş geççiyordu. yürüyen merdivenlerin başındaki haritalardan birini aldım ve melis'in yanına döndüm bize ısı ve ışık sağlayacak bir şeyler lazımdı

dur dur sen cam parçasıyla ağaç mı kestin

mevsim kıştı. yani olabildiğince soğuk;karasal iklimin sibiryadan bi hayli soğuk hava dalgası yediği günlerdeydik. montumu çıkarıp melisin sırtını örttüm. kapıya gidip yumruklamaya başladım. bağırıyordum durmadan. korkum daha da artıyordu.

aradan 10 dakika geçtiğinde bağırışlarımın yersizliğini anladım. kimse duymuyordu, kimse cevap vermiyordu. buraya sıkışıp ölecek miydik? melis'in sesini duydum;
-kendini zorlamana gerek yok,hem beraberiz. mutlaka kurtulucaz burdan.
-ama sen kötüs..?
-merak etme iyiyim ben

banklardan bi tanesini kaldırıp ateşin yanına yaklaştırdım. melisi üstüne çıkartıp motumla iyice örttüm. uyuklamaya başlamıştı hafiften. ateşin yanında iyice sızdı.

sorunlarımız bitmeyecek gibiydi. ateş er ya da geç sönecekti, yeni ağaç parçaları bulmalıydım.su ve yiyecek ihtiyacımızı karşılamak için kepenkleri açmak zorundaydık. aklıma bir fikir gelmişti ama bana ışık lazımdı.ne fenerimiz ne de ay ışığı vardı.

melis'in telefonunu aldığım gibi tuvalete koştum. aradığım şey yukardaydı;havalandırma.

haritaya göre gitmem gereken mesafeyi tahmini hesapladım. eninde sonunda yiyecek içecek satılan magazaya ulasacaktım. telefonun sarjı yarıyolda alarm vermeye başladı.
hasgibtir

mağazaya girsem bile şarj yetişmeyecekti. geriye nasıl döneceğimi bilmiyordum. ilerlemeye devam ettim ve sonudna kapağı görebildim. tekme atarak kapıyı açtım. yere uzaklık neredeyse 10 metre vardı. kendimi sarkıtarak raflardan birinin üstüne düşmeye çalışacaktım. buradan nasıl çıkacaktım peki?o an ki korku ve hızlı hareket etme içgüdüyle atladım..

yere düştüğümde bacağım incinmişti ve acı çekip bağırıyordum. buradan çıkamazsam? melis'e yardım edemezsem ne olacaktı?

Hikayenin başını unuttum amk

karşımdakiyse lise aşkım 3 yıl boyunca çıktığım kız cansu dan başkası değildi. ondan hep daha fazla severdim onu. kıskanırdım.sürekli kavga ederdik kıskançlığımdan. eninde sonunda küçük süprizler yapıp hediyeler alıp geri dönmesini sağlardım.3 yıl böyle geçti sonra melis'le tanıştım. hatırlıyorum da bir kere bile bakmamıştım suratına melis geldikten sonra.onu bir köşeye atıp fırlatmıştım sanki. dizlerim titriyordu.
-ama neden?!
-anlamıyorsun değil mi?seni ne kadar sevdiğimi bilmezmiş gibi bu huuryla çıkıyorsun. çok acı çektim çok ağladım. neden bana bir mesaj bile atmadın? neden beni hiç arayıp sormadın?

kendini hıçkırıklara bırakmıştı. elleriyle gözlerini kapatmıştı ağlarken fırsat bu fırsat koşmaya başladım

alışveriş arabalarından birine tutunup sakat ayağıma ragmen hareket etmeye başladım. karanlıkta hiçbir şey gözükmüyordu. şarj bitmeden el feneri bulmalıydım. çocuk oyuncakları bölümüne geldiğimde şarj bitmişti. artık karanlıkta sakat ayagımla çaresiz kalmıştım. üstümde sadece ince kazak vardı. montumu melis'e vermiştim ve şimdi üşüyordum. sabah olmasına kaç saat kalmıştı? zaman kavrdıbını da yitirmiştim.bir süre sonra uykusuzluğa yenik düşüp gözlerimi kapattım.

bi sigara molası dinleyen varlığını belli ederse müteşekkir olurum

mağazadaki elbiselerden biriyle ayağımı iyice sardım. biraz olsun acıyı emecekti. alışveriş sepetine gerekli malzemeleri doldurdum,pil ve fenerim de vardı artık.

kepenkleri kırmak, yukarıdaki havalandırmadan dışarı çıkmak veya başka havalandırma aramak seçenekleri vardı şimdi karşımda.bir an önce melise ulaşmak istiyordum. alışveriş arabalarını kullanıp bir çarpışma yaratarak buradan kurtulabilir miydim?bir arabaya fazla ağır olmayacak ama darbeyi iyi yansıtabilecek kadar yük doldurdum ve sürmeye başladım. sakat ayagımın acısıyla fazla süremedim ve kuvvetimin yettiği kadar asılıp ittirdim.

sonuç:hüsran. kepenkte göçük oluşmuştu ama bu onu açmaya yetmezdi.
başka havalandırma bulmam gerekiyordu