Bu sabah yasadigim bi olay. Eve geldim, kahvemi koydum, yetmedi bi daha,bi daha. Simdi de size yaziyorum.
Kucuk kizimin cani, tatli cekmis bu sabah. Oyle uyandirdi beni kucuk agziyla ope ope. Hayir demek ne mumkun o bukle bukle sari saclara, yemyesil şaşkın gozlere. Peki dedim. Evimiz begibtasta, hava hayli sicak oldugundan yakinlardan bir sey alayim gecistireyim diye dusundum, ama ille de istiklale gidelim anne, kirmizi tramvaya (daha dogrusu tırmızi trambaya) bakalim diye tutturdu. Eh kiracak degilim hayattaki tek degerli varligimi. Ciktik evden

Kizimin adini soylemiyim. Nazara inanirim cunku. Yillar once evlendirildim. Bana pek soz hakki taninmadi. Ailemin istedigi biri ile iste. Klagib bir töre mi nedir artik ne denirse. Evlenmeden once bi iliskim vardi. Ailemin bilmedigi. Yani ustu kapali bildigi ama onaylamadigi. O zamanlar koydeydik. Onunla herkes yattiktan sonra gizli gizli bulusurduk. Bi gun sabah kacmak icin sozlestik. Pek gonullu degildi. Ailelerin rizasi olmadan olmaz diyodu, ama dinlemedim pisman olucaz kacalim dedim. Kabul etti, sabah 8 de koyun cikisinda bulusmak icin sozlestik

Sabah gittim koy cikisina, 12 ye kadar bekledim. Gelmedi. Geri dondum eve babam kapoda bekliyor. Nasi ogrendi bilmiyorum ogrenmis. Hayatimin dayagini yedim o gun. Agzim burnum kan icinde, karanlik bi odaya hapsettiler. Annem kurtarir dedim ama o da yuzume bile bakmadi. Sonra bi kanli gomlek getirdiler. Onunmuş. Öldü dediler.

Neyse bugune donecek olursak, kizimla gittik istiklale. Galatasaray lisesinin karsisinda bi tatliciya. Mutlu mutlu yedi. iki kagib aldi, doydum dedi yani.. Ne yapmak istersin? Dedim. Sinemaya gidelim dedi. Yurumeye basladik istiklal boyu

Aq kimse dinlemiyo mu

Evlenmeden bi gece once, memleketimden ayrilip istanbula gidecegim icin, arkadaslarim veda etmek istediler bana. Benim dogup buyudugum yerde oyle barlar, bekarliga veda partilei filan olmazdi. Turku bara gittik 8-10 kisi.
O'nun öldugunu soylediklerinden bir hafta sonra yani. Aglamaktan gozlerim sis, kuş ucuyor deseler gozlerim doluyor. Tabii kimselere soyleyemedim. Herkes ailemden ayrilicam, memleketimden ayrilicam, gelin gidicem diye agliyorum zannediyordu. Hemen hemen her kizin istedigi seydi yani bu, ama benim degil.

ilk rakimi o gece ictim, her seyimi,onu bilen yakin bi arkadasim vardi. Birlikte buyumustuk,adi leyla. Saat ilerledi, herkes egleniyor, alkol de kana karisinca ciktim sahneye. Kucuk bi iskemle, herkes saskin gozlerle bana bakiyor, helin simdi ne yapacak diye. Aklimda bi parca yoktu soyleyecek, sonra ona ne yaptiklarini her sordugumda yedigim dayaklar geldi aklima. O geldi. Ahmet kaya-arka mahalleyi soyledim. O sirada sanki onu gordum gibi oldu. Sarki bitti kalkamadim yerimden, aglamaya basladim. Leylaya soyledim gordugumu ama inanmadi, helin o öldu, imkansiz gormen gibi seyler geveledi. inandiramadim.

Ertesi gun istanbula gittik, sade bi nikah yaptik, israrlara ragmen dugun istemedim. Belime kirmizi kurdelemi babam bagladi. Eşim geldi, babamin kolundan aldi beni. Evet dedik ikimiz de. Attik imzalari. Yillar gecti bi kizim bi oglum oldu. Oglum henuz 11 aylik. Kizim daha buyuk. Baya vakit gecti, ara ara hep aklima geldi. Bi mezari bile yoktu cicek birakacak, bi yanim yasadigina hep inandi. Dile getiremedim tabii.

Kizimla tatlisini yedikten sonra ogle arasi vaktini denk getirip Babasini cagirdik istiklale, bankaci kendisi. Yeni firfirli pembe etekler, kirmizi rugan ayakkabilar aldik. Cok mutluydu. Sonra o ise dondu. Biz de prensesimle bas basa dolasmaya basladik. O sirada 10-15 kisi onumde yuruyen biri dikkatimi cekti. Kendisi degil, gomlegi daha dogrusu. Mavi, kareli bi gomlek. Belki de ayni gomlekten yuzlerce insan giyiyordu ama sanki o an sace onda varmis gibi geldi. Bu gomlek, kacmaya karar verdigimiz gece, biriktirdigim paramla ona aldigim gomlekti. Bi yandan yaptigimin yanlis, hatta sacma oldugundan emin olsam da dayanamadim. Aldim kizimi kucagima, kosmaya basladim, yetismek icin.

Pasaja girdi. Arkasindan girdim aramizda 2-3 metre mesafe kalmisti. Var gucumle Seslendim. Oldugu yerde durdu

Döndü bana. ikimizin de gozleri dolu dolu. Kizimi indirdim kucagimdan. Neden gittin? Dedim. ilk defa aglarken gordum onu. Neden gittin dedim? Neden kacalim dedigimde arkami dondugumde yoktun? Dedim. Neden tutamadin elimi neden dedim.. Hic bir sey soylemedi. Sadece nikaha geldigini soyledi. Gormus beni evlenirken. Neden dur demedin dedim, o raddeye gelmisti isler, artik bi sey soylemem dogru olmazdi dedi. Ailem onu bi sekilde ikna etmis, benim aslinda onu sevmedigime, gecici bi heves olduguna. Onu seviyorsan vazgecersin mutlu olmasina izin verirsin demisler. Ve bunun gibi seyler. Hamsili baklavanin var oldugu bi ulkede, kultur farkindan bahsetmisler.

Son kez sarildik, bi siir mirildandim yillar sonra.
Bu ask burada biter, ve ben cekip giderim.
Yuregimde bir cocuk, cebimde bir revolver.
Bu ask burada biter,iyi gunler sevgilim.
Ve ben cekip giderim,bir nehir alar gider..

Dondum arkami, sildim gozumun yaslarini, tuttum kizimin elini, kirgin ama magrur ciktim pasajdan, karistim insanlarin içine. Hayatimin arka fonunda bir veda havasi,hep sonradan cala cala vardik eve. Kahvemi koydum, oturdum,yazdim size.
Hayat dusundugunuz kadar uzun degil, hele adil hic. Mutlu olun.
Helin.