Daha fazla dayanamıyorum, bu kadarı da fazla. Geceden beridir yan odada biri adımı fısıldıyor. Ancak ben tek başıma yaşayan birisiyim. Korkudan saatlerdir odamdan çıkamadım, ama bu lanet varlık her ne ise geceden beridir ismimi çağırıyor. Artık dayanamayıp kendimi pencereden atmayı düşünüyordum. Taki sabah ezanı okunana kadar. Ezan okunur okunmaz bir inleme sesi geldi ve ses kesildi. Tabii ben yarım saat boyunca hala yerimden kıpırdayamadım. Umarım bu olanların geçen gece yaptığımız ayinle bir alakası yoktur. Zira basit bir eğlenceden ibaretti. Peki, o ayini beraber yaptığımız arkadaşım neden beni yaklaşık 3 saattir tekrar tekrar arayıp hiç konuşmuyor? Sadece nefes alış veriş sesini duyuyorum telefonda. En sonunda sinirden telefonu kapattım. Günün ilk ışıkları odama girdiğinde üzerimden tanımlayamadığım bir yük kalktı. Sanki beni geceden beri sarmalayıp sıkan şey gitmişti. Sonunda.

Okuyan varsa kendini belli etsin.

Korkudan bir türlü farkına varamadığım uykum bir anda üzerime çöktü ve çok geçmeden uykuya daldım. Rüyamda ormanlık bir alandaydım. Her yer karanlıktı ama çok net görebiliyordum. Etrafımda insanlar vardı. Gözleri simsiyahtı ve tuhaf tuhaf inleme sesleri çıkartıyorlardı. işin daha da ilginç tarafı ben hiç bir tepki vermiyordum. Öylece olduğum yerde durup karşımdaki mağaraya bakıyordum. Bu esnada mağarada bir kaç varlık gördüm. Üstelik bunlardan biri de bendim. Kendimi uzaktan izliyordum. Mağaranın içine açılmış bir mezarın içine girmiştim ve olağan üstü bir şekilde normalden daha hızlı hareket eden ihtiyar bir kadın benim üzerime toprak atıyordu. Mezarı üstüme tamamen kapattıktan sonra bana bakıp kulaklarımı hala çınlatan korkunç bir çığlık attı ve kendimi bir anda mezardaki bedenimin içinde buldum. Bu esnada normalde sövdüğüm ama bu sefer beni çok mutlu eden bir ses duydum. Alarm sesi.