beyler kız arkadaşımla hikayem

@832sağol Panpa

:D ben zeynrp kolyeyi alır demedim mi bakın tuttu

@831 ayraç

oooo hikaye alırım bi dal

reservve

At
Yala
Nina
Sokuyum
Ecrin i Arama
kurtarma ekipleri
bile bulamaz amk sen
hemen buluyorsun.10 dakika
mesafedeki evi kar firtinasinda nasil
gorebiliyorsun supermen misin amk. neyse
biz yedik yuttuk da kaybolan insanlari aramaya
cikan kimse olmaz mi amk. Otelde gibis sokus var diye
basilmasini da ilk defa duydum. oteller zaten gibis sokus
Mekanlaridir. kolye yi zeynep ilk attiginda alip gelirmis amk
anlattiklarinin gercekligi konusunda inanilmaz derecede inandiricisin

yanhlız son partlarda uçmussun ha hikaye iyi gidiyo ama arada fena sıkıyosun

direk binin yazdıklarını okumak için http://kisalt.com/8k5

reserved panpa hikaye çok sardı birazdaha seri lütfen

devam et panpa biz ailecek takipteyiz

devam panpa gibtiret bu binleri sen

@845 panpa gibtir ediyorum zaten trollemek için yazıldığının fazlasıyla farkındayım. gözümde kar gözlüğü var diyorum hala adamlar nasıl görüyorsun diyorlar hala.

Çok yorulduğu ve bunaldığı gözlerinden, sözlerinden belli oluyordu. Bir şey diyemedim. Kafamdaki soruların hepsini yanıtlamıştı zaten. Beni düşünmüştü, ama buna gerek yoktu. O kolyenin lafını yapmazdım. Bir kolye, az kalsın canımızdan olmamıza neden oluyordu.
Lanet olsundu.
Ecrin’i kendime çektim ve hiç bırakmayacakmışım gibi sarıldım. Göz yaşları kazağımı ıslatıyordu.

-ağlama.
Tek diyebildiğim bu oldu. Ama içimden de “ağla” diyordum aslında. Ağlamak insanı rahatlatıyordu.

Ecrin’i tuvalete gönderdim ve kapısında ben bekledim. Elini yüzünü yıkamıştı ama gözlerinde hala kızarıklık vardı. Elini tuttum. Vahi amca falan hikayeydi artık.
o da bizi görünce bir şey demedi. Sanırım artık zeynep’in hiç arkadaşı kalmayacaktı.
Zaten çok yoktu, bir de bu olaylar çıkınca hiç kalmayacaktı.

Ama hata biraz da benimdi. O gece balkonda ecrin ile olduğumuz gece gözünün içine baka baka nispet yapmıştım. Çok kızmış ve hırslanmıştı ki böyle bir şey yapmıştı.
Fakat bilmiyordu ki git gide daha da nefret edilesi birine dönüşüyordu. Ben ecrin’i hiç öyle sinirli görmemiştim.

Normalde hatay’a yarın dönülecekti ama bu olaylar sonrasında ecrin’in babası ve annemler bizi zütüreceklerdi bu akşam. Ve sanırım artık eskisi kadar serbest olamayacaktık. Sonuçta bu olaylardan önce kafama göre dışarı çıkarken, gezip tozarken artık illa ki bir kısıtlama getirilecekti.

Onlara göre her çıktığımızda başımıza bir şey geliyordu. Haksız değillerdi velilerin bakış açısından bakarsak olaya evhamlanmaları doğal görünüyordu.

10 saatlik yolculuğa hazırdık artık.

Hafta sonuydu ama bana pek rahat yoktu. Geldiğimden itibaren babam nasihat veriyordu, bıkmıştım. Ergenlik vazgeçilmezi olarak odama kapandım, müzik falan açtım. Yemeğimi odamda yedim. Birkaç gündür hiç ders çalışmadığım için masa başına oturdum, çalıştım.

Hafta sonu boyunca uyudum beyler. Gerçekten çok yorulmuştum. Sadece beden olarak değil ruhen yorulmuştum.

okulda Zeynep ile karşılaşmayı dert etmiyordum eskiden ama artık o da dert olmuştu. Yine çevreye saldıracaktı ya da intihar girişiminde bulunacaktı. Düşünsenize basit bir olayda bile hap içmişse bunda da bizzat bileklerini kesebilirdi.
Ona kızarken bir yandan da üzülüyordum. ileride bu yaptıklarına kendi de gülecekti ve pişman olacaktı.

Yüzüme yanık kremi sürüyordum beyler. Biliyorsunuz karlı havalarda o soğuk yüze temas edince yüz kıpkırmızı olur ve buna kar yanığı denir. Yani sanırım öyleydi.
Sabah hiç istemeyerek kalktım. Bugün dil anlatım ve din kültüründen sınav vardı.
Biraz kek olan sınavları bu haftaya koymuşlardı, asıl zor sınavları geçen hafta olmuştuk.
Gözlerim ecrin’i aramadı bugün. Çünkü ikimiz de yorulmuştuk ve beni görmek isteyeceğini sanmıyordum. Eminim babası eve gidince benimle görüşmemesi için nasihat etmiştir.

Tıpkı benim babamın ettiği gibi. Babam ecrin’den uzak durmam gerektiğini söylüyordu.
Ama bir yandan da vahi amcayla iyi anlaşıyorlardı. Memleketlerden dolayı olsa gerek.
(babam Artvin, vahi amca Trabzon)

Düşündüm de biz ecrin ile evlenmişiz, vahi amcayla babam da dünür oluyor haliyle, salonda neşe kahkahaları, ecrin sofrayı kuruyor, ben karpuz kesiyorum… fazla güzel bir hayaldi.
Günüm hiçbir şey yapmadan geçti beyler. Dil anlatıma evde çalışmadığım için okulda çalışmıştım ve hiçbir tenefüse çıkmamıştım.
Haliyle ne zeynep’i ne de ecrin’i görmüştüm gün boyunca. Ercan ile takılmıştık, bir de sınıfa başak uğramıştı o kadar. Olayları öğrenince şok oldu. Teselli etti beni. Sürekli belirtiyorum beyler ve yine belirteceğim başak benim kız kardeşim gibiydi. Hatta ablamla bile aramda bu kadar samimiyet ve böylesine sıcak bir bağ oluşmamıştı.

Ecrin’i aradım pazartesi akşamı telefonla… birkaç kere çalışından sonra cevap verdi.

-ecrin?
-ali?
-göremedim seni okulda bugün?
-gelmedim çünkü.
-niye, noldu?
-hasta oldum.
-yaa..
-bak ali babam geliyor kapatıyorum şimdi mesajlaşırız.

Sözümü kesmişti. Tahmin ettiğim doğruydu. Babası onu benimle konuşmaması için tembihlemişti.
Ecrin hasta olmasına rağmen ben turp gibiydim beyler. Bu yönden babama çekmiş olabilirdim babam resmen dokuz canlıydı.
Babam gençliğinde doğuda görev yaptı beyler. Siirt ve van’da. Annemle de van’da tanıştılar zaten.(annem van Ercişli)

Ecrin ile gece mesajlaştık. Bu mesajlaşma havadan sudan şeyler oldu. Onun ziyaretine gitmek istiyordum ama yok, artık bunu kaldıramazdık ikimiz de…

Günler zor geçti diyebilirim beyler. Ecrin Perşembe de dahil bugüne kadar okulda yoktu. Onun olmadığı günleri atladım zaten, o günleri günden bile saymıyorum ki.
Onu görmüyordum belki ama en azından bir arayıp sesini duyuyordum. Bazen hocalardan tuvalet izni istiyordum küçük çocuk gibi, ecrini arıyordum.
Onun sesini duymadan günüm kapkaranlıktı hep.. onsuz aldığım nefes, nefes değildi ki.
Ben ona mecburdum.

Öğle arası yine onsuzdu. Ercan da antrenman yapıyordu. Yapılacak en iyi şey de koruluğa gidip kafamı dinlemek ve hayallere dalmaktı. Dediğimi de yaptım.
Tam kestireceğim, bir kadın parfümüyle doldu burnum. Gözlerimi araladım: Zeynep.

-selam ali.
Cevap vermedim. Yüzüne tükürmemek için kendimi zor tutuyordum zaten.
-şimdi de selam vermez olmuşsun.
-git başımdan Zeynep.
-benim hislerime hiç kulak verip anlamaya çalışmadın. Umarım seninkileri de kimse umursamaz. Senin bana yaptığın gibi.

Yerimde doğruldum:
-sen bana karşı ne hissediyorsun biliyor musun?
-evet biliyorum. Hem de çok iyi biliyorum. Aşk bu. Hem de başka kimsenin sana hissedemeyeceği büyüklükte bir aşk.
-hayır. Hırs bu duygunun adı. Güzelsin ve senden hoşlanmadığım, başkasından hoşlandığım için bana taktın kafayı.

Sesli bir şekilde güldü.
-yanlışın var ali. Yanlış yoldasın. Bir gün anlayacaksın ama ne zaman bilmiyorum. Ama anladığında ben çoktan gitmiş olacağım.
-gibtir git Zeynep.

ilk defa bir kıza karşı böyle küfür etmiştim. Kendini ne sanıyordu bu? Bihter ziyagil falan mı? Pişman olacaksın falan?

Zeynep’in bir şey demesine fırsat bırakmadan kalktım oradan, uzaklaştım.

Yoksa yine ilk defa bir kıza el kaldırabilirdim.

Cuma günü oldu beyler. Hele şükür ecrin’i görebildim. Çok özlemişim ulan ders esnasında izin alıp çıktık ikimiz de kimse görmesin diye. Birbirimize sarıldık doyasıya.

Ona gelmediği için kızmak istiyordum. Ama mahzun duruyordum karşısında. Sevmek bana mahzun durmayı öğretmişti.
Sevdiğimi görmeden geçirdiğim her gün kederliydim bu günüm zehir içti diye…

Ben ecrin’e baktığımda sadece bir beden bir güzellik görmüyordum. Güzelliğine kapıldığım kadar ruhuna da aşık olmuştum. Ona ruhumu esir etmiştim.

burdayıızz akıt gelsin