Ben birinci sınıfa başladığımda ailemin maddi durumu çok kötüydü babam kumar oynuyodu annemin pgibolojisi tamamen bozuktu. Bulunduğum sınıfın çocukları genelde zengin çocuklarıydı 45 kişilik sınıfta 5-6 kişiyi geçmiyodu fakir dediğimiz kesim. Böyle olunca herkesin beslenme çantası tıka basa dolu oluyodu ben onların gözümün önünde yediklerini ya ayda bir yiyodum ya da hiç... Annem de ekmek almaya zorlanıyoken kekstra alıp koyuyodu çantama çilekli.. Kıyamam hiç birşey gözümüzde kalmasın istiyodu ama elindende gelmiyodu. O paketi başkalarının yediklerini izlerken açıp zoraki yutkunarak yemeyi kimseye anlatamam. Dün yine o kekten aldım paketi açınca burnuma çarpan o kokuyla yine çocuk oldum yine gizlice ağladım kimse duymasın üzülmesin diye. Şu yaşımda hala bunu kimseye anlatamıyorum. Neyse şimdilerde canımız çekince susup oturuyoruz da küçükken başka oluyor hele birde kimseyi üzmemek için susuyorsanız..

Banane amuhakdumun banane

Halini biliyorum pampa bende aynı şekilde büyüdüm.

ve babam da şu anda diyor ki ben egerki zamanında o yaptığım şeyleri yapmasaydim en az 10 tane evimiz vardı kapimizda son model arabanız vardı diyor ama bu gunlerede çok şükür su anda 1 tane basimizi sokacak kucuk evimiz var ve 7 bin TL lık arabamiz var yanı buradaki söylemek istediğim hepimiz genciz ickide olur sigara da olur arkadaşlarla ufak kumarda olur ama evlendikten sonra herkes herşeyi bırakmalı oradaki küçük çocuk bendim o yarın sizin çocuğunuz olmasın diye yazdım bunları dinleyenlere teşekkürler

Üzülmedim haline panpa ağlamacak içler acısı bir durumun olduğunu da düşünmiyorum tamam herkesin başına kötü ve haketmediği şeyler gelebilir haklısın ancak bence duygulanmak yerine daha da hırslanıp kendi hayatın ve annenin hayatı için güzel birşeyler yapmalısın bunu başarabilirsin bence

panpalar ben ilk okuldayken durum bu şekildeydi babam bi gün acayip alkollü kumar masasından kalktığında iyi bi dayak yemis bi halde evimize geldi ondan sonra ne içki ne kumar kalmadı bu olaydan 2 yıl sonra sigarayida bıraktı babam su anda 47 yasında namazında niyazinda bi adam oldu ama o küçükken ki icimdeki o burukluk geçmiyor biz evimize ekmek alamazken annemin bana yaptığı iyilikler