babanızın baba olduğunu anladığınız anlar

37. sayfaya kaldık ama başlık oyle bir duygu yüklü ki dıbına koyayım hızını alamayıp buraya kadar gelenler olacak onlar için yazmak istedim

benim babamla fazla anım olmamıştır. genelde tartışmalar geçer aramızda. ama herşeyine rağmen onu çok seviyorum.

evden cıkıp akşama kadar gezmiştim. çocuktum daha amk arkadaşlarla top oynadık akşam internete gittik filan o zaman da babamda renault broadway var amk klagib memur arabası. annem gitti hala gelmedi dediğinden beri çıkıp arabayla beni arıyormuş, geç gelme gibi bir huyum yoktur o gün istisna oldu ve arabayla yana yakına beni arıyormuş. en son beni buldu arabaya attı. o günü hiç unutmam arabayla gidiyoruz ev yolundan saptı bi yol kenarında durdu. baba ne oluyor dedim. ondeki 2 koltugun arasından bana baktı ve belinden o kemerini çıkardı. bi elindeki kemeriyle vuruyor bi eliyle tokat tarzında vuruyor ayagıma suratıma nereme gelirse. bu kadar tepki vereceğini düşünmemiştim daha 7. sınıfta filanım ve taşınalı 2 sene olmadı. neyse bana vuruyor acısını anlatamam ama artık acıyı geçti yanıyordum. gözümden yaşlar akıyor baba ne olursun yapma artık dayanamıyorum vurma gibisinden yakınıyorum. babam gözünden yaş gelerek son kez vurdu ve arabayı eve doğru sürdü.

ben ana avrat dümdüz gidiyorum boyle baba mı olur lan giberim boyle hayatı klagib ergen triplerindeyim. sonra annem nerede buldun filan dedi aralarında konusuyolar. bende hafif hıçkırıklı bi şekildeyim sohbetlerini duymak için kapıyı hafif araladım hıçkırığımı tutmaya çalışıyordum.

+neredeydi buldugunda?
-falancı internet kafedeydi
+sence biraz fazla tepki vermedik mi ?
-fazlasını göstermek lazım ki bi daha yapamasın. ama çok fazla oldugunu biliyorum kendimi kontrol edemedim

sonra bu ertesi gün geldi ama buna karşı bi kin var içimde anlatamam. attığın dayak yetmedi mi dedim. bana kızdıgının farkındayım ama bizi çok korkuttun dedi. her korktugunda bana saldıracaksın demek ki ne biçim babasın sen dedim. oturdu yanıma bak evladım dedi. o zamana kadar etkilenme gibi bi lüksüm yoktu. ama dıbına koyayım oyle bi konuşma mı olur ebem gibilmişti. sen dedi benim ilk evladımsın. ilk göz ağrımsın hayatta sana verdiğim kadar hiçbirşeye değer vermedim. vermem de. senden önce bir evladım vardı ama doğarken öldü (önceden boyle olumler çok sıkmış abim ölmüş)senin doğumunda çok sakattı yaşamayacaksın filan dediler. ama sen aramızdasın sana bişey olacak diye çok korktuk. nasıl tepki vereceğimi bilemedim seni kırdıysam affet dedi. benim yelkenler yavaştan suya indi. çocukluğumu filan anlattı böyle yaramazlıklarımı küçükken geçirdiğim hastalıkları onu nasıl uğraştırdıgımı anlattı ve gerçekten çok çektirmişim amk benim için hayatını adayan adam öldürse bir şey dememem lazımdı. üstelik iyiliğimi düşünerek oyle davranmış. bana baba olma tadını veren kişi sensin. bana baba olmamı öğretecek kişi de sensin (aramızda film repliği gibi bi hadise geçiyodu).yanlışlarımız olabilir ama insanız sonucta her insan yapar hata dedi.

size çok bayat gelebilir ama gözyaşlarım sel olmuştu amk sırtımda o yaralarla bana karşı yaraları açan adama sarılıyordum.

edit:bu başlıkta acayip duygulandım amk binleri