bu başlıkta korkulu anılarımız anlatıyoruz

madem öyle anlatayım panpa ,
7-8 yaşındayken köyde bin arkadaşlar paso cin hikayeleri anlatırlardı , bizde inanırdık tabi amk , bi gün abarttılar da anlattılar , amk kendileri de inanıyo ki o kadar inandırıcı anlatabiliyolar , velasıl kelam akşam oldu biz yine evin yolunu tuttuk , lan yolda da mezarlık var ne ışık var ne bişey ,

3 kulhu bi elham banamısın demiyor arkadaş hatim indi inecek ,
derken züt korkusu ile attım kendimi eve işte , köyde hayat erken biter bilen bilir ,

tabi benim kafada dönüyo hala cinler , yattık işte amk , yattığım oda da rahmetli amcamın odası ha ordan da var bi tırsıntı her daim , lan şimdi bu pencere dandik tahta olduğu için aradan rüzgar geçiyo , şansımı gibeyim o gece de fırtına mı ne var ,
sen , hava, gel pencerenin arasından geçerken ıslığımsı bir ses yarat , rüzgardan uçuşan perdenin kornişmidir ne gibimdir o şeyleri boncuk gibi birbirine vurup ses çıkarsın , üstüne üstlük hemen koridorda yürüyen ayak sesleri duy , yer de tahta olduğu için tahtada gıcırdıyor bir de , ben yorganı çektim üstüme peygambere kadar olan bütün bildiğim islam alimlerine dua ediyorum ama dişlerim birbirine vuruyo amk ,
,
sonra bi can havliyle ışığa atladım allah diye , bi baktım koridorda bizim yaşlı yenge , neymiş efendim ayakları ağrıyomuş da gece gece yürüyünce iyi gelirmiş , sokayım senin alternatif tıpına dedim yattım , o korkuyla mışıl mışıl uyumuşum panpa , anlatınca anlamak zor da yaşayınca insan çok kötü oluyo , amk köydeki binleri ebemi gibmişlerdi,