bugün hayatımın son günü

6 senedir birlikteyiz..

hayatımda kimseye söylemediğim cümleleri ona söyledim ben. söylemekten utanmıyorum, köyde büyüdüm. yıllarca bu ilişki konusundaki utangaçlığımı atamadım. ilk defa ona açıldım hayatımda..

antalya'da, üniversitede tanıştık 6 sene önce. bakmaya bile kıyamazdım. kahkahalar atacaksınız belki ama eş dost vesile oldu tanışmamıza. ilk gün sadece merhaba diyebildim. adımı bile söylemekten utandım onun yanında, adı bile güzeldi.

bir yerlere oturmaya gidileceği zaman "ben gelemem, başka planım var" derdim hep. planım yoktu halbuki. param yetmezdi onun gittiği yerlere gitmeye. ayda en fazla 2 kere gidebilirdim.

kendisi açtı ilk defa konuyu. "biliyorum" dedi, "biliyorum nasıl aşık olduğunu. sen seviyorsun. sen insan gibi seviyorsun. sen yürekten seviyorsun."

gözlerim doldu.. utandım halimden. gitmeye yeltendim, önümde durdu..

ilk elini tuttuğumda 5 dakika dayanabildim. sonra utandım terleyen avuçlarımdan. cebime soktum ellerimi.

işte böyle başladı hikayemiz ve 6 sene devam etti. onu hep el üstünde tuttum. sesimi yükseltmedim. gönlünü kıracak tek bir kelime söyledin mi diye sorsanız, birkaç saat düşünmem gerekir.

geçen sene taşındık bu büyük şehire. her şey böyle başladı zaten. ne olduysa ben gitmeye yeltenince önümde duran insan, kaçar oldu benden..

farketmedim değil. farkettim elbet. günlerce kendimi alkole vurdum. soramadım. "ne oluyor?" diyemedim. söyleyeceklerinden korktum.

ve bu akşam eve 2 saat kadar erken geldim normal saatimden. kapıyı açıp içeri girdim. içeriden paldır küldür sesler geliyordu. korktum düştü, başına bir şey geldi diye. hemen içeri koştum.

odanın kapısına geldiğimde içeriye göz atamadım. seslerin ne olduğunu tahmin ettiniz zaten. elini tutarken utandığım sevdiğimi, adamın biri tabir-i caizse anıra anıra gibiyordu. iğrendim ulan.

gelip gittiğimi farketmediler. çıktım evden, telefonumu kapattım. ne olduğunu bilen birileri olsun diye bunları yazmak istedim dostlar.

siz siz olun dostlarım,

asla ama asla insanlara güvenmeyin. yanında adımı bile söyleyemediğim o güzel isimli sevgilim, necati'm; sadece 1 sene içerisinde değişti bu yerin dibine batasıca amsterdam'da. gitmeyelim dedim ama başka çaremiz yoktu. evlenmek istiyordu..

elveda dostlarım..

panpalarım..

elveda..

öptüm, byes.