En sonunda masada sadece ikimiz kalmıştık. Öyle sessizce oturup sadece birer Türk kahvesi içmiştik. Ne o kalkıyordu ne ben sadece sessizce oturuyorduk. Böyle böyle ilişkimiz çok yavaş ilerledi. Bu yavaşlık aslında aleyhime görünse de zamanla lehime çevrilmişti. Aramızda o kadar sağlam bir bağ ve samimiyet oluşmuştu ki Bahar dönemi bitmeden sevgili olmuştuk. O kadar huzurluyduk ki 1000 yıllık üzerlik otlarının huzuruna ermişcesine göğe yükselmiştik.

Ben Lisans dönemimde Enver Paşa hayranı bir gençtim. Hayatını ilişkilerini mektuplarını yaşadıklarını her kaynaktan tarayarak okumaya ulaşmaya çalışmıştım. Sondaj çalışmamı Arkeoloji değilde Enver paşa üzerine yoğunlaştırdığım için Arkeolojide çokta başarılı değildim. Aslında not olarak başarılı sayılsam da teknik ve ilmi açıdan oldukça zayıf olduğumu düşünüyordum. Eda bazan bana Yeşil eriğim Buhara'yımı kurtaracaksın gel de şu toğrağın altına ses ver azıcık, Enver Paşa'n sana ekmek vermez derdi.