Gece soğuk, bitkinim
Yol uzak, yorulmuş bir ayak
Sönmüş bir lamba ve karanlık.

Bir başıma geçiyorum yoldan:
Uzak kaldı insanlar benden
Bir gölge geçti duvarın üzerinden
Hüzün katarak hüzünlerime.

Karanlık düşüncesi ve bu virane
Habersiz girdi gönlümün derinliğine
Hikâyeler anlatmak için gizlice.

Bir renk yok ki, bana:
“Biraz sabır, seher yakın” desin.
Gönülden feryat ediyorum her an:
Ah, ne kadar karanlık bu gece!

Gönlümü ferahlatacağım gülüş nerede?
Nerede denize dökeceğim damla?
Tutunacağım kaya nerede?

Nemlidir sanki gece.
Başkalarının da hüzün var gönlünde
Ama bendeki, hüzün içre bir hüzün.

Sohrab Sepehrî