Zihni güçlenen aklını kaybeder gibi bir sonuca ulaşmanı gerektirecek bir şey söylemediğimi düşünüyorum. Ben kullanılmayan organların, uzuvların zamanla işlevsizleştiğini anlatmak istedim. insanoğlu bu günlerine gelmek için her geçen gün fiziksel açıdan ziyade zihinsel açıdan gelişmesi gerektiğini anladı ve bunu da uygulamaya koydu. Bizler düne göre daha az fiziksel gelişim çabasında, daha çok zihinsel ilerleme çabasındayız. (Türkiye gibi basit insanların yüceltildiği geri toplumlar hariç) O yüzden beynimizin hacmi arttıkça, ateşi kullanıp, barınaklar inşaa ettikçe hem ellerimiz devinim işlevini kaybetti, hem kıllarımız döküldü (dökülmeyenler olabiliyor maalesef) hem de ortak atalarımızdan farklı bir görünüm kazanarak daha farklı bir canlıya dönüştük.

Uygarlık için gereken şeylerin ortaya çıkması oldukça uzun sürdü. Önceleri sosyal varlık olan homo sapiens bugünkü anlamda milyonlarca kişinin oluşturduğu toplumlarda yaşamıyordu. Çekirdek aile büyüklüğünde denilebilecek küçük aileler zamanla klanlara ve sonra ilkel toplumlara evrildiler. Milyonlarca yıllık uygarlık bulmak için milyonlarca yıl önce ateşin, tekerleğin, yazının, tarımın -yani yerleşik hayatın- ve tabiki artı ürünü depolayabilmek için oluşan bürokratik oluşumların meydana gelmiş olması gerekirdi. Bunların ortaya çıkması süreciyle insanlığı sınırlandıramayız. insanlık bu noktalara gelmek için büyük çabalar sarfetmeliydi. Şimdi bile ilk buhar makinesinden ancak 150 yıl sonra telefonu icat eden insanoğlunun yazı gibi bir nimet olmadan uygarlık kurma aşamasına gelmesinin ne kadar uzun süreceğini tahmin edebiliyor musun? O sebeple ilk insan için tarım yapan, boyu 40 metre olan ve 2000 yıl civarı yaşayan çamurdan bir varlıktı demek, ilkel ve gelişmeye meyilli bir varlık demekten daha komik bence. Hatta trajikomik.