2012\'den bugüne kadar buradayım toplam 7 sene olmuş. Yaşım 20, az daha zorlasam ömrümün yarısı.
Şu an 1 haftadır evde tek başımayım. Bildiğiniz hapis hayatı yaşıyorum. Arkadaşım yok, arayıp soranım bir annem bir de borç isteyen memleketten arkadaş.
Sessiz ve yalnız bir gencim. Neşeli gözüküp içimdeki buhranı gülücük bulutlarıyla kamufle etmeye çalışıyorum.
Her sene birilerinden hoşlanırım bazılarına söyler bazılarına söylemem. Sonu hep olumsuz olur. Yakışıklı değilim ama öyle olduğumu sanarlar. Güçlü gözükürüm aslında zayıfım. Komik olduğum yön bilinir ama ben melankoliğim. Cahil gözükürüm ama araştırmacıyım.

Şehirde tek arkadaşım vardı yamuk yaptı bir çok arkadaşımda var ama onlarla yediğim içtiğim aynı olmadığından yanlarına gitmiyorum onlarda arayıp çağırmıyor zaten 1 haftada bakkaldan başka kimseyle konuşmadım. Bugün AVM\' ye gittim lcwaikikiye girip bir buçuk saat oturakta oturdum. Çocukları, aileleri, insanları seyrettim. Bundan zevk alıyorum bunu otobüs duraklarında da yapıyorum. Otobüs beklemiyorum insanların telaşını seyrediyorum. Ben dediğim gibi bütün acıları sıkıntıları hep içime atıyorum kimseye ben yıkık bir genç imajı çizmemek için çabalıyorum ama yorgunum. Bir insanı koskocaman şehirde kimse aramaz mı? Yaşadığımdan kimsenin haberi yok sanki. Bu yazımı okusalar acırlar ama ben acınmak istemiyorum. Hakkım olanı istiyorum. Çocukluk arkadaşım Avrupa\'da fink atıyor. Biz de para yok devlet üniversitesinde kıt kanaat geçiniyoruz.
Burada da iplemeyecekler beni biliyorum bu yazımı yazmanın amacı kendimle konuşmak ama arada farklı sesler duymak güzel olurdu yani. Yazmak içimi rahatlatıyor gibi. Hayatım boyunca sevgi gördüğüm tek kişi annem yalandan da olsa bir kadın tarafından ve ya arkadaşlar tarafından sevilmek güzel olurdu. Herkes kendinde olan yükü ağır sanır ya benim olayımda o galiba. Ama bu olayda açıklık getirmenin zamanı geldi. Bir kişinin yükünü başkasının kaldırdığı yükle tartmak doğru bir terazi işlemi değildir. Herkes kaldırdığı yük kadar konuşabiliyor o yüzden bak onun ana baba ölmüş deyince sadece gaz alınır. Çünkü yaşadım biliyorum başkasını görüp derdimi gibeyim diyorken 2 gün sonra başladığım yerdeyim. Sabaha kadar yazarım bu paragrafı bitirmem dünyanın en geveze konuşmayı seven insanlarından biriyimdir. Tabii ki yeri geldiğinde konuşurum.
Ve o yerde burası. Ha aklıma geldi AVM\'de çocuklu ailelerin seyrederken bugün bundan bilmem kaç yıl sonra doğacak çocuğuma karıma mektup mu yazsam dedim. Bu sessiz ve yalnız adam birinizin babası diğerinizinde eşi. Gelecekte iyi bir baba ve eş olmak istiyorum. Benim yaşadığım yalnızlığı garipliği çekmeni istemiyorum oğlum ama şımarmanıda istemiyorum. Dedeni, babaanneni ve halanı çok seveceksin. On numarayız ya görmen lazım. Dedenle hiç konuşmadım ama sessiz ve yalnız bir adam olduğunu düşünüyorum gende var galiba bu hastalık. Böyle dediğime bakma deden aslında çok hareketlidir benim gibi ama işte herkesin bir kara kutusu vardır. Bunları okurken belki de utanacağım. O hissi görünce sarılırsan bana büyük ihtimal ağlayacağım. Baban uzun mavi lark içiyor şu an. Ama sigarayı sıkıntıdan içiyor yoksa arkadaş çevresi eğlencesi olunca içmiyor. F ve S amcan inşallah sen bunu okuduğunda da yanımda olurlar. Daha uzun yazmak isterdim ama aklıma bir şey gelmiyor. Sizi seviyorum.