Evet bugün bir hikayeye başlıyoruz.

"En iyi zamanlardı;en kötü zamanlardı. Bilgelik çağıydı;ahmaklık çağıydı. Aydınlığın mevsimiydi; karanlığın mevsimiydi. Umut baharıydı;umutsuzluk kışıydı.Öncemizde her şeyimiz vardı;öncemizde hiçbir şeyimiz yoktu. Hepimiz doğrudan cennete gidiyorduk;hepimiz doğrudan gidiyorduk." Rıfat:Orta kilolu badem bıyıklı bir adamdı.
Babası Senceri tanımıyordu.
Sencer >Üniversiteyi Kdz'de işletme okumuş, biraz üşengeç hafif kaslı 24-25 yaşlarında bir genç
Sencer bu yaşadaklarını hazmedememişti Babasının hafızasını kaybetmesi Anası ise 1 yıl önce izmit'e giderken trafik kazası geçirip vefat etmesi onu bitirmişti.2 yıl önce tesadüf eseri bir şirkette en fazla kazanan çalışanlardan biri olmuştu, manitası vardı, arabası,evi vardı aşılacak hedefi yoktu hemen hemen Babasının geçmişi onu bırakmıyordu bir eski bir mahkumdu
Rıfat.Çalıştığı dönerciye bir herif geldi, Rıfat geldi siparişleri aldı. Servisini yaptı, yan masada oturan gence laf attı:şunları söyledi