Kendi içimde sürekli bir savaş veriyorum ama neyle savaştığımı bende bilmiyorum lan. Yorgun gibiyim sanki, tüm dünyanın yükü omuzlarımdaymış gibi, durup bi düşünüyorum, güzelleş be oğlum, şimdilik ölene kadar hayattasın diyorum kendi kendime, beceremiyorum, beceremiyorum. Ama hergün veriyorum o savaşı.

Kimdi o yavşak? ferhat. Kimdi o kadın? Büşra, kimdi o çocuk? serhat. Ne enteresan bi üçgen, olanları hiç bir zaman değiştiremeyecek olmak ne büyük bir ceza.

Biliyorum, benimle oynamayı çok seviyorlar, beni dize getirmeye çalışıyorlar. Yeter artık, geldim dize, eğdim boynumu, tamam oynamayın artık yenildimm.