o gece işten geç geldi. mesaideydi. o işten geldi, 10 dakika sonra ben ablamlara gittim. ben giderken görüşürüz baba Allah'a emanet ol dedim. görüşürüz oğlum sen de dedi. son sözleri buydu bana.

sabah telefon geldi. işe gitmemiş. eve gelmişler bakmaya kapıyı da açmamış. bana haber verdiler ben de eve geldim. içerden kilitlemiş kapıyı. telefon ettim, telefon sesi geliyordu içerden, ama açmıyordu. kapıyı kırıp girdim içeri...

yatağın üzerine oturmuş, bir eli kalbinde, ötekisi yana düşmüş, yığılıp kalmış yatağın üstüne. gece 3 sularında olmuş dedi doktor. kalp kiriz dedi. dondum kaldım sadece. ne bir söz söyleyebildim ne de ağlayabildim.

2 seneden fazla oldu babam gideli. hala koltuğa oturduğumda karşımda durur, hala mutfakta menemen pişirir, hala benimle beraber minibüs bekler benzinliğin karşısında, hala eve gelirken muz ve yoğurt alasım gelir. hatta bazı akşamlar dalgınlıkla kapıyı çalarım ki o açsın diye, ama açılmaz o kapı.

yalnız kaldım, kimseye üzülüyorum diyemedim, ben babamın oğluydum duygularımı belli edemem. ona çekmişim.

tek bildiğim babamı çok özlediğim.

babanızın kıymetini bilin...